Editoriaal

Een nieuw jaar werd ingeluid. Met bellen aan onze narrenkap rinkelde de redactie van het Logisch Eindpunt een nieuw millennium tegemoet, profetieën verkondigend over een nakend Eden dat de paarsgroene regering en dronken tienermeisjes ons zouden brengen. Uiteraard werden wij door niemand geloofd, laat staan door ons zelf (om helemaal maar te zwijgen van die tieners), en ketenden wij onszelf weer aan de persoonlijke computer om u dit werkstuk aan te bieden. Veelgehoorde reacties over vorige nummer ("Wat vind je ervan?" "Ja… er staan woorden in") zetten ons er toe aan deze succesformule verder te zetten.
En dus presenteren wij u in chronoliteraire volgorde:
Weeral Majakofski, die waarschijnlijk nog een jaar lang de pers zal halen met zijn neverending story Oorlog en Heelal, qua omvang beschikt het nu al over bijbelse proporties.
Uw gewillige editeur Krasnayin is ook weer (als secretaris-generaal van de partij) van de partij. En dan nog wel met een nieuwe artikel over de scatologie, rep u daarheen zoals naar het toilet na de kerstmaaltijd. Een nieuw beat-gedicht met de naam klingklang2, in navolging van zijn voorganger kan ook geraadpleegd worden alsmede het eveneens behoorlijk poëtisch geïnspireerde duet met Vulpecula "Volksfeest in Vladivostok-Regen valt het liefst bij valavond", een duidelijk gevolg van wat het dragen van hoeden in café Kafka tot gevolg kan hebben.
Orgelpunt van Krasnayins literaire campagne is een obituarium geschreven voor zijn dierb'ren vrunt Lamahasto die, wegens het verliezen van een eerdere biografie, pas onlangs schielijk kwam te overlijden.
Maar vooral hebben we het voorrecht om kond te mogen doen van een nieuwe coryfee: Hepelenica, bij ons vooral bekend als de keizerin-moeder van bovengenoemde Lamahasto, heeft twee gedichten en een artikeltje over de Vijftigers (die deze leeftijd ondertussen reeds lang gepasseerd zijn) op de elektronische post gedaan. Waarvoor onze dank.
Vulpecula heeft u echter niet helemaal vergeten: na zijn duet met de krasse knar van dienst heeft hij nog een ander duet gemaakt als zijn alter ego Thomas met de bijhorende Jonas en de eveneens vrij accessorische Krasnayin.
Andere activiteiten (filmscripts, sketches en zijn debuut in het uitgaansleven als "Ozzie") hebben veel tijd gevraagd van deze snode rekel, maar beloofd is beloofd, deze Waaslandvos komt kwantitatief terug.

Enrico Luce Krasnayin
2/1/1