Tegenwoordig is Tunesië het meest tolerante islamitische land. Te indecent gedrag en kleding worden niet op prijs gesteld, maar echt totaal "anders" is het land ook weer niet.Voor de oppervlakkige beschouwer bestaan de uiterlijke kenmerken van dit geloof hoofdzakelijk uit de rijkelijk van kleding voorziene vrouwen en de vijfmaal per dag terugkerende oproep tot het gebed vanaf de minaretten. De godsdienst heeft echter in deze landen een veel grotere invloed op het dagelijks leven dan in Europa : een vroom islamiet dient zich in feite bij elke handeling af te vragen of hij wel volgens de voorschriften van de koran handelt. De wetgeving en de rechtspraak waren eeuwenlang geheel op de koran gebaseerd en ook het onderwijs werd op speciale koranscholen gegeven waar alle kennis aan de koran getoetst werd. Koran betekent "Woord van God". In dit boek staan de profetieën opgetekend zoals Mohammed ze in de 7de eeuw van Allah (letterlijk "de Naam") ontving.Mohammed wordt wel als een zeer heilig man, maar niet als zoon van God beschouwd, zoals dat met Jezus bij de christenen het geval is. Hij was de profeet aan wie Allah de uiteindelijke en totale openbaring van het Woord deed. Het gebed van de islamieten begint dan ook altijd met de zin : "Er is geen God dan God en Mohammed is zijn profeet". Moslim betekent hetzelfde als islamiet, maar is uit het Perzisch afkomstig. De benaming "mohammedanen" is feitelijk onjuist. Er is bij de islamieten geen sprake van persoonsverheerlijking, zoals bij de katholieke kerk. Overigens vertoont het islamitische geloof veel overeenkomsten met de joodse en de christelijke religie, waarmee het door afkomst sterk verwant is. Een belangrijke overeenkomst met het joodse geloof is het absolute verbod om afbeeldingen naar de natuur te maken, daar dit als het nabootsen van de schepping en daarom als godslastering wordt beschouwd. Een gevolg van dit verbod dat in de loop der eeuwen nogal verwaterde, is dat de abstracte kunst in de islamitische wereld een grote vlucht heeft genomen. Dat laatste komt vooral tot uiting in de non-figuratieve versiering van moskeeën en paleizen.

Het waren de Arabieren die de islam halverwege de 7de eeuw naar Tunesië brachten en de oorspronkelijke Berberbevolking bekeerden. Overigens bestaan er naast de islamitische meerderheid ook nog joodse en christelijke (vooral katholieke) minderheden. Voor de buitenstaander komt deze verwevenheid tussen godsdienst en dagelijks leven heel sterk tot uiting tijdens de Ramadan, de vastenmaand, en tevens de negende maand van het Arabische kalenderjaar, dat 355 dagen telt. Gedurende deze periode, die volgens de maankalender wordt vastgesteld, mogen de mensen zolang het buiten licht is niet eten, drinken of roken - wat met name heel wat doorzettingsvermogen vergt als de Ramadan in de zomer valt. De vastenmaand is geen verplichting voor toeristen. Tunesië is ten opzichte van het geloof veel liberaler dan bijvoorbeeld Saoedi-Arabië hetgeen voor een groot deel aan de invloed van het nabije Europa te danken is. Het westerse laagje dat het uiterlijk van de Tunesische samenleving vertoont, is echter tamelijk dun. Het spreekt boekdelen dat de Tunesische regering, ondanks het al jarenlange gevoerde pro-westerse beleid van ex-president Bourguiba, bang is dat er een sterke, conservatief religieuze stroming zoals in Iran, kan ontstaan. Religieus fanatisme wordt steeds met harde hand bestraft. Decent gedrag is erg belangrijk voor de islamieten ; toeristen die zich in badkleding op straat begeven, worden op zijn minst geminacht en in afgelegen streken is mishandeling niet ondenkbaar. Enige terughoudendheid in kleding en gedrag voorkomt vervelende situaties. In toeristencentra is men veel vrijer. Elke moslim (=recht gelovige) heeft vijf plichten, die nagenoeg alle facetten van zijn leven raken.

1. vasten van zonsopgang tot zonsondergang tijdens deRamadan

2. 5 maal per dag bidden, waarbij het gelaat naar Mekka moet gericht zijn

3. aalmoezen geven aan bedelaars

4. de geloofsgetuigenis afleggen

5. op pelgrimstocht naar Mekka gaan

De islam is in Tunesië vrij verdraagzaam, aangezien aan andersdenkenden alle gelegenheid wordt geboden hun religie te belijden. Geleidelijk is al de overgang merkbaar van de traditionele islamitische samenleving naar een modernere, westerse staat : dit trouwens, zonder dat de geloofswaarde van het mohammedaanse geloof veel aan kracht heeft ingeboet. Redenen hiervoor zijn o.a. de toeristen en de opvattingen van de politieke leiders, die in hun ideeën sterk zijn beïnvloed door hun Franse opleiding ; hierin werd namelijk op de oorspronkelijke cultuurelementen van de islam een even groot accent gelegd als op het Franse humanisme.