De mensen van Grandaddy komen het podium op. De zanger en de drummer zijn de enigen met echte baarden wat goed afsteekt bij de bandnaam. Zanger Jason heeft zelfs een paar wietplantjes aan zijn gitaar vastgemaakt. Ze staan met z'n vijven op het podium en het optreden gaat beginnen voor een goed gevulde zaal!
Het eerste nummer is I'm not OK, een rustig nummer dat soms een hardere aanzet krijgt. Maar het publiek wordt pas echt opgeladen als daarna "A.M. 180" gespeeld wordt. Dan zie je maar weer wat zo'n hitje kan doen. Het is leuk om te zien waar de band al die vreemde geluiden vandaan halen. Ze hebben een aparte keyboardspeler maar ook de zanger schuift soms achter zijn eigen keyboard. Soms zet hij zelfs een kleine walkman aan waar gewone bandjes in zitten. Dit levert erg leuke geluidseffecten op.
Even een hoogtepuntje tussendoor als Levitz wordt gespeeld. Dit nummer hadden ze ook bij de 2 Meter Sessie gedaan. Ook op CD verkrijgbaar: Het is een b-side. Een heel goed nieuw nummer is "For the dishwasher" over het leuke beroep dat de zanger heeft mogen uitoefenen. Daarna mag de zanger een liedje alleen spelen. Heel gek. Alle bandleden grijpen naar de sigaret (wel of niet met weed) of naar het bier, en de bassist speelt een bandje af en de zanger Jason doet zo gek mogelijk. Hij geniet zichtbaar van wat hij aan het doen is en de bandleden kunnen er wel om lachen.
Na het ook wel bekende "Summer here kids" geeft de zanger aan dat we aan het laatste nummer zijn toegekomen. Een toegift hoeven we niet te verwachten want "…we hate encores actually, we're not really that rock 'n' roll…". Maar dan worden we wel getrakteerd op een heel goede uitvoering van Laughing Stock!
Na afloop van het concert dat een uur duurde mochten we even naar achteren bij de band zitten. Heel rustige mensen die zich normaal gedragen. Ik heb zelf een heel gesprek met de bassist terwijl alle andere bandleden langzaam aan uit de kleedkamer (inclusief koelkast) verdwijnen. We wensen de bassist nog een leuke tour toe en gaan de zaal in waar de rest van de bandleden al weer achter het bier zitten en vaag door de zaal wandelen. De keyboardspeler die op het podium bijna niet het publiek in wou kijken komt nou helemaal los en vertelt dat zijn keyboard eigenlijk heel oud is en maar 25 tot 30 gulden kost op een vlooienmarkt. "I'm just trying to get the best out of it". En dat doet ie zeker! Ik wens ook hem nog een goede reis en nodig hem uit om een keer in Enter te komen spelen.
Het was achteraf een erg goed optreden waarin rustige en hardere nummers zich afwisselden en waarbij je elke keer weer werd verrast op verschillende geluidseffecten. Echt leuk om te zien hoe ze dat op het podium voor elkaar krijgen. Het is natuurlijk altijd nummer dat een band maar 1 uur speelt, maar achteraf was het ook wel goed zo. We hebben alleen maar goede nummers gehoord, op de sologekte van Jason na dan, maar dat was wel weer lachwekkend. En we hebben ook nog een nieuwtje: In december wordt de nieuwe CD opgenomen in Amerika. Ze gaan hem zelf op verschillende locaties opnemen. "Not like Guided by Voices I think. We're trying to to get the best out of our instruments, but well, if it appears to be lo-fi…..it has to be that way. Dikke grijns. Ze mogen nog wel een keer terugkomen!
Klik HIER voor de complete gescande setlist!
Return to Review section
