ΠΑΛΚΟ

Γι' αυτό τον τόπο,
γι' αυτή την πόλη.
Γι' αυτούς τους δρόμους
που τους ξέρουμε όλοι...

Γι' αυτά που ψάχνω
σ' αυτή τη βόλτα.
Γι' αυτά που κρύβω 
όταν κλείνω την πόρτα...

Γι' αυτό τον φόβο,
γι' αυτό το βάρος,
γι' αυτά που θέλω
και μου λείπει το θάρρος...

Γι' αυτά που βλέπω,
γι' αυτά που ξέρω.
Και προπαντός 
για όλ' αυτά που δεν ξέρω...

Θα βγώ να τραγουδήσω
στο πάλκο θ' ανεβώ.
Απ'το μηδέν θα ξαναρχίσω
μαζί σας να μετρώ.

Για τους παλιόφιλους
που με γιατρεύουν
για τους εχθρούς μου 
που με κολακεύουν...

Για τη μαμά μου,
για τον μπαμπά μου,
για να τους δείξω
πως το λέει η καρδια μου...

Για τα αγόρια,
για τα κορίτσια,
για της γενιάς μου
τα μοντέρνα βίτσια...

Για τα παιδιά
που δεν χορεύουν,
που δεν πιστεύουν,
που δεν ταξιδεύουν...

Για τις νευρώσεις,
για τις ρεκλάμες
για τους ανθρώπους
με τις γκρίζες μπιτζάμες...

Για τα παιχνίδια μου,
για το Θεό μου,
για τον κρυμμένο 
παιδικό θησαυρό μου...

Για κάθε φώς,
που με τυφλώνει,
για την αγάπη
που με λευτερώνει...

Και στο φινάλε
γιατί εδώ πάνω
αν δεν ανέβω
μπορεί να πεθάνω...