นิทาน
ทำไมแรดถึงมีนอ -- กาลครั้งหนึ่ง ในทุ่งหญ้าซาวันนา
ผลงานที่หาสาระได้ยากซักหน่อยชิ้นนี้ เขียนโดย BusterGirl

                             นานมากแล้ว ในทุ่งหญ้าซาวันนาที่กว้างใหญ่ไพศาล และแห้งแล้ง แม้น้ำซักหยด หรือหญ้าซักต้น ก็มีค่ายิ่งกว่าได้เป็นจ่าฝูงหรือเป็นเจ้าป่า ที่นั่นเป็นแหล่งอาศัยของสัตว์หลายชนิด ถึงที่นี่จะกันดารก็ตาม ซึ่งผู้เขียนไม่อาจไปล่วงรู้ได้ว่าเหตุที่พวกมันไม่ยอมย้ายไปที่อื่นจะเป็นเพราะขี้เกียจ ไม่มีแรงเดิน หรือตกหลุมรักสาวที่นี่กันแน่ อย่างไรก็ตาม ที่นี่ก็มีสัตว์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในหมู่โฮโมเซเปียนอยู่หลายชนิด ทั้งสิงโต ยีราฟ ม้าลาย เสือ นกเล็กนกน้อย และพระเอกของเรื่องนี้ แรด

                             ในตอนนั้นแรดไม่มีนอ และผิวหนังของมันก็เป็นเสื้อหนังหนาหนักเรียบๆ สีเทาอ่อนๆ บ้านของมันเป็นถิ่นที่อุดมสมบูรณ์ดีพอใช้ มีต้นไม้ใหญ่เป็นร่มเงา มีแอ่งน้ำเล็กๆ ที่มีน้ำตลอดปีตลอดชาติ เป็นที่อยู่ที่เหมาะสมสำหรับแรดยิ่งนัก แรดเป็นสัตว์ใหญ่ตัวเดียวในถิ่นนั้น เพราะเหล่าบิ๊กๆ ทั้งหลายเช่นเสือสิงห์กระทิง ก็ยังไม่ค่อยอยากมายุ่งกับแรดซักเท่าไหร่นัก ทั้งนี้ก็มีสาเหตุมาจากความอารมณ์ร้ายของมัน

                              ทำไมมันถึงอารมณ์ร้ายหรือ? อย่างที่บอกไว้แล้ว แรดมีเสื้ออยู่ตัวเดียวเป็นหนังหนาเรียบๆ สีเทาอ่อนๆ ซึ่งเสื้อหนังนี่ก็ทำให้ร้อนอยู่แล้ว บวกกับความร้อนในเขตซาวันนา ทุกๆ คนก็คงทราบว่าอากาศร้อนๆ เปลี่ยนคนดีๆ ให้เป็นบ้าไปได้ในที่สุด แต่เพราะแรดไม่คิดจะถอดเสื้อออกไปเดิน มันจึงยังร้อนและหงุดหงิดต่อไปเหมือนเดิม

                             แรดมีกิจกรรมหลักนอกจากหากินแล้วก็คือระบายความร้อนของตัวเองใส่สัตว์ตัวเล็กๆ มันจะกระชากเสียงใส่ เตะ ชน หรือผลักแรงๆ สัตว์เล็กๆ เหล่านี้พยายามทำใจ แต่ทุกสิ่งย่อมมีขีดจำกัด ไม่ช้าฝูงสัตว์เล็กก็ตัดสินใจจะทำอะไรซักอย่างเพื่อแก้เผ็ด พวกมันต้องรอจนถึงเวลาที่แรดอาบน้ำ

                             และเมื่อเวลานั้นมาถึง แรดก็ถอดเสื้อหนังหนาหนักเรียบๆ สีเทาอ่อนๆ ของมันไว้ที่ริมฝั่ง แล้วตัวเองก็ลงแอ่งน้ำไป พวกสัตว์เล็กเห็นเป็นนาทีทอง ก็ขนเอากรวดทรายมาใส่ในเสื้อหนังของแรด แล้วหนีไปแอบอยู่หลังโขดหินเพื่อดูปฏิกิริยาของแรด

                             แรดขึ้นจากแอ่งอย่างสบายใจ แล้วมันก็ใส่เสื้อ แต่แล้ว แรดก็รู้สึกคันๆ ยุบยิบอยู่ข้างใน มันอยากจะเกามากๆ แต่แขนขาของมันสั้นเกินกว่าจะเกาถึง มันจึงถูไถตัวไปมาตามลำต้น ยังๆ ยังไม่หายคัน มันก็ยิ่งถูๆๆๆๆ หนักเข้าๆ ในที่สุด แรดก็รู้สึกดีขึ้น แต่ไม่ช้า มันก็พบว่า การถูไถอย่างรุนแรงเมื่อซักครู่ทำให้เสื้อหนังเรียบๆ ของมันย่น และรอยย่นก็ไปรวมกันเป็นกระจุกที่หน้ามัน และแข็งกลายเป็นนอไป มันจะถอดชุดก็ถอดไม่ได้ เพราะเม็ดทรายเม็ดหนึ่งติดอยู่ในซิปชุดของมัน หลังจากนั้น แรดก็ยิ่งอารมณ์บูดยิ่งๆ ขึ้น ส่วนพวกสัตว์เล็กๆ ซึ่งหลังจากหัวเราะกันแบบใกล้บ้าแล้ว ต่างก็รีบหลบลี้หนีหายไปจากถิ่นนั้นกันโดยเร็ว

                            และนั่นคือเหตุผลที่แรดมีนอ

7Smooth.com