ze was die dag gevallen
hij was voor haar gevallen
hij wist niet hoe zich te gedragen
en dus wachtte hij
hij had het willen zeggen
en hij durft haar niet te bellen
en dus wacht hij weer
hij had het willen zeggen
ze geeft haar kat te eten
net toen hij het zag
hij hielp haar tranen drogen
en werd verliefd op haar lach
maar sinds ze was gaan staan
leek ze te zijn vergeten
wat ie voor haar had gedaan
en hij wilde het haar niet vragen
veel te bang dat zij hem niet begrijpen zou
want wat zou hij moeten zeggen
als ie dat dan uit moest leggen
maar hij wacht nog steeds
en nog steeds in z’n eentje
hoeveel hij van haar houdt
maar voor die zware woorden
was zijn hart niet gebouwd
om haar alles te vertellen
dat ie al die tijd
haar nummer heeft gehad
‘t is al veel te lang geleden
zij denkt vast nooit aan het verleden
en misschien is hij dus wel
voorgoed in z’n eentje
hoeveel hij van haar houdt
maar voor die zware woorden
is ie straks
als ie wacht
en hij wacht dus straks…
is ie veel te oud
en tuurt langs het gordijn
dan denkt ze plots weer even
aan dat jochie van toen
aan of hij ook alleen zou zijn