ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΕ ΡΕ-

Τους ξέρω, είναι όλοι γειτόνοι,
ανάβουνε φωτιές στην αυλή
κι η καρδούλα μου εδώ πάνω παγώνει,
κάτι κακό θα συμβεί...

Χιλιάδες φοιτητές κι εργάτες,
υπάλληλοι μα κι υπουργοί,
του εφιάλτη μου συνεπιβάτες,
ένα τσούρμο ανθρωπάκοι τρελλοί...

Θα με ποδοπατήσουν
χωρίς να ξέρω γιατί,
την πόρτα θα μου γκρεμίσουν
μόλις φύγεις εσύ.
Τις ζωγραφιές μου θα σκίσουν
με μια μανία τυφλή
και θα με προειδοποιήσουν
να μην ψηλώσω πολύ...

Κοίτα τους καλούς μας γειτόνους
πως έχουν μεταμορφωθεί
σ' αδίστακτους τρελλούς δολοφόνους
κι η γραμμή του τηλεφώνου νεκρή.

Ε'ιμαι ξύπνιος ή μήπως κοιμάμαι,
γιατί δεν ανάβει το φώς;
σ' αυτό το θρίλλερ που βλέπετε θάμαι
το θύμα απόψε εγώ...

Κάνε κάτι μωρό μου
είμ' ανήμπορος εγώ
σταμάτα αυτό τον εφιάλτη
να κατέβω εδώ.

Κάνε κάτι μωρό μου
τούτο το ρεφραίν να μου βγεί,
μ' αγάπη αν τους τ' αφιερώσω
θα μ' αγαπούν κι αυτοί...