ภาคใต้ จะพบกับพายุน้ำท่วม แผ่นดินไหว และ คลื่นขนาดยักษ์พัดเข้ามา
ทุกสิ่งทุกอย่างจะสูญสิ้นไปหมดแผ่นดินจะหายไปหมด คนที่อาศัยอยู่จะเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก เหลือแต่เกาะไม่กี่เกาะ
น้ำอาจท่วมถึงจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ของภาคใต้
ภาคกลาง จะพบพายุฝนตกอย่างหนัก แผ่นดินไหว แผ่นดินแยก กรุงเทพมหานครและจังหวัดใกล้เคียงแผ่นดินจะจมลง
เนื่องจากแผ่นดินไหวและทรุดตัวลงกลายเป็นทะเล (ทางไปภาคใต้น้ำจะท่วมถึงจังหวัดนครปฐม ทางเหนือจะถึงนครสวรรค์)
ภาคตะวันอกเฉียงเหนือ จะพบภัยพิบัติน้อยกว่าภาคอื่น ๆ เพราะว่าภาคนี้ประสบเคราะห์กรรมอยู่เสมอ
เป็นการใช้หนี้กรรมอยู่เป็นประจำแล้ว โดยภาคนี้จะพบลมพายุและแผ่นดินไหวบ้างเล็กน้อย
จังหวัดที่ปลอดภัย ก็มี อุดรธานี อุบลราชธานี ศรีสะเกษ ขอนแก่น ชัยภูมิ เป็นต้น แต่ปัญหาสำหรับภาคนี้ก็คือ
ผู้คนที่รอดตายจะต้องพบกับโรคระบาดและอดอยาก เพราะพืชพันธุ์ธัญญาหารจะถูกภัยธรรมชาติทำลาย
ภาคเหนือ จะพบกับภัยธรรมชาติ คือแผ่นดินไหว แผ่นดินแยก มีไฟพลุ่งขึ้นมาจากใต้พิภพ มีผู้คนล้มตายจำนวนมาก
เช่นเดียวกับภาคใต้และภาคกลาง
จังหวัดที่ปลอดภัยได้แก่ น่าน แพร่ อุตรดิตถ์ เชียงใหม่ ลำปาง ลำพูน และพิษณุโลกบางส่วน
ภาคตะวันออก พื้นที่ริมทะเลจะถูกน้ำท่วมหมด
สรุปว่า หลังจากเกิดภัยพิบัติแล้ว ประเทศไทยจะต้องทำแผนที่ใหม่ เพราะดินแดนบางส่วนจมลงใต้ทะเล
ประเทศที่เป็นเกาะ เช่น เกาะฮาวาย ของ สหรัฐอเมริกา อังกฤษ ญี่ปุ่น ฮ่องกง สิงคโปร์
ฟิลิปินส์ อินโดนีเซีย นิวซีแลนด์ ไต้หวัน ฯลฯ จะจมหายไปเกือบหมด
ประเทศไทยเสียหายน้อยกว่าทุกประเทศ คือ ได้รับความเสียหาย ๗๐% ในขณะที่ประเทศอื่น ๆ จะเสียหาย ๙๐% ภายหลังจากเกิดภัยพิบัติแล้ว
ประเทศไทยจะเหลือมากกว่าประเทศอื่น ๆ โดยจะมีมนุษย์เหลือประมาณ ๓ ล้านคน
เพราะประเทศไทยบังเอิญโชคดีที่มีพระโพธิสัตว์ ๒ องค์ ที่รับผิดชอบโลกมนุษย์อยู่เวลานี้คือ
สมเด็จพระสังฆราชคูรูปาจารย์ (หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด) และ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังษี
ได้ดลใจให้พวกเราสร้างสิ่งดุลกรรมให้แกประเทศขึ้นมา ๒ สิ่ง
คือ "ปัญจเจดีย์พิทักษ์โลก" ที่ภาคเหนือ และ "เจ้าแม่กวนอิม ๔ ปาง พิทักษ์ไทย" ที่ฝั่งทะเลตะวันตก
ทางเข้าสู่ประตูภาคใต้
จึงทำให้โลกมนุษย์ยังอยู่รอด และจะพยายามทำให้เหตุการณ์ชะลอช้าลงไปอีก ๓๐ ปี
(หากได้รับความร่วมมือจากมนุษย์เป็นอย่างดี เหตุการณ์ก็จะเบาบางลงได้)