|
ในขณะที่องค์กรมนุษย์ทั้งฝ่ายจักรวรรดิและสมาพันธ์ต่างก็เริ่มต้นโครงสร้างองค์กรใหม่ และกำลังจะก้าวขึ้นบันไดอนาคตขั้นต่อไปด้วยฝีเท้าที่ซวนเซอยู่นั้น ณ แดนปกครองตนเองเฟซาน (เฟซานลันท์) ผู้ปกครองดินแดน (ลันเดสเฮล)- ลูวินสกี้ก็กำลังนั่งอยู่ในห้องลับภายในคฤหาสน์ของตน ห้องซึ่งไร้หน้าต่างห้องนั้น ถูกปิดล้อมอย่างมิดชิดสี่ด้านด้วยกำแพงตะกั่วหนาทึบ อากาศภายในห้องแห้งผากประดุจกำลังแตกตัวเป็นอิออน เมื่อเขากดสวิทช์สีชมพูบนแผงควบคุมแล้ว อุปกรณ์สื่อสารก็เริ่มทำงาน แต่เป็นการทำงานที่มองไม่เห็นได้ด้วยตาเปล่า ทั้งนี้เพราะ ตัวห้องนั้นทั้งห้องต่างหากที่เป็นเครื่องสื่อสารซึ่งจะนำพาคลื่นความคิดของลูวินสกี้ให้ซิงโครไนซ์กับคลื่นเหนือแสง (FTL) ความถี่พิเศษ แล้ววิ่งผ่านห้วงอวกาศไปไกลอีกหลายพันปีแสง ข้าพเจ้าเองขอรับ ได้โปรดตอบด้วยขอรับ เขาเริ่มต้นการติดต่อสื่อสารลับตามกำหนดเวลา โดยคิดเป็นประโยคคำพูดที่ชัดเจนขึ้นในสมองตน ข้าพเจ้าที่ไหนกันหรือ ที่เรียกเราอยู่? คำตอบที่ส่งผ่านกลับมาจากห้วงอวกาศไกลโพ้น ช่างเปี่ยมไปด้วยความยิ่งใหญ่เหนือคณา ข้าพเจ้า ลูวินสกี้ ผู้ปกครองดินแดนปกครองตนเองเฟซานขอรับ ท่านแกรนด์บิชอพ พ่อเหนือหัวเจ้าท่านสบายดีหรือไม่ขอรับ เป็นคำพูดที่สุภาพนอบน้อมไม่สมกับลูวินสกี้เลยแม้แต่น้อย เราจักสบายดีไปได้อย่างไรกัน?... โลกมนุษย์ของเรานั้น จนบัดนี้ก็ยังหาได้กลับคืนสู่ศักดิ์ศรีดั้งเดิมแต่อย่างไรไม่ และจนกว่าจะถึงวันนั้น- วันที่โลกได้กลับมาเป็นโลกที่ยิ่งใหญ่ เป็นศูนย์กลางของมวลมนุษย์ดั่งเช่นอดีตอีกครั้งหนึ่ง- เราก็ย่อมหามีความสุขไม่ ภายใต้คลื่นความคิดนั้น ลูวินสกี้รับรู้ได้ถึงอาการถอนหายใจอย่างหนักหน่วงดุจจะไล่อากาศออกมาทั้งทรวงอกของอีกฝ่ายหนึ่ง --โลกมนุษย์-- ภาพของดาวไกลโพ้นที่ลอยเคว้งคว้างอยู่ในอวกาศอันห่างไกลออกไปอีก 3000 ปีแสงผุดขึ้นมาในห้วงภวังค์ของลูวินสกี้อย่างชัดเจน ดาวไกลโพ้นซึ่งถูกมนุษย์ทอดทิ้งไปในที่สุด หลังจากที่ได้กอบโกยความมั่งคั่งและทำลายมันจนยับเยินไปแล้ว ดาวแห่งความชราและความเสื่อมโทรม ความสิ้นหวังและความอัตคัด มีแต่ทะเลทราย, ป่าหินและป่าแห้งแล้ง มีซากปรักหักพังให้เห็นประปราย ผืนดินอันสูญเสียความอุดมสมบูรณ์ไปชั่วนิรันดร์เต็มไปด้วยริ้วรอยแตกระแหง และมีมนุษย์เพียงกลุ่มเล็ก ๆ ที่ยังคงอาศัยอยู่บนผืนดินนั้นสืบเนื่องกันมา ร่องรอยแห่งความเจริญในอดีต และความพยาบาทที่ตกผลึก ดาวเคราะห์ที่แม้แต่ลูดอร์ฟก็ยังมองข้ามความสำคัญไปอย่างไม่แยแส ดาวเคราะห์ดวงที่สามในระบบสุริยจักรวาล ดาวเคราะห์ที่ไม่มีอนาคต มีแต่อดีต... แต่... ดาวเคราะห์ที่ถูกลืมเลือนนี้เอง