De kunst is dood; Leve de nieuwe kunst!
Aan de
zonsopgang van het nieuwe millennium stellen wij vast dat. zelfs
na één eeuw modernisme, de kunst nog altijd baadt in dat meest
giftige water dat we
middelmatigheid, dilettantisme, bedrieglijkheid en onbenulligheid
kunnen noemen.
Hét
symbool van passe-temps bourgeois, de roman, is nog altijd niet
uit de kunst verdreven, haar auteurs nog altijd niet door honende
massa' s verjaagd. Neen, tegenwoordig gaan ze zelfs op tournee om
een publiek van dikgebrilde grijsaards, slecht opgemaakte
kokottes en begoedigde studenten te vervelen met hun flauwe
familieverhaaltjes, half-grappige anekdotes en pseudo-maatschappijkritiek
("Die bakkers toch van tegenwoordig!"). Zelfs Hugo
Claus, die toch al in verregaande staat van ontbinding is, haalt
nog lezers en krantenkoppen, hoewel hij niets interessants meer
heeft geschreven sinds 1845.
Ook de poëzie valt ons nog aitijd lastig met anekdotisch gezeur
en verzenmelkerij die getuigt van een bijzonder slechte smaak (is
het niet, mijnheer Gerrit Komrij? wier gedichten in Humo mij nu
al wekenlang teisteren).
Daarom
verklaren wij heden:
De literatuur is dood!
Ook de
schilderkunst is. na een halve eeuw revolutie in vorm en inhoud,
de laatste 30 jaar verschrompeld tot een rimpelig monster, dat
ieder beetje frisse lucht, die haar hart nieuwe jeugd zou kunnen
inblazen, systematisch wegblaast. De formollucht en
begravenissfeer van musea en culturele centra verlammen de geest
van de toeschouwer, die al zo gedwongen wordt zijn hoofd te
vullen met de dilettantische zelfgenoegzaamheid van de schilder.
Want vandaag worden de meeste exposities ontsierd door
gedrochten in een geschilderde charrabia van kleuren en vormen
die men (pejoratief) neo-fauvisme kan noemen (hoewel deze term
Matisse onrecht zou aandoen).
En alsof deze stylistische wantoestand nog niet genoeg zou zijn.
worden we ook nog overladen met een hoop doeken van ongehoorde
banaliteit waar dan zogezegd een concept achter zit of waarin de
schilder ons verveelt met zijn kinderdromen, die alleen maar hem
kunnen interesseren (tenzij hij het concept "geeuw" of
"verveling in de kunst"wil uitdrukken).
ln ieder geval. de overdreven suprematie van het gewone
dagelijkse leven in de thematiek en de stijl bewijzen dat de
hedendaagse schilder even inventief is als een giraf met een
zonnebril die in een club voor ijsberen wil binnendringen.
M.a.w.
Daarom
roepen wij, de nieuwe avant-garde, die jong en krachtig is, en
toch al getekend door het bestaan, op om het lijk van de oude
kunst te begraven. Deze taak, die ons genie op zich heeft genomen.
is tweeledig en bestaat uit: één, alle sporen van de oude kunst
en mentaliteit wegvagen door het creëren van anti-kunst, absurde
en bijtende creaties die al het burgerlijke de kunstwereld uit
zullen jagen; en twee, nadat de oude kunst volledig tot ruïnes
is afgebrokkeld, het scheppen van de nieuwe kunst op die ruïnes
tot gebouwen van genialiteit en schoonheid. die volledig van de
verlammende invloed van het verleden zijn bevrijd.
Deze zal vrij zijn van alle slaapverwekkende en banale stijl en
thematiek; ze zal integendeel uitgaan van de zuivere en pure
extase van de kunstenaar, van de opname van de kunstenaar in de
kosmos, tegen iedere wet, norm en zede in; los van de rede en
iedere andere logica. die de kunstenaar met beide voeten op de
grond zou kunnen houden. Hij zal uitgaan van de poëzie tijdens
de creatie, (ik gebruik het woord "poëzie" hier niet
in literaire zin, maar in haar meest ruime betekenis) maar ook
in het leven zelf. Hij zal uitgaan van de snelheid, die het beeld
uit elkaar rijgt en in een draaikolk van kleuren doet overgaan,
van de chaos van alle universele krachten die tegelijk werken,
van iedere manier om zich boven het leven te verheffen. De
kunstenaar zelf zal poëzie worden en zijn leven zelf zal poëzie
worden.
Dat is de grootse taak die wij op ons hebben genomen en die wij
zullen uitvoeren totdat deze nieuwe kunst een algemeen feit is.
Wij roepen iedere vernieuwende kunstenaar, ieder creatief genie,
op om zich bij de nieuwe avant-garde aan te sluiten en mee te
werken aan de geestelijke, artistieke en maatschappelijke
vernieuwing van de wereld.
Enrico Luce Krasnayin
1
mei 1999
P.S.: Ik wil
iedere kunstenaar, die wil meewerken aan de vernieuwing van de
kunst, uitnodigen om zijn/haar creaties te publiceren in "Het
Logisch Eindpunt".
Het Logisch Eindpunt" is een tijdschrift dat als platform
wil dienen voor jonge, vernieuwende kunstenaars en dat tegen de
stroom van banale en ouderwetse kunst wil ingaan. Wij staan open
voor inzendingen over alle domeinen van de cultuur en
passen geen censuur toe.
U kunt inzendingen sturen naar: Grimbeertstraat 17, 1702 Dilbeek
of mailen naar vmordax@geocities.com