ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΟΥ

Βγαίνουμε απ' το σινεμά
βρέχει και φυσάει
ουρανό ή άδη θα με πάει
τώρα που λέω να της το πώ.

Αμάξια που γυαλίζουνε
παρέες που σκορπίζουν
όλα γίνονται καπνός
καθώς τα μάτια της ανοίγουν
βγάζουν φώς και μου γελάει.

Το σκοτάδι έγινε μέρα
πές μου πώς τόκανες αυτό
και τα νέον στις βιτρίνες
γράφουν όλα σ' αγαπώ.

Ελα κράτα με απ' τη μέση
γιατί θ' απογειωθώ
σκέψου μεσάνυχτα και κάτι
στη Σταδίου να πετώ.

Μπαίνουμε αγκαλιά στο μπάρ
κοίτα κι εδώ γιορτάζουν
Ωραία ήταν και η στάρ
μα όλοι εσένανε κοιτάζουν.

Τάχω χαμένα ξαφνικά
λές κι αθωώθηκα από δίκη
άρχισε πάλι να μιλάς
τα θέλω όλα μονομιάς
κι η Αθήνα μας ανήκει.