| Pae: | เฮ้อ ในที่สุดก็เขียนมาจนถึงไคลแม็กซ์สำคัญตอนหนึ่งในบทที่ หนึ่งนี่จนได้ |
| (โป๊ก) | |
| Pae: | โอ๊ย ใครกันบังอาจ อ้าว องค์หญิงเองหรอกเหรอ? |
| ฮิโระ: | ฮึ คนไร้มารยาท โผล่ออกมาพบท่านผู้อ่านครั้งแรก เหตุใดไม่ แนะนำตัวเล่า |
| Pae: | อ้อ จริงสิ ลืมไปครับ ขอโทษด้วย สวัสดีครับ ท่านผู้อ่าน กระผม นาย Pae ผู้บ้าบิ่นอาจหาญประกาศเจตนารมย์จะเรียบเรียงเขียนนิยาย เรื่องยาวสองเรื่องจากเกมดังของญี่ปุ่นสองเกม คือ เรื่อง Eve- Burst Error จากเกมชื่อเดียวกัน กับเรื่อง มหากาพย์สงครามเนฟเวอร์ แลนด์ จากเกม Spectral Force Series ครับ (เฮ้อ เหนื่อย) |
| ฮิโระ: | |
| Pae: | เงียบไปเลยเหรอ องค์หญิง |
| ฮิโระ: | ฮึ ปลงสังเวชต่างหาก บทจะพูดก็พูดไม่หายใจหายคอเลย |
| Pae: | แหะ ๆ (ดุชมัดเลยวุ้ย) |
| ฮิโระ: | เอาล่ะ แนะนำตัวเสร็จแล้วก็เข้าเรื่องเสียทีสิ อย่าชักช้า เวลา ของเจ้ามีไม่มากไม่ใช่หรือ? |
| Pae: | คร้าบ ๆ (ฮือ ๆ โดนจี้ใจดำ) (T_T) |
| ฮิโระ: | หยุดก่อน ขืนให้เจ้าดำเนินเรื่องเอง เดี๋ยวยาวกว่าเนื้อหานิยาย หนึ่งตอนเข้าจะน่าเกลียด เราจะเป็นพิธีกรให้เองก็แล้วกัน |
| Pae: | (โดนดักคออีกแล้ว ไม่มีวิธีชนะยัยนี่เลยหรือฟะ เป็นตัวละครที่ เราสร้างขึ้นเองแท้ ๆ) |
| ฮิโระ: | คิดอะไรเบา ๆ หน่อย เราเห็นนะข้อความข้างบนน่ะ |
| Pae: | เหวอ ลืมเปลี่ยนสีฟอนท์ให้เป็นสีแบคกราวนด์ |
| ฮิโระ: | ฮึ เข้าเรื่องเสียทีเจ้ามีเรื่องจะชี้แจงกับผู้อ่านมิใช่รึ |
| Pae: | นั่นสิ ครับ ขอชี้แจงเรื่องแรกเลยละกัน คิดว่าทุกคนคงจะสะกิด ใจแล้ว ว่า ทำไม ในโลกของเนฟเวอร์แลนด์นี้ถึงไม่ใช้ราชาศัพท์ |
| ฮิโระ: | เราไม่เห็นจะติดใจอะไรเลย พูดกับเราด้วยภาษาธรรมดาแบบนี้ ก็ดีแล้ว |
| Pae: | จุ๊ ๆ ๆ ยังอ่อนโลกนัก องค์หญิง ถูกต้องขอรับ บนโลกของเนฟ เวอร์แลนด์ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า ราชาศัพท์ ก็จริง แต่ในภาษาไทยที่ผม ใช้เขียนเรื่องนี้มันมีนี่ครับ และที่จริง ในภาษาญี่ปุ่นซึ่งเป็นต้นฉบับ ของเกมนี้ถึงแม้ว่าจะยกเลิกการใช้ราชาศัพท์ไปแล้วก็ตาม แต่ก็ยังคง กลิ่นอาย (ไม่ใช่กลิ่นไอนะครับ ภาษาไทยวันละคำ แฮ่ม ใครรู้จักมุข นี้มั่งเอ่ย) ของราชาศัพท์อยู่บ้าง |
| ฮิโระ: | อย่างนั้น ผู้อ่านมิรู้สึกผิดธรรมชาติหรือ |
| Pae: | แหงล่ะ ผมเชื่อว่าตั้งแต่ประมาณบทนำบทที่สามที่เฉลยว่าเด็ก สาวชาวอสูรนั้นคือ เจ้าหญิงฮิโระแล้ว คนอ่านก็คงเริ่มทะแม่ง ๆ แหละครับ ว่าสำนวนเขียนผมใช้คำราชาศัพท์แบบขาด ๆ เกิน ๆ ดู กล้า ๆ กลัว ๆ จะใช้ก็ไม่ใช้ให้ตลอด จะไม่ใช้ก็ไม่งดใช้ให้ตลอดอีก |