คือ ผู้อยู่เบื้องหลังเฟซานอย่างแท้จริง กองทุนมหาศาลของเรโอปอลด์ ราพนั้น มาจากโลกมนุษย์ซึ่งเชื่อกันว่ายากจนข้นแค้นแสนเข็ญนี่แหละ โลกมนุษย์ถูกดูแคลนมาตลอดเวลานับได้ถึง 800 ปีแล้ว และบัดนี้ เวลาแห่งการล้างแค้นกำลังใกล้เข้ามา บรรดาคนเนรคุณที่ทิ้งดาวแม่ไปอย่างไม่แยแส จักต้องรู้สำนึกภายในสองสามปีข้างหน้านี้โดยถ้วนหน้ากันเสียทีว่า โลกมนุษย์ต่างหากเล่า คือ ศูนย์กลางแห่งมวลมนุษยชาติอย่างแท้จริง คือ ผู้ปกครองตัวจริงแห่งห้วงอวกาศอันไพศาล... เวลานั้นจะมาถึงเร็วปานนี้เชียวหรือขอรับ พ่อเหนือหัวเจ้าท่าน สูไม่เชื่อกระนั้นหรือ ลันเดสเฮลแห่งเฟซานเอย คลื่นความคิดที่ปกคลุมห้องนั้นเริ่มก่อตัวเป็นจังหวะของเสียงหัวเราะต่ำ ๆ ที่เต็มไปด้วยความมาดร้าย เสียงหัวเราะของแกรนด์บิชอพ- ผู้เป็นเจ้าเหนือหัวแห่งแดนโลกมนุษย์ในขณะนี้- ถึงกับทำให้ลูวินสกี้ต้องขนลุกซู่ทั้งตัวอย่างสุดจะควบคุมตัวเองไว้ได้ กระแสการไหลตัวของประวัติศาสตร์นั้นไซร้ ย่อมไหลด้วยความเร็วที่สูงขึ้นทุกขณะ อีกทั้งในยามนี้ ทั้งในฝั่งจักรวรรดิทางช้างเผือกก็ดี สมาพันธ์ดาวเคราะห์เสรีก็ดี กำลังก้าวเข้าสู่ยุคเสื่อมแห่งการแก่งแย่งอำนาจและกำลังทหาร ผนวกกับในอีกไม่ช้าพลังเงียบจากประชาชนก็จะเข้าร่วมสร้างประวัติศาสตร์ด้วย ขบวนการลับเพื่อการกอบกู้โลกจักได้เวลาขึ้นมาดำเนินการบนดินแล้วในทั้งสองอาณาจักรนี้ และการจัดสร้างองค์กรและการสนับสนุนเงินทุนนั้น เราได้มอบให้พวกของสูที่เฟซานเป็นผู้รับผิดชอบมิใช่หรือ สูคงมิได้ปล่อยปละละเลยกระมัง? แน่นอนขอรับ พ่อเหนือหัวเจ้าท่าน เพื่อการนี้บรรพชนผู้ยิ่งใหญ่รุ่นก่อน ๆ ของเราจึงได้เลือกที่จะสร้างเฟซานขึ้นมา และส่งพวกสูผู้ซึ่งจงรักภักดีต่อโลกมนุษย์เข้าไปดำเนินการแสวงหาความมั่งคั่งในนามของเฟซานเพื่อเตรียมการนี้อย่างไรเล่า ถึงบัดนี้แล้ว การจะแข็งข้อต่อจักรวรรดิหรือสมาพันธ์โดยยุทธวิธีทางทหารนั้นย่อมหาเป็นไปได้ไม่ แต่เฟซานก็จักใช้ฐานะพิเศษของเฟซานเข้าครอบงำจักรวาลในทางวัตถุด้วยพลังทางเศรษฐกิจ ส่วนโลกมนุษย์ของเรานั้นก็จักใช้ลัทธิความเชื่อเข้าครอบงำจักรวาลด้านจิตใจ... ถึงเมื่อนั้น จักรวาลก็จักถูกยึดกลับมาภายใต้การปกครองของโลกมนุษย์อีกครั้งโดยมิต้องทำสงครามทางการทหาร นี่ช่างเป็นแผนการอันยิ่งใหญ่ที่ต้องใช้เวลาปฏิบัติยาวนานถึงหลายศตวรรษเลยทีเดียว กาลตกมาถึงรุ่นของเรา จึงได้เริ่มมีวี่แววว่า ความคิดอันกว้างไกลของบรรพชนกำลังจักสัมฤทธิ์ผลแล้ว... และ ณ ตรงนี้เอง คลื่นความคิดก็เปลี่ยนเป็นคลื่นที่บีบคั้นอย่างกะทันหัน เสียงเรียกดังขึ้นอย่างทรงอำนาจว่า ลูวินสกี้! ขอรับ?... สูอย่าได้ริบังอาจหักหลังเป็นอันขาด! หากมีใครสักคนที่รู้จักกับเฟซานลันเดสเฮลผู้นี้มาก่อน มาเห็นสภาพของลูวินสกี้ในขณะนี้แล้วไซร้ คงจะต้องสงสัยสายตาของตนอย่างแน่นอนว่า คนอย่างลูวินสกี้ก็ถึงกับเหงื่อไหลโซมกายด้วยความหวาดกลัวเป็นกับเขาด้วยหรือ มะ... ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วขอรับ เราก็เพียงแต่ตักเตือนสูให้พึงสังวรณ์ไว้เท่านั้น สูเป็นคนที่เปี่ยมด้วยความสามารถ อีกทั้งยังทะเยอทะยานอีกด้วย ย่อมมีโอกาสถูกเย้ายวนไปในทางมิชอบได้ทุกเมื่อ แต่จงจำไว้เถิด จำถึงกรณีของมานเฟรตที่ 2 และกรณีของลันเดสเฮลคนก่อนหน้าสูไว้ให้ดี เหตุใดคนทั้งสองจึงต้องตาย สูย่อมทราบดีแก่ใจอยู่แล้วมิใช่หรือ? มานเฟรตที่ 2 นี้ เป็นจักรพรรดิองค์หนึ่งของจักรวรรดิทางช้างเผือก ทรงมีพระราชดำริที่จะสร้างสันติภาพให้เกิดขึ้น ให้จักรวรรดิและสมาพันธ์สามารถอยู่ร่วมกันโดยสันติได้ และพระองค์ก็ได้เริ่มทำเพื่อที่จะบรรลุถึงสิ่งที่พระองค์ทรงใฝ่ฝันนั้น ส่วนผู้ปกครองดินแดนเฟซานคนก่อน- วาเลนคอฟนั้น ไม่ยอมอยู่ภายใต้การบงการจากโลกมนุษย์ จึงได้พยายามที่จะทำการตามอำเภอใจของตน ทั้งสองคนเป็นผู้ที่จะก่อให้เกิดความเสียหายและอุปสรรคต่อแผนการอันยิ่งใหญ่ของโลกมนุษย์นั่นเอง ข้าพเจ้าได้เป็นลันเดสเฮลอยู่ถึงทุกวันนี้ ก็ด้วยความสนับสนุนจากพ่อเหนือหัวเจ้าท่าน ข้าพเจ้าหาใช่คนเนรคุณไม่ขอรับ ดีมาก ความซื่อสัตย์จงรักภักดีแห่งสู ย่อมเป็นเกราะคุ้มกันภัยให้กับสูเองอย่างแน่นอน ... ลูวินสกี้จบสิ้นการติดต่อรายงานตามกำหนดแล้ว ก็ออกจากห้องนั้น มายืนนิ่งแหงนหน้าชมดาวอยู่บนระเบียงพื้นหินอ่อนของคฤหาสน์ โชคดีที่บนท้องฟ้าค่ำคืนนี้ ไม่สามารถมองเห็นโลกมนุษย์ได้ ความรู้สึกคลายใจที่ได้กลับคืนจากโลกต่างมิติกลับมาสู่โลกจริงอีกครั้งหนึ่ง ค่อย ๆ ทำให้ความมั่นใจอันเต็มเปี่ยมของเขากลับคืนสู่สภาพเดิม หากเฟซานเป็นเฟซานที่ไม่ขึ้นกับใครแล้วไซร้ แน่นอนว่า ผู้ที่จะเป็นผู้ปกครองห้วงอวกาศทางช้างเผือกนี้ย่อมต้องเป็นเขาอย่างไม่ต้องสงสัย แต่น่าเสียดายที่การณ์หาใช่เช่นนั้นไม่ สำหรับไอ้พวกคนบ้าคลั่งที่กำลังจะพยายามย้อนประวัติศาสตร์ขึ้นไปอีก 800 ปี เพื่อให้โลกมนุษย์กลับมาเป็นศูนย์กลางการปกครองของหมู่ดาวต่าง ๆ แล้วนั้น เขาก็เป็นเพียงแค่ลูกสมุนปลายแถวคนหนึ่งเท่านั้นเอง แต่ ไม่มีหลักประกันว่า เขาจะยอมเป็นขี้ข้าให้ไอ้พวกนั้นตลอดไปนี่นา เอาล่ะ... มาดูกันว่าสุดท้าย ใครจะเหลือรอดอยู่? จักรวรรดิ? สมาพันธ์? โลกมนุษย์? ริมฝีปากของลูวินสกี้ที่กำลังพูดพึมพำกับตนเองนั้น เหยียดยิ้มออกอย่างเจ้าเล่ห์สมกับฉายานามของเขาอย่างแท้จริง หรือจะเป็นข้าผู้นี้... |