Deze man is hier Gurdjieff zelf. Hij groeide op in de Kaukasus en leefde van ongeveer 1872-1949. In de jaren twintig en dertig was Gurdjieff een zeer bekend figuur. Hij stichtte in Moskou (1910) Het Instituut voor de Harmonieuze Ontwikkeling van de Mens. En na de russische revolutie verhuisde hij zijn werkterrein naar Parijs, waar hij tot aan zijn overlijden probeerde de mensen die hij ontmoette van dienst te zijn en te leren wat hij gevonden had. Zijn toch zeker tot de verbeelding sprekende leven heeft Peter Brook getracht in deze film uit te beelden. De film is niet alleen interessant voor de mensen die zich aangetrokken voelen tot zijn filosofie of methode, maar zeker ook voor andere mensen. De beelden die Peter Brook presenteert hebben namelijk een hoog symbolisch karakter. D.w.z. dat het niet alleen een simpel verfilmen is van zijn gelijknamige boek, maar dat het op zich de toeschouwer veel te zeggen biedt. Zo trof mij in het bijzonder de scene dat de hoofdpersoon geblinddoekt een ravijn met in de diepte een rivier over moest steken. Hij ging weliswaar over een touwbrug, maar deze had geen railing en het "wegdek" was gewoon van boomstammetjes gemaakt, dus nogal ongelijk. Deze beelden staan mij bij in mijn herinnering, niet alleen omdat het een gevaarlijke overtocht was en ook zo bedoeld, maar het stelt ook de overtocht voor naar de andere oever, zoals die in vele mythische verhalen voorkomt. Peter Brooks is hier niet uit op een goedkoop en commerciële New-Age film, maar volgt duidelijk zijn eigen wijze van verfilmen. De mensen en mensengroepen worden neergezet in hun eigen omgeving en tijd, inclusief hun gebruiken en manier van doen. Daardoor blijft de wereld in de film ons een beetje vreemd, maar heeft het toch iets fascinerends en het geeft ons voldoende aanknopingspunten om over onze huidige wereld na te denken. Juist als men zelf enigszins afstand wil nemen van onze wijze van leven, is deze film precies dat wat men nodig heeft. De film maakt de toeschouwer een beetje vrij van de bekende patronen en beelden, het laat ook andere samenlevingsvormen zien en andere belevingswerelden. De waarde zit misschien daarin dat men even uit de wereld van alledag ontsnapt en na de film natuurlijk weer binnen treden moet.
Books by Peter Brook: Threads of Time: recollections.
This autobiography of Peter Brook paints an unforgettable picture of a wife who treasured home and the meaning of a home, while he initially valued nothing more than the freedom to live a loose bond of separation and reunion and constant movements, racing on to the next thing. Only much later do the words of his teacher in the work, Jane Heap, resonate in him: "If you are on a desert island, just remember two words: ‘Be present,’ and the rest will follow." Details and tales of his more than 50 productions in opera, stage and
film reveal his successes and
"I think that anyone who watches and listens to the film in the way that it proposes can experience a purity, a special quality that is entirely her [Madame De Salzmann's] own and that can give one a direct taste of what a search is, of what another level of awareness can mean, in a way that no words can equal," Brook noted. Also from Peter Brook: The Empty Space; A Book About Theatre:
The Open Door : Thoughts on Acting and Theatre
|
||||||