Starring : J-rock

*************************

ชายหนุ่มผมทองยาวสลวยเดินเข้ามาในร้านของเขา มันคงจะไม่น่าแปลกเท่าไร เว้นเสียแต่ว่าเขาเปิดร้านตอนเที่ยงคืน ภายในร้านเต็มไปด้วยเด็กหนุ่มแต่งตัวแปลกๆมากมาย บ้างก็แต่งตัวแต่งหน้าซะจนสวยกว่าผู้หญิงเสียอีกต่างหาก บางคนก็ผมยาวลงมาจนถึงกลางหลังส่วนบางคนก็ย้อมผมด้วยสีสันต่างๆ ชายหนุ่มผมสีแดงอมชมพู ดวงตากลมโตเหมือนลูกกวางที่อยู่ในร้านหันมาเห็น Yoshiki เข้าพอดีเลยรีบออกมาต้อนรับ

Izam : " สวัสดีครับ Yoshiki-san " ชายหนุ่มร่างสูงราวๆ 180 cm. รีบเอ่ยทักทาย

Yoshiki ตะลึงไปกับความหนาและความสูงของร่างที่อยู่ตรงหน้าไปพักใหญ่จนกระทั่งมีเสียงอีกเสียงดังแทรกขึ้น

Aoi : " นี่ Izamu บอกให้รอก่อนไง ทำอย่างนี้เดี๋ยว Yo-san ตกใจไข้ขึ้นไปทำไงล่ะ " ชายหนุ่มแก้มตอบผมทองรีบมาดึงตัว เจ้าหนุ่มตาลูกกวางออกไปทันที แล้วรีบขอโทษขอโพย Yoshiki เป็นการใหญ่

Aoi : "ขอโทษนะครับ Yoshiki-san หมอนั่นพึ่งมาใหม่น่ะครับ เลยอยากเข้ามาเสนอตัวไว้ก่อน"

Yoshiki : " อือม์ ... " Yoshiki กล่าวพลางดึงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อ " หน้าตาก็น่ารักพอไปได้แหละนะ ( แต่ก็ยังสู้ชั้นไม่ได้อยู่ดี) เสียแต่ตัวใหญ่ไปหน่อย เอาเป็นว่าให้ไปทำงานกับพวกกลุ่ม SM ทางนั้นก็แล้วกัน "

Aoi จึงรีบเดินไปทำงานที่ได้รับมอบหมายในทันที

ที่นี่มีเบื้องหน้าเป็นร้านขายสัตว์เลี้ยงธรรมดาๆ แต่เบื้องลึกๆ เป็บ Club ของ เหล่าเกย์ชั้นสูงต่างหาก ในยามกลางวัน Yoshiki เป็นเจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยงแสนสวย( คิดไปเอง) ส่วนในตอนกลางคืนก็เป็นเจ้าของคลับชื่อดัง แต่สิ่งที่สำคัญไปกว่านั้น คือ บรรดาสิ่งมีชีวิตที่อยู่ที่นี่ ล้วนแล้วแต่ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็น ........ ( อุบ ไว้ก่อน )

" ไง.... มาแล้วเหรอ สายประจำเลยนะ Yo-chan " ชายหนุ่มร่างเพรียวผมแดงเดินเข้ามาทักทาย

Yoshikiใช้ดวงตาคู่สวยเหล่กลับในเชิงตัดพ้อ จนทำให้บุรุษตรงหน้าใจเต้นไม่เป็นระส่ำระสาย

" ใครจะไปว่างเหมือนนายกันล่ะ Hide ตอนกลางวันนายก็ไม่ต้องทำอะไรเอาแต่นอน ชั้นเสียอีกต่างหากต้องมานั่งเฝ้าร้านให้พวกนายนอนกันสบายใจเฉิบ " Yoshiki ชักมีน้ำโหชายหนุ่มที่ตอนกลางวันกลายร่างเป็นหมาขนสีชมพูนอนลูกเดียว

Hide เห็นชักท่าไม่ค่อยดีเลยรีบเปลี่ยนหัวข้อพูด

" น่า น่า เอาเถอะนะ ว่าแต่นายจะไม่ยอมปล่อยเจ้าToshi มันหน่อยเหรอ มันไม่ได้กลายเป็นคนมาอาทิตย์หนึ่งได้แล้วนะ เดี๋ยวก็เตี้ยกว่าเดิมหรอก "

