De leden van de Amsterdams/Utrechte formatie Daryll-Ann hoopten met hun vorige album 'Seaborne West' een groot deel van de wereld aan hun voeten te krijgen. Ondanks louter goede recensies en vele optredens is het niet gelukt. Bijna een jaar later komt de band alweer met de opvolger, genaamd 'Daryll-Ann Weeps', een anagram van Weesp, waar het album werd opgenomen. Het platenlabel is niet langer Hut, dat vanwege de slechte verkoop van bands als The Verve en The Auteurs de jongere bands eruit gooide. Nee, Daryll-Ann zit nou op het Excelsior Label, waarvan we eerder een album van Caesar ontvingen. Of het aan het label ligt weten we niet, maar Daryll-Ann is met grote stappen vooruit gegaan. Was het op 'Seaborne West' nog een echt studioalbum waar echte couplet-refrein-gitaarsolo liedjes op stonden. Op 'Weeps' gaan we van vlot (Rollercoaster) naar paniek (Always Share) en van lieve liedjes (April en Sheeszalitch) naar lo-fi (Elegy). Het bijna 6 minuten durende 'Ocean Drive' valt op door de goede perfect afgestemde samenzang en de verschillende hoogtepunten waar dit nummer naar toe leidt. 'Daryll-Ann Weeps' is vanwege de grote varieteit, de mooie samenzang, de bijna literaire songtexten en de grote originaliteit, het beste album dat ooit van Nederlandse bodem verschenen is. Een klassieker om nooit te vergeten. (10)

Return to Review section