| ฮิโระ: | อืมห์ เราช่วยชี้แจงละกัน บนเนฟเวอร์แลนด์ไม่มีสิ่งที่เรียกว่า ราชาศัพท์ แม้นว่าพวกเรามีหลาย ๆ แคว้นที่ปกครองด้วยระบบ กษัตริย์ หรือที่ศัพท์ของพวกเจ้าเรียกว่าระบบสมบูรณาญาสิทธิราชก็ ตาม กษัตริย์ของแคว้นหนึ่ง ก็ใช่ว่าจะต้องเป็นที่เคารพของคนของอีก แคว้นหนึ่ง นี่เองที่ทำให้เราไม่มีราชาศัพท์ที่แพร่หลายทั้งทวีปใช้ |
| Pae: | แม่นแล้วขอรับ สังเกตดู ราชาศัพท์ที่ใช้จะใช้กับมหาเทพโคเรีย เป็นส่วนมาก เพราะท่านผู้นี้เป็นที่เคารพของบุคคลหลาย ๆ แคว้น ร่วมกัน แต่อย่างราชาราดิวอิ หรือแม้แต่องค์หญิงเอง เวลาคนนอก แคว้นอิปซิลอยเออร์หรือนีโอกลาดกล่าวถึงสองท่านนี้ ถ้าไม่นับถือ และไม่เกรงใจกัน ก็เรียกว่า จิกหัวเรียก ยังได้เลย |
| ฮิโระ: | อืมห์
แต่ไม่รับรองว่าถ้าจิกหัวเรียกเราแล้วจะมีอายุยืนรึเปล่า นะ |
| Pae: | ก็ขอให้เข้าใจตามนี้ด้วยนะครับ นี่เป็นการจงใจไม่ใช้คำราชา ศัพท์เอง เพื่อคงความเป็นเนฟเวอร์แลนด์ไว้ ไม่งั้นเดี๋ยวอ่านไปอ่าน ไปนึกว่ากำลังอ่านเรื่องจักร ๆ วงศ์ ๆ ของไทย |
| ฮิโระ: | พอ ประเด็นต่อไปที่จะชี้แจง |
| Pae: | (เร่งจังแฮะ) เรื่องต่อไป แนวทางการเขียนเรื่องนี้ คิดว่าคงจะพอ จับใจความหลักได้กัน แต่ผมขอชี้แจงหน่อยละกัน บทที่หนึ่ง เปิดตัวด้วยตัวละครชื่อเวฟ และพยายามรักษา บรรยากาศเกมแบบ RPG ไว้ (ไม่อธิบายนะครับว่าอาร์พีจีคือ?) บทที่สอง เริ่มเปิดตัวฮิโระ และตามมาด้วยบทที่สาม ก็เริ่มทิ้ง ปมไว้ถึงความยิ่งใหญ่ของโครงเรื่องนี้ เพราะจะเห็นว่ามีตัวละครโผล่ มามากมาย และแต่ละตัวหากสืบสาวไปมาล้วนมีความสัมพันธ์กันไม่ ทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างเช่น จู่ ๆ เทพมังกรก็รู้จักกับฮิโระและพี่สาว ของฮิโระ (ตอนนั้นยังไม่ได้เฉลยว่าชื่ออะไร) แต่ในบทนี้ก็ยังคงรักษา บรรยากาศของเกมอาร์พีจีไว้อยู่ บทที่สี่ถึงหก ตามท้องเรื่องจะย้อนเวลากลับไปตอนที่ฮิ โระยังเด็ก ตรงนี้ต้องการปูพื้นเกี่ยวกับความเป็นมาของตัวละครตัวนี้ ให้แน่นขึ้นนั่นเอง มีตัวละครใหม่ที่โผล่ออกมาเฉพาะในสามบทนี้ แล้วก็หายไปเลย คือ มาเรียกับจาโด้ ทั้งสองนี้มีความสำคัญมาก เหมือนกัน จะโผล่มาทีหลังอีก เอ หรือยังไงกันหว่า บทหลัง ๆ มาคงพอมองภาพออกนะครับ ว่าพยายามคง บรรยากาศของเกมซึ่งเป็นเกมสงครามเอาไว้ จำนวนทหารแต่ละฝ่ายก็ ยืนไว้ตามเกมครับ รวมทั้งพวกเรื่องจุกจิกอย่างเช่น การแปรรูปขบวน ยุทธ เป็นต้น |
| ฮิโระ: | อืมห์ เป็นอย่างนี้นี่เอง ทีแรกนึกว่าเขียนมั่ว ๆ ตามใจชอบเสีย อีก มีอย่างที่ไหน เขียนให้เราปรากฏตัวครั้งแรกอายุสิบขวบ มาอีก ตอน เหลืออายุห้าขวบ |
| Pae: | แหม อย่าย้ำนักสิ จงใจครับ จงใจ ไม่ใช่กลอนพาไปรับรอง |
| ฮิโระ: | เอ้า เรื่องต่อไป หากคนสังเกตสักหน่อย จะพบว่าเจ้าเน้นชื่อ ลิตเติลสโนว์ เหลือเกิน ตัวละครตัวนี้ปรากฏแต่ชื่อมาหลายครั้งแล้ว |
| Pae: | แหม ใจเย็น ๆ สิ ยังไม่ถึงคิวครับ |
| ฮิโระ: | แล้วก็ไอร่า นางเป็นใครกันแน่ (สังหรณ์ไม่ดีเลย) |
