TOEVAL, TALENT & TELEVISIE

1994 was een jaar dat zeker Marco Borsato niet licht meer zal vergeten. Zijn overstap naar Nederlandstalig en de single Dromen Zijn Bedrog tilden hem op van het niveau ‘top-artiest’ tot ‘superster’. Maar hoe is het eigenlijk ook alweer allemaal begonnen voor hem?

Wat was de eerste keer dat je voor publiek optrad?
Dat was tijdens een talentenjacht in Den Helder. Die won ik. Dat was meer van: leuk om een keer mee te doen. Helemaal niet van: ik wil zanger worden. Nee, echt niet hoor! Toen was ik een jaar of 18, 19. Wat ik zong? At This Moment. Ik had daar ooit een orkestband van gekregen, een kopietje van een kopietje van een kopietje.

Hoe kwam je aan die orkestband?
Die kreeg ik via Jan Kannegieter, die heeft een zaak in orkestbanden. Hij is nu m’n chauffeur.

Wat had je met orkestbanden?
In mijn diensttijd zat ik in Duitsland, bij de Leopard II tank-afdeling, en daar organiseerde ik van alles. Van boomzaagwedstrijden tot lekker zingen met z’n allen, weet je wel. Dan nam ik een vracht van die orkestbanden mee en iedereen kent wel een liedje. Een soort karaoke, alleen bestond dat toen nog niet.

En zo kwam je in het bezit van die band van At This Moment?
Ja.

Wanneer en waarom dacht je voor de eerste keer: ik wil zanger worden?
Dat gebeurde pas na de finale van de Soundmixshow.

Daar ben je door toeval ingerold?
Nou, toeval? Ik zal je precies vertellen hoe het gegaan is: ik kwam bij Jan en die had een orkestbandje van Alles Kan Een Mens Gelukkig Maken van René Froger. Ik zeg: ‘Jan, dat orkestbandje klopt niet.’ Hij: ‘Die klopt wel.’ Ik: ‘Die klopt niet.’ Dus ik zong voor hoe ik dacht dat het moest klinken. Toen dacht hij: ‘Nou, die jongen kan leuk zingen.’ Dus zegt-ie: ‘Ik weet toevallig dat Hans van Eyck vanavond in de jury van een voorronde van de Soundmixshow in de Speeldoos in Zaandam zit. Doe effe mee! Want hij zoekt nog iemand voor een achtergrondkoortje.’ Ik denk: ‘Wat moet ik dan in godsnaam voor liedje doen?’ ‘At This Moment,’ zegt Jan. Maar ik zeg: ‘Jan, het is een fantastisch liedje, maar ik weet niet wie dat zingt.’ Wij opzoeken, platenzaken langs. Dat bleek dus Billy Vera te zijn. Maar die man had een baard. Dus hup, stoppelcrême gekocht en ik meedoen. Maar ja, ik won de voorronde. Dat was helemaal de bedoeling niet. Dus ik mocht naar Aalsmeer. Won ik weer. Dan krijg je een brief thuis: ‘Je zit in de tv-selectie.’ Dus ik doe die voorronde op de televisie, maar die won ik ook.

Wat kan het tegenzitten, hè?
En hoe, haha! Toen begonnen mensen van platenmaatschappijen me te bellen en zo. Ik dacht: ‘Wat gebeurt hier allemaal?’ Ik mocht een single gaan maken, de single komt op nummer 4 in de Top 40, ik mocht een CD maken en voor je het weet doe je radio en televisie en zit je er middenin.

Er was toch ook iets met een optreden op een show van je moeder?
Ja, dat klopt. Er zou iemand komen optreden en die kon niet. Ben ik ingevallen . Toevallig zat Tom de Graaff in de zaal, de zangleraar van Gerard Joling. Die zei: ‘Gotverdorie jongen, daar moet je iets mee doen, met die stem van jou!’ En als zo iemand dat tegen je zegt… Via die zangleraar kreeg ik ook weet het adres van Jan.

Zo past alles in elkaar?
Ja, precies.

Dus eigenlijk ben je zanger geworden ondat de artiest die bij je moeder zou komen optreden niet kwam opdagen?
Dat klopt. Wie dat was? Ja, een zanger uit Haarlem of zo.

Daardoor heb jij nu wel mooi 200.000 singletjes van Dromen Zijn Bedrog verkocht.
Als je het zo bekijkt, is dat inderdaad zo.

Met dank aan de Hitkrant (Tekst: Cors van den Berg)

Terug naar Marco’s Home Page...