สาวแจ๋วเพิ่งเข้ามาเป็นสาวใช้คนใหม่
ยายเจี๊ยบจอมระเบียบก็เรียกมาอบรม

"เวลาชั้นสั่งให้ทำอะไร ก็รีบทำตามนั้น
อะไรที่ชั้นไม่สั่ง ก็อย่าสะเออะ เข้าใจ๊"
"ค่า" สาวใช้รับคำ

ก็ให้พอดีมีแขกยายเจี๊ยบมาเยี่ยม
ยายเจี๊ยบก็บอกสาวแจ๋วยกน้ำมาเสริฟ
ฮ่า ฮ่า สาวแจ๋ว ยกโถน้ำเย็นมาทั้งโถ
ตามแบบฉบับคนบ้านนอกนั่นแหละครับ

ยายเจี๊ยบเห็นดังนั้นก็ดุสาวใช้
"ทำไมไม่เอาแก้ว เอาจานรองแก้วมาด้วย"
"ก็คุณนายไม่สั่งนี่ค่ะ" สาวใช้เถียง
"แก ก็น่าจะรู้ กินน้ำ.. มันก็ต้องใช้แก้ว
มีแขกมาต้องมีจานรองแก้วด้วย
มันเป็นของเกี่ยวเนื่องกัน ก็ต้องทำพร้อมด้วย
ไม่ต้องมาสั่งหลายที เข้าใจไหม"
"ค่ะ" สาวใช้รับคำ

วันรุ่งขึ้น ยายเจี๊ยบไม่สบาย ก็บอกสาวใช้
ให้ไปตามหมอที่ปากซอยมาตรวจอาการที่บ้าน

ฮ่า ฮ่า อ่านถึงตรงนี้ เดาไคลแม็กของเรื่อง ได้หรือยัง
ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวเฉลยให้ฟัง

สาวใช้หายไปครึ่งค่อนวัน ก็กลับมา
"มาแล้วค่า หมอมาแล้วค่า" สาวแจ๋วรายงานตัว
"แค่ตามหมอที่ปากซอย ทำไมไปนานนักหละ"
ยายเจี๊ยบลืมตาขึ้นถาม

"ก็....หนูไปตามหมอที่ปากซอย หมอไม่อยู่
หนูก็เลยไปโรงพยาบาลเอกชนที่อยู่อีกซอย
บอกหมอแล้ว หนูกลัวว่าอาการคุณนายจะหนัก
หนูก็เลยจองห้องพิเศษ แล้วจองรถพยาบาล
เผื่อหมอจะให้คุณนายนอนโรงพยาบาล

เสร็จแล้วหนูก็โทรไปปอเต็กตึ๊ง เผื่อคุณนายไม่หาย
แล้วหนูก็ไปวัด จองศาลา ติดต่อจ้างสัปเหร่อ

อ้อ ก่อนกลับหนูแวะไปหาเถ้าแก่ขายโรงศพ
แกเอาแค็ตตาล็อกมาพร้อมแล้ว
ทุกคนรออยู่หน้าบ้านแล้วค่า"

คุณนายเจี๊ยบตาค้างตั้งนานแล้ว
พอสาวแจ๋วรายงานจบ คุณนายก็หงายหลังผึ่ง
เป็นลมสิ้นสมประดีไป

ฮ่า ฮ่า รู้จักฤทธิ์นางแจ๋วน้อยไปแล้ววววว

ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ผัวตายทั้งคน กลับนึกเสียดาย ไข่ดาวขนมปัง
เชื่อหรือยัง..ว่า ทะเล ยังนับถือเป็นพี่
ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คุณสมชาย ก็ออกมากวักมือเรียกแท็กซี่ได้คันหนึ่ง
แกเปิดประตูหลัง ทิ้งตัวนั่งพิงเบาะ ปากก็บอกโชเฟอร์

"อ๊าย ปาย ส่ง เพ็ดบุรี ตัดใหม่ หน่อย"
ว่าแล้วคุณสมชายก็ฟุบหลับไป

โชเฟอร์เขย่าปลุกแก
"นี่ก็เพชรบุรีตัดใหม่แล้วนี่ครับ"
สมชายงัวเงียๆลุกขึ้นมา

"เพชรบุรีตัดใหม่แล้วเหรอ
ทำไมขับเร็วนักหละ นี่ ทีหลังอย่าขับซิ่งมากนักนะ โซเฟอร์"