| Pae: | จุ๊ ๆ ถึงเวลาก็รู้เองขอรับ ว่าแต่ ท่านผู้อ่านถูกใจร้อยแก้วกึ่งร้อย กรองที่ผมพยายามแต่งไหมครับ จุดประสงค์ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ ต้องการทำให้บทนี้ อ้อ สองบทสิ ต่างกับบทอื่น ๆ บ้าง เพราะเป็นบท เปิดตัว ทูตสวรรค์ นามไอร่าผู้นี้ครับ ไม่ต้องพยายามอ่านเป็นกลอน นะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้เป็นกลอนแต่แรกแล้ว จะออกไปทาง ร่าย ซะมากกว่า |
| ฮิโระ: | ฮึ ได้ข่าวว่า เจ้าเขียนร่ายทั้งสองตอนแบบลวก ๆ ในเวลาไม่ถึง สิบนาทีไม่ใช่รึ? |
| Pae: | อ๊าย อะไรจะปานนั้น ไปได้ยินจากไหนมา ไม่จริงครับ ไม่จริง (^^;;; ผมไม่เก่งถึงขั้นนั้นหรอกครับ (อยากทำอยู่หรอก) |
| ฮิโระ: | ก็แล้วไปสิ |
| Pae: | อีกเรื่องที่จะชี้แจงละกัน เกม Spectral Force จริง ๆ เป็นเกมซิมู เลชันของการทำสงคราม ตามเกมแล้ว ถ้าเป็นเวอร์ชัน Spectral Force: Aira Kourin บนพีซีแล้ว จำนวนทหารจะเป็นปัจจัยสำคัญสุด ครับ เป็นไปได้ยากมากที่ฝ่ายที่มีทหารแค่ร้อยห้าสิบแถมแยกเป็นสอง กอง จะต้านทัพอีกฝ่ายที่มีกำลังรวมหกร้อยห้าสิบได้ โดยที่ขุนพลผู้ เป็นแม่ทัพทั้งสองฝ่ายมีฝีมือพอ ๆ กัน (บทศึกป้องกันนีโอกลาดนั่น เอง) แต่ สำหรับเวอร์ชันของ Spectral Force 2 กับ Itoshiki Jaaku นั้น จะให้ความสำคัญกับท่าไม้ตายของแม่ทัพและพารามิเตอร์ที่เรียก ว่า ขวัญ ของทหารมากกว่า เพราะฉะนั้น เหตุการณ์ที่ฝ่ายน้อยกว่า จะพลิกชนะนั้น เป็นไปได้ครับ |
| ฮิโระ: | อืมห์ มีท่าไม้ตายที่ร้ายแรงกว่ามะโชเรนโกะกุของเราอีกรึ? |
| Pae: | เสียใจด้วยขอรับองค์หญิง ที่ต้องบอกว่า มี |
| ฮิโระ: | |
| Pae: | เอ
องค์หญิงช็อกไปซะแล้ว เอาเป็นว่าถ้อยแถลงครั้งแรกของ เรื่องนี้ จบไว้เพียงเท่านี้ก่อนละกันนะครับ ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้า จะมาพร้อมกับการเฉลยปริศนาหลาย ๆ อย่าง เมื่อเนื้อเรื่องดำเนิน ไปถึงตรงนั้นแล้วนะ สวัสดีครับ |
| ฮิโระ: | .มีใครมาหาแน่ะ |
| Pae: | เอ๊ะ (ทำท่าจะหันไปดู) อ๊ากกกกก |
| ???: | อีตา Pae เมื่อไรจะเขียนถึงวีรกรรมของฉันสักที หาาาาาาา รอมา เป็นปีแล้วเนี่ยยยยยย ทีภาคโคะจิโร่เขียนเอา เขียนเอา |
| Pae: | อ๊าก (เจ๊มะรินะนั่นเอง ไหงมาโผล่แถวนี้ได้) |
| มะรินะ: | จะเขียนแต่โดยดีไหม หือออออ (บีบ ๆ ขยุ้ม ๆ ที่คอนะจ๊ะ อย่าคิดมาก) |
| Pae: | อ๊าก .มันยากอะ ผมม่ายช่ายผู้หญิงนี่ |
| มะรินะ: | ไปตายไปอีตานักเขียนสมัครเล่นที่ไม่เจียมตัวนี่ (ออกแรงบีบ คอมากขึ้น) |
| Pae: | อ๊ากกกกกก ฮงหิง ฮ่วยฮ่วย (องค์หญิง ช่วยด้วย) |
| ฮิโระ: | กรรมใดใครก่อ
สาธุ อุเบกขา อุเบกขา (คือ การวางเฉยต่อ กรรมของสัตว์โลก) |
ปิดฉากจ้า ถ้าเจ๊มะรินะไม่ฆ่าผู้เขียนไปซะก่อน คงได้มีโอกาสมาพบ กันใหม่ครับ