Voyeur gezien

Ik kan niet slapen vannacht. Het is niet te warm, of te koud. De buren maken geen lawaai, ze zijn eigenlijk, als ik er over nadenk, nog nooit zo stil geweest als nu.
Op een normale nacht zou ik slapen als een roosje, maar nu niet.

Het begon allemaal ongeveer twee uur geleden -het kan ook 1 uur zijn- toen ik uit mijn raam keek (uit pure verveling weliswaar) en ik in het huis rechtover mij een licht zag branden. Dat licht bevond zich in de woonkamer van een samenwonend koppel dat nog maar net hier is komen wonen. De man kende ik vaag, die vertrekt later en komt later thuis dan z'n vrouw die ik amper zie. Dat wijf werkte 's nachts volgens mij. Hoe dan ook, ik heb haar nog maar eenmaal gezien, en ze leek me bijlange niet lelijk te zijn.
Blond haar, dikke borsten. Korte benen dat wel. Van die korte dikke varkenspootjes.
Niettemin helemaal geen monster.

Je kunt maar beter mooie buurvrouwen hebben in plaats van lelijke moerasmonsters zeg ik altijd. Maar ja, ik zeg dan ook zoveel. Op de kleine stompjes van benen na was dat wicht wel te pruimen. Niet te lelijk en misschien ook niet te dom, wie weet.

De dingen die ik elke dag zag, gekoppeld aan de plaatselijke roddels 's zondags bij de bakker, lieten mij geloven, lieten mij geloven dat het een jong koppel was, dat zowat verslaafd was aan elkaar. Lichamelijk dan. "Big deal. Wacht nog 6 maanden" dacht ik. "Tot hij die stompen van poten ergerlijk begint te vinden en zij geen eten meer maakt."

Op die manier begon ik geïnteresseerd te raken in het doen en laten van mijn nieuwe buren. Wanneer ze thuiskwamen, wat voor hartverscheurend moeilijke arbeid ze beiden dagelijks verrichten om hun kost te verdienen, wetende dat ze hiermee nooit uit hun benarde situatie zouden kunnen ontsnappen. Of ze uitgingen, of ze ruzie maakten, …

Het kan als een obsessie klinken, maar dat was het niet. Dat was het nooit. Er zijn nog koppels geweest, waar de vrouwen vaak heel mooi waren, mooier dan deze slet. Ze houdt me wakker en ze lacht.

Nee, er zijn altijd koppels geweest. Ze zijn nooit echt lang gebleven (dat zal wel iets met de hoge huurprijs, de lastige buren, de tekortkomingen in accommodatie, enz. te maken hebben), maar tot een obsessie is het nooit gekomen. Daarvoor had ik te weinig interesse, bleven ze nooit lang genoeg, waren ze te dom of te bot, of allebei, maar deze had iets anders. Deze had finesse. Dat kan je zien aan de manier waarop ze haar kont beweegt. Als iets wat je niet te veel mag schudden, op straffe van uitdeining of zoiets, in ieder geval, ze beweegt als een luipaard: slank, galant, snel en dodelijk. Die ene keer dat ik haar zag maakte genoeg indruk op mij om, toch enige tijd geboeid te blijven, zoveel was zeker. Zo geboeid dat ik niet meer kan slapen (en ook niets anders kan doen). Soms kijk ik op, en dan is het licht uit (maar dat denk ik alleen maar).

Ik bleef lange tijd deze fascinatie vasthouden, al deed ik er niets mee, en al vergat ik ze steeds weer (de vrouw wel te verstaan).
Tot vanavond.
Vanavond heeft ze de grens overgestoken, schaamteloos dan nog wel. Ik keek uit mijn raam, rookte de laatste sigaret voor het slapengaan en toen zag ik haar.

Ik zag haar en kon het niet geloven.

Ik zag haar volledig naakt. Eerst frontaal, dan de achterkant terwijl ze iets uit een kast nam. Ze wist dat ik keek. Ze had me gezien (daar ben ik zeker van) en ze genoot ervan.
Ik wist niet wat te doen, ze had me gezien en ze had er lak aan, zoveel was duidelijk.
Haar luipaardkont wiebelde nog wat en volgde toen gedwee de rest de andere kamer in. Maar ze liet het licht branden. Als teken? Zei ze: "Ik kom terug, blijf hier", "kijk maar, als je zin hebt"? De peepshow van het leven.

Het licht brandt nog steeds, en ik kan niet slapen, het schijnt m'n kamer binnen, het schijnt in m'n kop. Ik zit hier naar een licht te staren, en ze weet het. En ze weet dat ik niet kan slapen. De slet.

Kris De Mey