เกิดเรื่องซิครับ
พอเข้าลิฟท์ได้ มันก็โวยวายใหญ่

" อ๊าย..ห้องคอนโดมึงทำไมเล็กนักวะ"
มันแหงนหน้า ตาปรือๆ มองไปรอบๆ
"หน้าต่างก็หม่ายมี ห้องน้ำก็หม่ายมี
เตียงก็หม่ายมี แล้วกูจานอนยังไงวะ เอิ๊กๆ"

เล่ากันว่า ตอนที่ ปรมาจารย์ท่านหนึ่งสอนนักเรียนแพทย์
ท่านหยิบแก้วปัสสาวะของคนไข้ขึ้นมาดู
แล้วสอนนักเรียนแพทย์ว่า

"จะเป็นแพทย์ จะต้องเป็นคนช่างสังเกต
สี กลิ่น ต่างๆ สามารถบอกโรคได้"

ว่าแล้ว ท่านก็ เอานิ้วชี้คนๆน้ำปัสสาวะ
แล้วเอานิ้วกลางใส่ปากดูดให้นักเรียนแพทย์ดู

ว่าแล้วก็ยื่นแก้วน้ำปัสสาวะให้นักเรียนแพทย์
"พวกเธอ ลองทำดูซิ แล้วบอกว่า คนไข้คนนี้เป็นโรคอะไร"

ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรียบร้อยโรงเรียนศิริราชครับ
นักเรียนแพทย์กลุ่มนั้นดูดน้ำปัสสาวะทุกคนครับ

ขานชื่อเรื่อยๆจนมาถึงนายสมชาย
"นายสมชาย"
........เงียบ.......

"นายสมชาย"
........เงียบ.......

ครูก็เงยหน้าขึ้น มองลอดแว่น พลางพูดว่า
"อืมมม...นายสมชายเนียะ ไม่มีเพื่อนเลยเรอะ"

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่มีคนขานรับให้แทนครับ

ก็เข้าล็อกคุณสมชายซิครับ
แกหาโอกาส ไปให้"ถึงภูเก็ต"อยู่แล้ว

แกก็ตะเวนหาสาวงาม
เจ้อะเจอสาวผมยาวนางหนึ่ง
"800" หล่อนบอกราคา
คุณสมชายไม่สู้ราคา ต่อ ร้อยเดียว ก็ไม่เป็นที่ตกลง

คุณสมชาย ก็ตะเวนหาใหม่
เจอสาวผมป๊อบ
"600 แล้วกัน ประเดิม" หล่อนบอกราคา
คุณสมชายต่อ 100 เดียว ก็ไม่สมหวัง

ก็ตะเวนหาต่อ
คราวนี้ เจอสาวผมหยิก
"400 แล้วกัน ยุคหาแขกยาก"
แบบเดิมครับ คุณสมชายแกเล่นต่อร้อยเดียว

จนสุดท้ายหมดเวลา คุณสมชายต้องกลับห้อง
ไปอาบน้ำอาบท่า พาภรรยามาที่คาเฟ่
ระหว่างนั่งกับภรรยา รอเพื่อนภรรยาอยู่นั้น

สายตาก็พลัน หันไปพบสามสาว
สาวผมยาว ผมป๊อบ และผมหยิก
สามหล่อนนั่งหัวเราะคิกๆ อยู่โต๊ะข้างๆ
หูคุณสมชายก็ได้ยินแว่วๆ

"ฮิ ฮิ ร้อยเดียวก็ได้แค่ยายแก่ ละว้า..."

วันหนึ่ง...แกเห็นหนุ่มเวียดนามขี่ควาย
ส่วนภรรยาสาว แบกของหนักอึ้ง เดินตามหลัง
ก็เลยถาม ว่า "ทำไมยูเอาเปรียบสตรี
ตัวเองนั่งหลังควาย ให้ภรรยาเดินตามหลัง"
หนุ่มเวียดนาม ก็บอกว่า
"เป็นธรรมเนียมของเรา"