Yoshikiไม่ตอบอะไรแต่เดินหนีไปอีกทางหนึ่งแทน จนชนเข้ากับร่างๆหนึ่งที่นอนขวางทางอยู่แถวกระถางต้นไม้ ชายหนุ่มผมยาวดำที่กำลังเคลิ้มๆอยู่สะดุ้งตื่นทันที

Yoshiki : " อะไร กันInoran มานอนอีกละ ตื่นๆ นี่ตอนกลางวันนายยังนอนไม่พออีกเหรอ "Yoshiki แว้ดๆใส่เพราะหาที่ระบายอารมณ์พอดี

Teru : " เอ่อ Yoshiki-san ลืมไปแล้วเหรอครับว่า ถ้า Ino มันนอนไม่ครบวันละ 18 ชม. มันจะไม่ยอมตื่นขึ้นมาหรอก " ชายหนุ่มร่างพอเหมาะรีบวิ่งมาอธิบายสถานการณ์ช่วยเพื่อน เพราะเป็นที่รู้กันดีว่า ถ้าฉิงโย moody ขึ้นมาเมื่อไหร่ละข้าวของเป็นอันต้องพังระเนระนาด Teru รู้สึกเสียดาย แก้วไวน์ของ Marie Antoinette ที่เพิ่งไปประมูลมาจากฝรั่งเศสเมื่อสามวันก่อน เลยรีบมาเบรคท่านชายYoshiki เอาไว้

Yoshiki : " เฮ่อ ~~~ " ชายหนุ่มถอนหายใจยาว " นายพยายามปลุกมันหน่อยละกัน"

Teru รีบรับปากแล้วลาก Inoran หลบ Scene

Yoshiki : " เดี่ยวก่อน Teru " Yoshiki เรียก " เห็นRyu บ้างหรือเปล่า "

Teru : " เอ ..... เห็นแว้บๆว่าอยู่กับ Taiji-san นะครับแต่ไม่แน่ใจ " Teru เผลอหลุดปาก

Yoshiki : " ว่าไงนะ มันมาอีกแล้วเหรอ ไล่ไปครั้งหนึ่งแล้วไม่เข็ดอีกหรือไง หนอยบังอาจแยกไปอยู่ซอยอื่น เป็นเด็ก D.T.R. แล้วยังกล้าโผล่หน้ามาอีกเหรอ" Yoshiki ยิ่ง Moody เข้าไปใหญ่

Teru : " เอ่อ... คราวนี้เขามาในฐานะแขกนะครับ "

Yoshiki : ตาเปลี่ยนกระทันหันเป็น ( $ $ ) " งั้นก็แล้วไป..... " เปลี่ยนอารมณ์กระทันหันจนTeru ตามไม่ทัน

" แย่แล้วๆ แย่แล้ว!!!"ชายหนุ่มผมทองดัดเป็นลอนๆรีบวิ่งกระหืดกระหอบมาบอก " Taiji-sanลวนลาม Heathใหญ่เลยครับ"

Yoshiki รีบหันไปทันที " ว่าไงนะ อย่างนี้ต้องให้เจ้าพวก D.T.R จ่ายเงินเพิ่ม " ชายหนุ่มเป็นเดือดเป็นแค้นที่ได้เงินไม่คุ้มค่าเสียหาย

Kamijo : " ได้ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้ " ว่าแล้วชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปจัดการ ( $ $ )

Yoshiki : " เอ๊ะ ทำไมวันนี้ "คน" เยอะจริงๆ แล้วนี่ จะหาRyu เจอได้ยังไงนี่ " Yoshiki รำพึง

ชายหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆจนไปพบกับร่างบางร่างหนึ่งที่นั่งอยู่คนเดียวตรงบันได Yoshiki รีบเดินไปหาทันทีแล้วเอามือแตะบ่า ทำให้เจัาของร่างสะดุ้งด้วยความตกใจ แต่พอหันมามองแล้วรู้ว่าเป็น Yoshiki เจ้าของร่างบางก็ทำหน้าเฉยชาตามเดิม

Yoshiki : " เป็นอะไรไปล่ะ Ryu-chan " Yoshiki เอ่ยถามด้วยเสียงหวาน

Ryuichi : " ....... " ( หันหน้าหนีไปอีกทางพลางทำหน้า garasu no kokoroni )

