Millennium Book

รวม(เรียง)ร้อย บทกลอน(ที่)รัก ๑๘

                ..วิงวอน..
        ที่ว่ารักเพราะสุขใจที่ได้รัก
มิอาจหักห้ามใจไม่ใหลหลง
ที่ว่าหวงเพราะคอยห่วงพะวง
มิอาจปลงใจให้ไม่รักเธอ
        หากจะชํ้าเพราะห้ามใจมิให้คิด
ขอใกล้ชิดเพียงในฝันนั้นเสมอ
หากมิได้เคียงคู่อยู่บำเรอ
ขอพบเจอเธอนั้นทุกชาติไป...
                 วลีลดา

เมื่อใดที่เธอต้องการคนซับน้ำตาให้
อยากให้รู้ไว้ว่ายังมีฉันห่วงใยเธอเสมอ
แค่อยากให้สัมผัสถึงความรักที่มีให้เธอ
และจะมีให้เธอเสมอตลอดไป
แค่อยากให้รู้ไว้สักหน่อย...
ฉันยังเฝ้าคอยไม่จากเธอไปไหน
จะยังคงรักเธอตลอดมา...
และสัญญาจะรักเธอตลอดไป
ตราบที่ลมหายใจฉันยังมี
ยังคงรอคอยอยู่ที่เดิม
ไม่เคยคิดจะเริ่มเปลี่ยนไปจากตรงนี้
ถึงกายห่างแต่ข้างในรักเธอมากนะคนดี
อยากให้รู้ว่าที่ตรงนี้...ยังรอเธอ...
                 L.S.K.

ในความต่างระหว่างเรา
มีความเข้าใจทุกอย่าง
ความรักของเราไม่เปราะบาง
เพราะจัดวางไว้อย่างดี
มีเธอมีฉันเข้าใจ
พร้อมบุกลุยไปทุกที่
ล้มลุกคลุกคลานบางที
แต่เรามีกำลังใจให้กัน
เธอฉันร่วมใจกันสร้าง
ทุกอย่างไม่เคยเหนื่อยหนี
ทำให้เรามีวันนี้
วันที่สองเรา "รักกัน"
นันทิพัฒน์  (ให้โย)
ร.๑๒๑ นครราชสีมา

ด้วยวันรุ่งของพรุ่งนี้ที่เคยหวัง            จิตตั้งมั่นแน่วแน่จะแก้ไข
ความพลั้งผิดที่ได้คิดทำลงไป              เป็นคนใหม่ให้สังคมเขาชมเชย
แต่วันนี้วันที่ฉันยังคงอยู่                     ยังต้องสู้กับสังคมที่เมินเเฉย
ยังเป็นเด็กที่เขาพากันละเลย              พากันเอ่ยคำหยามประณามเลว
คงไม่มีวันรุ่งวันพรุ่งนี้                        คงไม่มีหนทางขึ้นจากเหว
คงมีเพียงเอ่ยสั้น-สั้นฉันมันเลว         แล้วใครเล่าเฝ้าขุดเหวให้ฉันจม..
                                                ( ทิพ ) 

เพราะหัวใจพ่ายแพ้ท้อแท้หนัก        จึงขอพักรักษาใจให้หายหมอง
เพราะร่างกายบอบช้ำน้ำตานอง        จึงขอร้องไห้..ให้หมดหยดน้ำตา
แล้วจะเริ่มต้นใหม่..ไม่ท้อแท้           ไม่กลัวแพ้..กลัวใคร..ใจจะกล้า
สลัดทิ้งให้หมด..หยดน้ำตา               ก้าวเดินหน้า..กล้าเผชิญ..เดินต่อไป...
                                               ( ทิพ )

      เรียงรายหมายมุ่งแท้      เป็นทาง
โคลงกล่าวมิจืดจาง               สุดเข้ม
อารมณ์รื่นสะสาง                 โศกสร่าง
เอกยิ่งมิอาจเม้ม                    มอบให้กวีจริง
                      สุรภา   เดชะ
          แต่งให้   เฌอมนินทร์ วรนาฏ