สองปีต่อมา เดวิสกลับมาเวียดนามอีก
คราวนี้ภาพที่แกเห็น ทำให้แกมีความปิติ
ก็เป็นภาพเดิมนั่นแหละ
เพียงแต่คราวนี้ ผู้หญิงเดินนำหน้า
แกก็เข้าไปคุยกับหนุ่มเวียดนาม
"ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวนี้ยูมีวัฒนธรรมขึ้นแล้ว"
"มีวัฒนธรรมยังไง" หนุ่มเวียดนามสงสัย
"ยูให้ให้ผู้หญิงเดินหน้า แสดงว่า
ยูเริ่มให้เกียรติผู้หญิง LADY FIRST ไงหละ"

หนุ่มเวียดนามหัวร่อก๊าก......
"ไม่ใช่กกไม่ใช่เกียรติอะไรดอก
ยูก็รู้ว่า พวกยูปูพรมกับระเบิดไปทั่ว
ข้างหน้า มีแต่กับระเบิดหวะ...ฮ่า ฮ่า"

ทั้งสามคนก็เดินทางไปรายงานตัวกับยมบาล
ยมบาล key ชื่อคุณสมเกียรติ แล้ว sort
ฉึกๆๆๆๆชื่อคุณสมเกียรติก็ออกมา
( อ้อเดี๋ยวนี้ที่ยมโลกเขาไม่ใช้หนังหมาแล้วครับ)

"ระหว่างที่มีชีวิตอยู่บนโลก เจ้ามีเมียกี่คน
เคย ฆ่า ข่มขืน เคย เป็นชู้กับหญิงอื่นหรือไม่"
ยมบาลถาม
"ข้าแต่ยมบาล ข้าเป็นคนรักเดียว ใจเดียว
ไม่เคยนอกใจภรรยา " สมเกียรติตอบ

"อืมมม เจ้าเป็นคนดี คนดีอย่างนี้ หายาก
เจ้าหน้าที่.....จัดรถเบนซ์ ให้เขาคันนึง"

"ข้าแต่ยมบาล ข้าเคยนอกใจภรรยา
ไปมีเมียน้อยไว้คนนึง แต่ตอนนี้เลิกแล้ว"
สมศักดิ์ รายงานตัวเป็นคนต่อไป

"อืมม เจ้าแย่หน่อย
แต่ถึงยังไง เจ้าก็กลับเนื้อกลับตัว
และยอมสารภาพ ข้าลดโทษให้ครึ่งหนึ่ง
เจ้าหน้าที่...เอา โตโยต้าให้เขา"

"แล้วเจ้าหละสมชาย" ยมบาลถาม
"ข้าแต่ยมบาล โปรดกรุณาข้าด้วย
ข้าชอบหลี จีบดะไปทั่ว ฟันแล้วทิ้ง
กี่คนข้าก็จำไม่ได้แล้ว ลดโทษให้ข้าด้วยเถิด"
สมชายอ้อนวอน

"เจ้าเลวมาก พร่าหญิงที่มีเพศเหมือนแม่
แต่เอาเถอะ เมื่อเจ้าสำนึก และยอมสารภาพผิด
ข้าก็จะลดโทษให้เจ้า
เจ้าหน้าที่.... ไปเข็น ยามาฮ่า ออกมา"

หนึ่งเดือนผ่านไป ทั้งสามมาพบกันที่สี่แยก
ต่างคนต่างดีใจ จะมีก็แต่คุณสมเกียรติ
ที่หงอยเหงา ไม่พูดไม่จา
เพื่อนๆก็พากันถามไถ่
"นายได้ขี่เบนซ์ น่าจะภูมิใจนะ เท่ห์ออก
ฉันยังขี่โตโยต้า ส่วนสมชายแค่มอไซด์"

"มันไม่อย่างนั้นซิเพื่อน ขี่เบนซ์มันก็ดีอยู่หรอก
แต่เมื่อวานนี้ซิ ข้าขับผ่านศูนย์การค้า
เห็นนังเมียข้า มันจูง จักรยานเฟสสันอยู่เหยงๆนะซิ"

วันหนึ่ง แกเห็นหมาจรจัดวิ่งเพ่นพ่าน
แกเกิดคิดรวยลัด
ฮ่า ฮ่า ก็เอาเนื้อหมาผสมกับเนื้อวัวไง
หมาไม่ต้องซื้อ ผสมหนึ่งต่อหนึ่ง
ต้นทุนก็ลดลงมาครึ่งนึง
โปรโมชั่น แถม 25 % ก็ยังได้กำไรมากกว่าเก่า
แกก็สั่งลูกน้อง
"ผสมหนึ่งต่อหนึ่งนาโว้ย"