Yoshiki : " งอนอะไรอีกล่ะ หรือว่ายังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อ 3 วันก่อน , หือม์ "

หยาดน้ำใสๆเอ่อออกมาปริ่มดวงตาเรียวยาวของ Ryuichiทำให้Yoshiki รู้ว่า เจ้าลูกหมาน้อยตัวนี้ยังไม่เลิกงอนเขาแน่ๆ

Yoshiki : " ไหนลองพูดมาซิ "

Ryuichi : " Yoshiki-san ไม่รู้หรอกว่าผมกลัวขนาดไหนตอนที่คุณบอกว่าจะขายผมให้เจ้าคนผมยาวนั่น " Ryu ตัดพ้อด้วยเสียงสั่นเครือ

" ตอนนั้นใจผมหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแน่ะ ( Ryu เป็นพวก Sensitive จัด จนบางครั้งYoshiki ยังปวดหัวไม่รู้จะทำไงกับหมอนี่ดี )"

Yoshiki : " แหม .. ตอนนั้นชั้นเตรียมแผนรับมือไว้แล้วหรอกน่า ใครจะยอมให้คนอี่นเอานายไปกันล่ะ"

Yoshiki พยายามแก้ตัวน้ำขุ่นๆ คงจะไม่มีใครเชื่อเขาแน่ๆหากว่าคนๆนั้นไม่ไช่ Ryu

Ryuichi : " จริงหรือครับ "

Yoshiki: " มองตาชั้นสิ มีแววโกหกไหมล่ะ "

Ryuichiพยายามมองลึกเข้าไปในดวงตาที่ใส่คอนแทคเลนส์สีฟ้าของ Yoshiki แต่ก็ไม่สามารถค้นหาความจริงที่ Yoshiki พยายามแอบซ่อนสุดชีวิตได้ ที่สุด Ryu ก็เลิกเสียเองเพราะรู้สึกเขิน

Ryuichi : " เอาเถอะครับ ผมเชื่อใจ Yoshiki-san แต่บอกผมหน่อยได้ไหม ว่า เงินที่ผู้ชายคนนั้นจ่ายเป็นค่าตัวผมมันหายไปไหนหมดครับ " ดวงตาสีน้ำตาลใส เริ่มสะท้อนภาพ ( $ $ )

Yoshiki ฉีกยิ้มแห้งๆรู้สึกเหมือนมองตัวเองในกระจก แล้วก็รีบล้วงของอย่างหนึ่งออกมาจากกระเป๋า

Yoshiki : " แหม มันก็ต้องแบ่งกันอยู่แล้วล่ะนะ " Yoshiki ทำเป็น Confirm ความมั่นใจ แต่รีบเปลี่ยนเรื่องพูด

Yoshiki : " วันนี้วันเกิดนายใช่ไหม เอ้า !!! Happy Birthday " Yoshikiอวยพรพร้อมส่งของขวัญให้

Ryuichi รับของขวัญมา ดวงตาเล็กๆเบิกกว้าง ด้วยความดีใจระคนแปลกใจ

Ryuichi : " ว้าว !!! ( ทำเสียงตื่นเต้นพองาม ) นี่มันกล้วยหอมของเมืองไทยที่ผมชอบนี่นา สวยจังเลย ผูกริบบิ้นลายดอกกุหลาบเสียด้วย ขอบคุณมากครับ Yoshiki-san" Ryuichiยิ้มหวานด้วยความปลื้มปิติ ดวงตาสุกใสเป็นประกายเห็นดวงดาวระยิบระยับ

Yoshiki ยิ้มกลับอย่างหวานไม่แพ้กัน( เดือดร้อนถึง Pata ต้องเอายาฆ่ามดมาฉีดบริเวณนั้น) Yoshiki คิดในใจว่า ในบรรดาเด็กๆในปกครองก็มีRyuichiนี่แหละที่ว่าง่ายที่สุด แป๊ปเดียวก็ลืมเรื่องเงินแล้ว innocent ว่าง่ายซะจริง จริ๊ง

Yoshiki : " เอากล้วยไปเก็บก่อนแล้วรีบมาช่วยทำงานเร้ว Ryu ชั้นจะไปดูHeath มันซะหน่อย ป่านนี้ช้ำหมดแล้วมั้ง"

ร่างบางรับคำอย่างว่าง่ายแล้วรีบเอาสมบัติราคาแพงชิ้นนี้ไปเก็บไวัในLocker คล้องด้วยกุญแจอีก สามชั้น

...........

