Veel gebruiken zeden en feesten zijn door de Islam bepaald of worden er door beïnvloed, terwijl de Berbers ook nog vroegere en christelijk georiënteerde geloven hebben die in hun doen en laten meespelen. Dit maakt dat vooral de religieuze festiviteiten erg attractief zijn, maar daarnaast ook de meer regionaal gebonden feesten en dansen terecht veel bekijks trekken. Genoemd kunnen worden de zwaarddansen van Nefta, de dans van de met stokken bewapende Gougous (Djerba) en de Rboukh, een wervelende boerenmannendans, maar er zijn er veel meer. Ze worden veelal gedanst met begeleiding van Tunesische muziekinstrumenten, zoals daar zijn : de chreina (luit), derbouka (handtrommel), chanchana (tambourijn) en de magharets (pauken).

Dat de meeste gebruiken en feesten met ceremoniën gepaard gaan, blijkt al bij de wijze van begroeten. Tunesiërs onder elkaar - man en vrouw - kussen elkander op de wangen, ontmoet men een vreemde dan worden eerst de handen geschud en vervolgens een hand op de linkerborst gelegd "dit zegt zoveel als : "ik vind u sympathiek, ik heb u in mijn hart gesloten". Vaak komt men elkaar tegen in het café, een gelegenheid waar voornamelijk mannen komen ; deze brengen hier geruime tijd in door, wat deels verklaarbaar is uit de grote werkloosheid. Op deze manier komt de sociale functie van het café wel goed uit de vert. Ze praten veel met elkaar; veelal luidruchtig en met de nodige gebaren om hun betoog kracht bij te zetten ; storen laten ze zich soms alleen door jongetjes of oudere mannen die lopen te venten met bakken zoetigheid noten e.d. Ook komt het voor dat bedelende lieden hier, op de terrasjes of gewoon op straat hun opwachting maken. Meestal niet zonder resultaat, aangezien de koran de gelovige verplicht elke bedelaar een aalmoes te geven.

Opvallend is eveneens de jasmijn, die een heerlijke geur verspreidt en door de man achter het oor wordt gestoken. Bij tijd en wijle ruikt hij eraan, waarmee een aroma van welbehagen over hem schijnt te komen, waarin hij helemaal weg kan dromen.

Een van de gebruiken die met diverse ceremoniën gepaard gaan, is het huwelijk, voorafgegaan door de bruidkoop. In vroeger tijden was de man gehouden om de vader van de bruid een bruidschat te geven ; het betrof dan een soort schadeloosheid aangezien de vader een werkkracht zou ontvallen. Tevens was het een kapitaal dat hem de zekerheid gaf zijn dochter weer te kunnen onderhouden voor het geval dat ze niet als bruid voldeed en zou worden verstoten. Een dergelijke bruidschat wilde in het zuiden nog we1 eens bestaan uit een aantal kamelen. Op 1 januari 1957 werd evenwel bepaald dat scheidingen gerechtelijk dienden te worden doorgevoerd en polygamie verboden was. Man en vrouw werden voor de wet gelijkgesteld. Nu bestaat de symbolische bruidschat meestal uit de zgn. "morgengave", nadat in 1966 werd verordend dat het de vader van de bruid niet langer was toegestaan om een financiële genoegdoening te eisen. Het huwelijk is nog sterk traditioneel en wordt doorgaans gesloten aan het eind van de zomer, na de dadel- en olijvenoogst. De bruid (aroussa) wordt naar het huis van de a.s. man geleid in een stoet, die wordt voorafgegaan door muzikanten met tamtam (tabbal) en blaasinstrument (zakkar). Oudere vrouwen in de stoet torsen fakkels en uiten vreugdekreten. Hoogtepunten zijn b.v. samenzijn van bruid en vriendinnen (outilla), het tonen van de bruid aan de familie (de jelloua), bruid op het podium, omgeven door pasgetrouwde vrouwen (de tasdira) en de ochtend na het huwelijk, opgeluisterd met cadeaus (de tasbiha). Daarbij worden lofzangen aangeheven en is de hanana (zij die de henna opbrengt) aanwezig. Trouwen doet men overigens al redelijk vroeg : gemiddelde leeftijd van de man is 18, van de vrouw 15 jaar.

Behalve bij het huwelijk, wordt ook op andere wijze van de henna gebruik gemaakt. Men verft de binnenkant van voeten en handen ermee om zo de invloeden van boze geesten tegen te gaan. Een andere vorm van bescherming betreft de geschilderde handjes op deuren en muren in de medina : het stelt de hand van Fatimah voor, dochter van de profeet, die als beveiliging van mens en huis dient.

Evenmin onvermeld mag blijven het besnijdingsfeest, dat geldt als vervanging voor het brengen van een mensenoffer. De besnijdenis (verwijdering van de voorhuid van de man) symboliseert de opneming in de mohammedaanse gemeenschap. Ze wordt verricht door een geestelijke, dit ten overstaan van familieleden. Uiteraard gaat ook dit gebeuren vergezeld van festiviteiten en muziek.

Er is een onderscheid te maken in vastgelegde nationale en wisselende religieuze feestdagen.

De nationale feestdagen zijn :

1 januari : Nieuwjaar

18 januari : Dag van de revolutie

20 maart : Onafhankelijkheidsdag

9 april : Dag van de gevallenen

1 mei : Dag van de arbeid

1 juni      : Dag van de overwinning

2 juni      : Dag van de jeugd

25 juli     : Dag van de republiek

13 augustus : Dag van de vrouw

3 september : Herdenking 3 september 1934

15 oktober : Evacuatie van Bizerta

De religieuze feesten zijn :

1 januari : Ras El Am (mohammedaans nieuwjaar), na tien dagen gevolgd door Achoura (dodenfeest)

12 maart    : EI Mouled : de geboortedag van de profeet. Een daarbij horend gerecht heet assida ; griesmeel met honing, suiker, suikerboontjes, etc.,                                       dat men elkaar ten geschenke geeft.

De Ramadan, de jaarlijkse vastenmaand, begint met het feest Chabana en wordt afgsloten met Aïd es Seghir. Aïd el Khebir is het grote offerfeest van het schaap ca. 2 maanden en 10 dagen na Aïd es Seghir; elk gezin dat hiertoe in staat is slacht een schaap, een herinnering aan het offer dat Abraham bracht. Een week lang gaat het er erg feestelijk aan toe en vaak steekt men zich hiervoor in nieuwe kleren.   Volksfeesten worden over het gehele land het gehele jaar door gehouden.

Enkele van deze festiviteiten zijn :

Schapenfeest van Sidi Bou Zid : 22 februari

Kamelenfeest van Douz        : 5 - 7 maart

Lentefeest op Djerba         : 31 maart - 8 april

Oranjebloesemfeest van Nabeul :15 mei

Druivenfeest van La Marsa : 20-24 september

Tapijtfeest van Kairouan    : 20-27 september

Palmenfeest van Kairouan    : december

Daarnaast zijn er nog talrijke culturele en folkloristische, internationale festivals waarvan het aantal te groot is om op te noemen.