"เหมือนมีศรรอนรามาปักอก
เหมือนใจตกอกแตกแหลกสลาย
เหมือนชีวีจะนิทราคราความตาย
เหมือนมลายวายชนม์เพราะจนใจ
ดังสายฝนชนชื่นแสนชื่นฉ่ำ
ดังจันทร์พลบค่ำแสนสดใส
ดังตะวันผันเปลี่ยนผันแปรไป
ดังดวงดาวพราไสวในนภา
คือความจริงสิ่งหนึ่งคือสิ่งแท้
คือความแน่ในความรักสิเหน่หา
คือความสัตย์จัดประจักษ์แก่พักตรา
คือจิตตาพาสู่คู่หนึ่งตน"
             ธัชไท

The world was full of excitement.
In my very long lost days.
Stepping by, I've discovered,
My home on the Milky Way.

What would the world be like,
Before I was welcomed in?
Was it beautiful and pure,
Or was it full of sins?

Questions to be answered,
Appeared in younger days.
Puzzles to be ignored,
Rising up on my ways.

We've greeted people friendly,
Every single day with smiles.
We've treated others badly,
In the wars of human kind.

When the world of ours was new,
With laughters I did explore.
When the truth was discovered,
I couldn't laugh anymore.
          "Dreamer"

     " บทเพลงอุดมการณ์...แด่วีรชน ๑๔ ตุลา "
          สิบสี่ตุลาคม                    แสนระทมสุดอาลัย
วีรชนผู้จากไป                           ฝากไว้ซึ่งความทรงจำ
พลีชีพและเลือดเนื้อ                 เพื่อก่อเกื้อคุณธรรม
อุดมการณ์เลิศลํ้า                       ล้วนสรรค์สร้าง"อธิปไตย"
อำนาจของปวงชน                    ค่ามากล้นและยิ่งใหญ่
โดยเหล่าผองชาวไทย               เพื่อคนไทยทั้งแผ่นดิน
เวลาแม้ผันผ่าน                         ตราบเท่านานเป็นอาจิณ
รักชาติมิรู้สิ้น                            จะปกป้องจากภัยพาล
ขอนกสีเหลืองเจ้า                    จงคอยเฝ้าและขับขาน
บทเพลงอุดมการณ์                   จักกังวานแว่วหวานไกล....
                                  วลีลดา

             นมัสการธรรมชาติ : ณ วันหนึ่ง
...
ยืนอยู่บนหน้าผา                  มองลงมา น้ำทะเลสีเขียว
บนฟ้า มีนกตัวเดียว              คือ "เหยี่ยว" ตัวใหญ่น่ากลัว
ยืนมองดูเหยี่ยวจ้องถลา       กรงเล็บจับปลาตรงหัว
แต่มองไม่ค่อยเห็นตัว          แสงสลัว เพราะคือยามเย็น
...
ครั้นพอเวลาหนึ่ง                 ดวงจันทร์สวยซึ้งลอยเด่น
เมฆหมกปกคลุม ลมเย็น     คลื่นซัดกระเซ็นรุนแรง
...
ไม่มีแม้เหยี่ยว หรือนก        ไม่มีนรก สวรรค์แสร้ง
ไม่มีเรื่องหวาดระแวง           มีเพียงแค่ แสง...ลางลาง
...
ยอดผายามราตรีนี้                มีเพียงแต่ ความอ้างว้าง
มีเพื่อนคือ เพลงลมคราง     และลมบางบางห่มนอน
...
..
.
และเมื่อเวลาผ่านไป           แสงรุ่ง รดใจให้ทอดถอน
จำมุ่งหน้าสู่นาคร               เมืองแห่งความร้าวรอน ชิงชัง
                         นร พัลลภ

poet2543@hotmail.com | poet2543@7smooth.com
7Smooth.com Group
Copy Right 1999