Η ιστορία της
κατασκευής του γεφυριού δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως σε όλα τα
σημεία της αν και αρκετά στοιχεία μας είναι διαθέσιμα από αναφορές
κυρίως περιηγητών της εποχής και μεταγενέστερους. Αν και αναφέρεται
σε διάφορες ιστορίες που προέρχονται από διηγήσεις μεγαλυτέρων ότι
μπορεί και να είχε κατασκευαστεί από τον Μέγα Αλέξανδρο(!) στη
προσπάθειά του να κατεβεί στην νότια Ελλάδα πριν ξεκινήσει τις
μακρινές του επελάσεις στην Ανατολή, ή ίσως να ήταν Βυζαντινό ή
Ενετικό κατασκεύασμα, διαπιστώνεται ότι χτίστηκε πολύ αργότερα και
σχετικά πρόσφατα στην ιστορία μας. Κτίστηκε με έξοδα ενός Λαρισινού,
του Οσμάν πασά κατά το έτος 1139 όπως αναφέρει και η πλάκα η οποία
χαράχτηκε με την αυτή ημερομηνία. Το μουσουλμανικό αυτό έτος
αντιστοιχεί στο δικό μας 1726 και η κατασκευή του είχε σαν στόχο να
διευκολύνει την επικοινωνία και τη μεταφορά προϊόντων από την μία
κοίτη του Πηνειού στην άλλη. Συνέδεε ουσιαστικά τον Πυργετό με το
Ομόλιο πολύ κοντά στο δεύτερο.
 Οι πέτρινοι
όγκοι που χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο του γεφυριού, αναφέρεται
σε ιστορικές πηγές, ότι προέρχονται από τους Ελληνικούς βωμούς
του Μπαμπά, στην περιοχή της Ιτέας πριν την είσοδο του Πηνειού
στα Τέμπη. Επειδή οι πέτρες εκεί κινδύνευαν να χρησιμοποιηθούν
για την κατασκευή διάφορων οικοδομημάτων λόγω της λάξευσής
τους, διατέθηκαν για την κατασκευή του γεφυριού που τους ήταν
πάρα πολύ χρήσιμο και απαραίτητο για το διαμετακομιστικό τους
εμπόριο, κυρίως δε, επιλέγηκαν γιατί το κόστος του γεφυριού
θα παρέμενε σε χαμηλά επίπεδα (με τα οικονομικά δεδομένα της
εποχής).
Το γεφύρι εξυπηρετούσε τις εμπορικές
αλλά και τις καθημερινές ανάγκες της περιοχής για πάρα πολλά χρόνια,
μέχρι που το 1811, ύστερα από κάποια πλημμύρα του Πηνειού, η πίεση
του νερού γκρέμισε τμήμα του γεφυριού. Αυτό συνέβη, μάλλον, γιατί
πάνω στο γεφύρι χτίστηκε κάποιο βαρύ κτίσμα (ίσως κάποιος πύργος) το
οποίο επιβάρυνε τις αντιστάσεις του γεφυριού στην ορμή του ποταμού,
και έτσι σε αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν άντεξε το βάρος και την
πίεση.
Από τα τέσσερα μεγάλα ανοίγματα που
αποτελούνταν άντεξαν μόνο τα δύο απ' αυτά από την πλευρά του
Πυργετού. Όσο όμως δεν κατάφερε η φύση να καταστρέψει, το κατάφερε ο
άνθρωπος, αφού και από τα δύο μεγάλα ανοίγματα έμεινε μόνο το ένα,
μιας και από το εναπομείναν τμήμα του γεφυριού, αποσπάστηκαν οι
λαξευμένες πέτρες του για να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή
σπιτιών, τόσο στον Πυργετό όσο (κυρίως) στο Ομόλιο, αφού από την
πλευρά αυτή το γεφύρι είχε ήδη πέσει και η συλλογή πέτρας ήταν
εύκολη και σε μικρή, ελάχιστη, απόσταση από τον
οικισμό.
Δυστυχώς όμως, η ιστορία του γεφυριού
καταγράφει και σήμερα την πορεία καταστροφής του, τόσο από το φυτικό
περιβάλλον που φύεται γύρω του, όσο και από το ίδιο το ποτάμι που,
αν και δεν προκαλεί τις μεγάλες πλημμύρες του παρελθόντος, συχνά
"φουσκώνει" και επιτίθεται στο αδύναμο πλέον γεφύρι, θέτοντάς το σε
μέγιστο κίνδυνο οριστικής και πλήρους
κατάρρευσης. |
|