โอ้โห...ด้วยโปรมโมชั่น แถม 25 %
ลูกชิ้นของสมชายขายดีเป็นเทน้ำเทท่า

หนึ่งเดือนผ่านไป
ผลการค้าขาย...พลิกล็อคครับ
ขาดทุนครับ....ขาดทุน
แกก็ว่าขายดี แต่ทำไมขาดทุน
แกก็หาสาเหตุเป็นการใหญ่
สุดท้ายแกก็พบ....
ฮ่า ฮ่า ก็เนื้อวัวผสมเนื้อหมา
สูตรหนึ่งต่อหนึ่งไงละครับ

ความคิดของแกก็คือ
เนื้อวัวหนึ่งส่วนผสมเนื้อหมาหนึ่งส่วน
แต่ลูกน้องแกซิ....
ดันเอาเนื้อวัวหนึ่งตัว ผสมเนื้อหมาหนึ่งตัว

คุณสมชายแกก็ยังติดใจเรื่องแอฟริกาเรื่องนี้อยู่
แล้วมาวันหนึ่ง คุณสมชายก็ไปพบหนังสือเล่มหนึ่ง
ที่รวบรวมเรื่องเหลือเชื่อต่างๆไว้

"โอ้โห..ยอดเยี่ยมกระเทียมดองไปเลย
ที่แอฟริกา มีผู้หญิงเผ่าหนึ่ง
พอหลับนอนกับผู้ชายเสร็จ
ก็จะสมนาคุณให้กับผู้ชายคนนั้น ร้อย บาท
โอ้โห ได้กำไรเหนาะๆ ทีละร้อย เชียวนะ
เดือนหน้าทางบริษัท จะส่งผมไปแอฟริกา
เพื่อไปเปิดตลาดรองเท้าที่นั่น"
คุณสมชายบอกภรรยา

"ชั้นจะไปด้วย ! " ภรรยาบอก
"ฮ้า..คุณจะไปทำไม ไม่เห็นมีอะไรน่าดูเล้ย..."
คุณสมชายทักท้วง

"ชั้นจะไปดูคุณนั่นแหละ
ดูว่าได้กำไร เดือนละ ร้อยบาทเนียะ
คุณจะอยู่ได้ยังไง"

ฮ่า ฮ่า แต่แหล้ม แต่แหล้ม แต่แหล้ม

หลังจากที่ประชุมประจำวันเสร็จ
รัฐมนตรีของอาเซี่ยนก็พากันไปเที่ยวศูนย์การค้า
ที่นั่น มีเครื่องวัดไอคิว ตั้งบริการอยู่
เพียงแค่ หยอดเหรียญ แล้วเอาศีรษะแหย่เข้าไป
ตัวเลขไอคิวก็จะปรากฏที่หน้าจอ
แบบเดียวกับที่เราชั่งน้ำหนักตามห้างนั่นแหละ

รัฐมนตรีของสิงคโปร์ลองก่อน
ผลออกมา ไอคิว 130

คนต่อมา เป็นรัฐมนตรีของมาเลย์เซีย
ผลออกมา ไอคิว ร้อยเดียว
รัฐมนตรีไทยก็พากันยิ้มๆ

คนต่อมารัฐมนตรีของอินโด เอาบ้าง
ผลออกมา ไอคิว 90 ครับ

รัฐมนตรีไทยกระซิบกับรัฐมนตรีช่วย
"มันโง่บรม เป็นรัฐมนตรีได้ไงวะ มันต้องข้าซิวะ"
ว่าแล้วท่านรัฐมนตรีไทยก็หยอดเหรียญ
แล้วก็เอาศีรษะมุดเข้าไป ในเครื่อง
เวลาผ่านไป สิบวินาทีก็แล้ว ยี่สิบวิก็แล้ว
หน้าจอก็ไม่แสดงตัวเลขไอคิวออกมา

รัฐมนตรีไทยก็คิดว่า มันคงกินเหรียญ
แบบเดียวกับโทรศัพท์สาธารณะบ้านเรามั้ง
ก็เลยหยอดเหรียญใหม่...
ผล...ก็เหมือนเดิม ไม่มีตัวเลขออกมา