~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~

Hiro : " นี่ๆ ดูลูกค้าคนนั้นสิ มองตาขวางเชียวท่าทางจะไม่ค่อยพอใจ Hisashi เท่าไหร่ล่ะมั้ง " หนุ่มผู้มีเรือนผมยาวสีดำลงมาถึงกลางหลังนินทาลูกค้ากับเพื่อนร่วมงานอย่างเมามัน

Taka : " อือม์ จริงดัวยสินะ แต่พ่อคนตาขวางๆนี่หน้าคมดีจังแฮะ หุ่นก็บางๆดีเสียด้วยนะ "

Yukari : " ถูก เสป็คนายหรือไง Taka "

" เปล่าไม่ใช่นะ ชั้นเพียงแต่คิดว่าแขกกลุ่มนี้หน้าตาดูดีจังเลย ก็เท่านั้นเอง นายลองเทียบกับโต๊ะข้างโน้นสิ "

ทั้งสามคนจึงหันไปทางเดียวกัน เห็นอีกโต๊ะหนึ่งที่พวก Ina กำลังต้อนรับอยู่ มีแต่พวกลุงๆพุงยื่น บ้างก็ตัวแห้งๆแถมหัวล้านอีกต่างหาก ไม่รู้คืนนี้ไปจะรอดหรือเปล่า

" เฮ่อ!!!!"ทั้งสามลอบถอนหายใจพร้อมกัน

Hiro : " ชั้นว่าท่าทางเจ้าคนผมดำนั่น คงจะหึงคนผมทองๆตัวสูงๆที่อยู่กับ Hisashi แหงมๆเลยว่ะ "

Yukari : " นั่นสิมันก็น่าอยู่หรอกนะ เจ้านั่นดูเท่ห์ออกจะตายไป " ชายหนุ่มผมยาวถักเป็นเปียเอ่ยชม

Taka : " ชั้นไปถาม Aoi มาแล้วรู้สึกเจ้าคนผมทองนั่นจะชื่อ Hakuei แหละ "

" เหรอ รู้ดีจังเลยนะพวกนายน่ะ " เสียงๆหนึ่งดังขึ้น

Taka : " หึ แค่นี้ยังน้อยไปนะ ชั้นยังรู้อีกว่า ...." Taka ทำท่าจะอธิบายต่อแต่

" เอ๋ ? เสียงคุ้นๆแฮะ " ว่าแล้ว Taka กับพวกก็หันไปดูต้นตอของเสียง แล้วก็ได้เห็นร่างๆหนึ่งหัวแดงๆยืนกอดอกเคาะเท้ารอเอาเรื่องอยู่

T, H , Y : " เหวอ....... !!!!!! Hide-san " สามหน่อตกใจสุดขีด

" ว่างกันจังนะไปทำงานไป๊ Yukari นายไปโต๊ะ ที่มีคนตัวสูงๆ กับ อีกคน ที่เหมือน Doraemon นั่นนั่งอยู่ไป " Hide สั่งอย่างชำนิชำนาญ

" ส่วนนาย Hiro ไปดูแล Izam ไป เทรนเด็กใหม่ดีๆหน่อยนะ "

ว่าแล้วHide ก็หันไปหาTaka ที่ยืนยิ้มแหยๆรอฟังคำสั่งอยู่

Hide : " Taka นายมาทางนี้"

Hideว่าพลางจับมือ Taka เดินนำไปอีกมุมหนึ่ง

Hide : " นายจดอะไร ยิกๆ น่ะฮะ " Hideถาม

Taka : " ก็จดว่า Hide-san จับมือผมไปกี่ครั้งน่ะฮะ จะได้เคลียร์บัญชีถูก "

Hide : " @#$%^&*())&%#^*" ( หนอย ! ดันรู้ทันโดน Yoshiki ว่าอีกแหงๆ เรื่องชอบแต๊ะอังเด็กในร้าน)

~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#~#

*******************

Episode 3

PETSHOP INDEX

Index