นิทานฮาวาย
เรื่อง พูนีอาลวงฉลาม
ครั้งหนึ่งมีฉลามยักษ์เป็นยามเฝ้าถ้ำที่มีกุ้งใหญ่อาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก
ปลาฉลามตัวนี้ชื่อไคอูเลอาเล
ไคอูเลอาเลมีปลาฉลามอีกสิบตัวเป็นผู้ช่วยเฝ้าถ้ำ
คนหาปลาทุกคนพากันเกรงกลัวไม่กล้ามาใกล้ถ้ำแห่งนี้
เพราะไคอูเลอาเลเป็นฉลามกินคน
นิทานเรื่องนี้จะบอกว่า
พูนีอาหลอกเจ้าฉลามใหญ่นี้ได้อย่างไร
พูนีอากับแม่ของเขาอาศัยอยู่ใกล้ๆกับถ้ำที่มีกุ้งใหญ่อยู่มากมาย
พูนีอาเฝ้าดูพวกปลาฉลามที่ว่ายอยู่ตรงน้ำใสแถวปากถ้ำทุกวัน
เขาปราถนาที่จะได้กุ้งงามๆให้แม่สักตัว
พ่อของพูนีอาเป็นคนหาปลา
วันหนึ่งเขาลงเรือแคนูออกไปหาปลาในมหาสมุทร
เรือของเขาพลิกคว่ำและปลาฉลามก็ฆ่าเขา
ตอนนี้พูนีอากับแม่ไม่มีปลาสำหรับกินกับมันเทศเลย
เช้าวันหนึ่ง พูนีอาพูดขึ้นว่า
"แม่
วันนี้ข้าจะออกไปจับกุ้งมาให้แม่สักตัวหนึ่ง"
"อย่าเลย" แม่ของเขาร้องห้าม
"พวกฉลามจะฆ่าเจ้าเหมือนกับที่มันฆ่าพ่อของเจ้าแล้วแม่ก็จะต้องอยู่คนเดียว"
"ข้าแน่ใจแล้วว่าวิญญาณพ่อได้บอกข้าแล้วว่าจะทำอย่างไร"
พูนีอายืนกราน
จากนั้นพูนีอาก็ลงไปยังชายฝั่งมหาสมุทร
เขามายืนอยู่เหนือปากถ้ำกุ้งใหญ่
เฝ้าดูไคอูเลอาเลกับผู้ช่วยสิบตัวที่กำลังว่ายอยู่ที่บริเวณน้ำใส
ทันใดพูนีอาก็ตะโกนด้วยเสียงอันดัง
เพราะต้องการให้พวกฉลามได้ยิน
"ดูไคอูเลอาเลกับผู้ช่วยทั้งสิบนั่นสิ
นอนหลับกันหมดเลย ข้า
พูนีอากำลังจะดำน้ำเข้าไปในถ้ำ
และจะจับเอากุ้งใหญ่สองตัว
ตัวหนึ่งสำหรับข้าอีกตัวหนึ่งสำหรับแม่ของข้า"
ไคอูเลอาเลกระซิบเบาๆกับฉลามทั้งสิบว่า
"พอเจ้าพูนีอาลงมา
เราจะฆ่ามันเสีย"
พูนีอาโยนก้อนหินก้อนโตลงไปก่อน
เหล่าฉลามทั้งหมดต่างโผเข้าหาจุดที่ก้อนหินกระทบพื้นน้ำทันที
ทันใดนั้น พูนีอาก็กระโดดลงน้ำ
ดำเข้าไปในถ้ำ
เขาจับกุ้งใหญ่มาสองตัว
แล้วรีบโผขึ้นจากน้ำก่อนที่พวกปลาฉลามจะรู้ทันว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วพูนีอาก็คิดว่าเขาจะหลอกเจ้าไคอูเลอาเล
โดยแกล้งใส่ร้ายปลาฉลามตัวอื่นสักตัวหนึ่ง
พูนีอาจึงตะโกนว่า
"ข้า พูนีอา
ลงไปจับกุ้งใหญ่มาแล้วสองตัว
ตัวหนึ่งสำหรับข้า
และอีกตัวหนึ่งสำหรับแม่ของข้า
ไคอูเลอาเลจับข้าไม่ได้
เพราะปลาฉลามตัวที่หางยาวได้บอกวิธีการแก่ข้าว่าควรต้องทำอย่างไร"
ไคอูเลอาเลได้ยินที่พูนีอาพูด
มันหาปลาฉลามตัวที่หางยาวจนพบ
แล้วจัดการฆ่าทิ้งเสีย
พูนีอายังตะโกนลงไปอีกว่า
"วันนี้
ปลาฉลามตัวหนึ่งได้ฆ่าปลาฉลามไปตัวหนึ่งแต่ไม่ได้ฆ่าเด็กชาย"
แล้วพูนีอาก็กลับบ้าน
เขาและแม่ของเขาได้กินกุ้งกับมันเทศ
ซึ่งเป็นอาหารหลักของเขาอย่างเอร็ดอร่อย
สายวนา
แปล
"หนังสือเด็ก รักลูก" |