ทำอยู่สามครั้งสามครา ก็เป็นแบบเดิม
คราวนี้จะลองเป็นครั้งสุดท้าย
ก่อนหยอดเหรียญก็เตะเครื่องไปที..ตึ้ง !
แล้วก็ยื่นศีรษะเข้าไป...
เวลาผ่านไป 10 วิ คราวนี้ได้ผลแฮะ
หน้าจอมีตัวหนังสือ กระพริบๆบอกว่า

มีอยู่อยู่คราวหนึ่ง ขณะที่เดินชมรีสอร์ทแห่งหนึ่ง
เดินผ่านบึ่งใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นหงษ์สองตัว
ว่ายคลอเคลียอยู่อย่างรื่นเริงหรรษา
ภรรยาคุณสมชายเห็นภาพประทับใจนั้น
ก็ให้สะท้อน ตื้นในหัวอก พลางพูดว่า

"ดูซิ ถ้าคนเราเหมือนหงษ์คู่นี้ โลกนี้คงน่าอยู่
น่าอภิรมณ์ มากกว่านี้นะ"

คุณสมชายก็ไม่ได้ตอบว่ากระไร
เพียงชำเลืองมองหงษ์ คู่นั้นอย่างหมั่นไส้

บ่ายวันนั้น ขากลับมา คุณสมชายกับภรรยา
ก็ผ่านบึงนั้นอีกครั้ง หงษ์ตัวผู้กับหงษ์ตัวเมีย
ก็ยังเคล้าคู่คลอเคลียกัน ในบึงนั้น

ภรรยาคุณสมชายก็พูดขึ้นว่า
"คุณดูซิ ถ้าคุณทำตัวเหมือนหงษ์ตัวผู้ตัวนี้
มีความรักดูดดื่ม ไม่ชวนทะเลาะ เราจะมีความสุขขนาดไหน"

คราวนี้คุณสมชายตอบแฮะ
"ผมก็อยากทำอย่างนั้นอยู่ร็อก.......
ว่าแต่ว่า...คุณสังเกตไหม
หงษ์ตัวเมียตัวเมื่อเช้า ปีกมันไม่มีขนสีดำแซมแบบตัวนี้"

"อืมมม... นก ฉัตรชัยเนียะ เนื้อหอมนะ เมื่อวานก็มีคนไข้ชายอีกคน
เชื่อว่า แกก็เป็น นก ฉัตรชัยเหมือนกัน"

แล้วหมอหมอก็ประชุมปรึกษาวางแผนรักษา
หมอจบใหม่คนหนึ่งก็เสนอว่า น่าจะเอาคนไข้สองคนนี้
มาอยู่ห้องเดียวกัน ดูซิว่า จะเกิดอะไรขึ้น
จะทะเลาะกัน หรือจะตกลงกันได้
บางทีอาจจะทำให้คนใดคนหนึ่ง
มีสติสัมปชัญยะคืนมา หายได้
ที่สุด ที่ประชุมหมอก็ตกลงทดลองรักษาวิธีนี้

หมอก็ให้พยาบาลเอาคนไข้สองคนนี้
มาอยู่ห้องพิเศษ สอง เตียง ให้อยู่ด้วยกัน

เช้าวันรุ่งขึ้น หมอถามพยาบาล
"คนไข้ นก ฉัตรชัย สองคนนั้นเป็นไงบ้าง"
"เงียบเลยค่ะ" พยาบาลตอบ
"ไม่มีเสียงทะเลาะกันทั้งคืนค่ะ"
หมอก็เลยให้พาคนไข้คนใหม่ ที่เพิ่งมาเมื่อวานมาพบ

คนไข้ก็เดินยิ้มแฉ่งมาด้วยอารมณ์สดชื่นแจ่มใส
หมอก็ดีใจ คิดว่า การรักษาน่าจะได้ผล
"เป็นไง.. อารมณ์ดีมาเชียวนะเรา ยังคิดว่าตัวเอง
เป็นนก ฉัตรชัยอยู่อีกหรือเปล่า" หมอถามคนไข้
"ผมรู้แล้วหละว่า ผมไม่ได้เป็น นก ฉัตรชัย...."
คนไข้ก้มหน้าตอบยิ้มๆ เหนียมๆ พลางบิดมือไปมา

หมอกำลังยิ้มดีใจ คิดว่าคนไข้หายแล้ว
แต่ยังไม่ทันที่หมอจะพูดอะไร ก็ต้องหุบยิ้มในบัดดล
เมื่อได้ยินคนไข้พูดต่อว่า............