Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Aklın girdabı kıvrılıyor boğum boğum
Düşlerimin bulutsu çarklarında
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Arta kalıyor hükümranlığı insanlığın
Yontulmuş taştan yüreklerin ardında
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Kabarıp kabarıp taşıyor göğsümden zaman
Işıldatan denizin mücerret feneriyle
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Kandiller dökülüyor yaprak yaprak
Savrulan göğsümdeki meşalenin aleviyle
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Goncaların gözbebeği kavruluyor
Güllerin yitirilmiş kokusunda
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Kösnüyor kadranı aşkımızın
Zaman çanı "zaman"ı çaldığında
Bir el salıveriyor kendini boşluğa
Varlığın karanlık örtüsü aralanıyor
Aydınlığın karanlık gölgesiyle
Ve bir el salıveriyor kendini boşluğa
Yokluğun canhraş deviniminden özge
Civanmert varlığa...
Kürşad Sani Saraç