รักนิด
ๆ สะกิดใจ
(No Reason)
By
AYA
แม้ชีวิตของผมจะไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ต้องทำงานเลี้ยงชีพเป็นนิจ
บวกกับนิสัยที่ปฏิเสธใครไม่ค่อยจะเป็น ใครใช้หรือให้งานมาก็จะทำให้โดยไม่เกี่ยงงอน
เฮ้.....ช่วยทำเวรให้ด้วยนะโว้ย
พวกเราต้องไปธุระเพื่อนคนหนึ่งในห้องกล่าวออกมาขณะตบไหล่ของผม
อะ....ได้สิผมยิ้มตอบ
ทำการบ้านมาด้วยล่ะ
แล้วก็รีบมาเช้า ๆ ด้วยจะได้ลอกเสียงส่งท้ายของกลุ่มเพื่อนกล่าว
อืม....พวกนายอย่ามาสายก็แล้วกันผมทิ้งทวนก่อนที่พวกนั้นที่เรียกตนเองว่าเพื่อนหัวเราะแล้วเดินจากไป
แต่ผมก็ยังได้เพื่อนที่น่ารักและเป็นที่รักของผม
นายทำให้พวกนั้นอีกแล้ว?เสียงหวานถามขณะที่ก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้อง
ผมหันไปมอง
ไม่เป็นไรหรอกเพื่อนกันผมกล่าวก่อนที่จะเดินไปหยิบไม้กวาด
คนที่เดินเข้ามาใหม่ไม่กล่าวสิ่งใดต่อแต่กลับหยิบไม้กวาดอีกอัน
ฉันช่วยด้วย ผมยิ้มกับมิตรภาพของเพื่อนคนนี้ จากนั้นเราก็สนิทกัน เขาชื่อปักษา
เป็นคนตัวเล็กแต่ห่าม ๆ เกินชาย เพราะตอนเด็กเขาถูกเพื่อนแกล้งบ่อยจึงเปลี่ยนตนเองให้เป็นคนแกร่ง
ไม่เก็บกด แต่ไม่กร้าวจนเกินงาม ผมกับเขาก็สนิทกันดี ไม่มีใครกล้ามาขอร้องผมมาก
จนกระทั่งวันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนไป ผมถูกขอร้องแกมบังคับให้ไปทำงานแทนรุ่นพี่สาวของมัธยมที่ผมเรียนอยู่
และแฟนของหล่อนก็เป็นเจ้าเพื่อนร่วมห้องของผมถึงจะไม่สนิทแต่ก็ช่วยไม่ได้
เพราะถ้าไปทำแทนก็จะได้เงินด้วย ผมจึงยอมไปทำแทน เพราะตอนนั้นผมต้องการเงินมาจ่ายค่ากิจกรรมของโรงเรียน
และอีกอย่างผมยังอายุไม่ถึง 18 จึงต้องปลอมไปทำงาน แผนกที่ผมได้ลงทำงานแทนเป็นแผนกในฝันของเหล่าชายม้าศึกแต่สำหรับผมมันเป็นนรก
ผมถูกล้อจากเหล่าสาวคนขายเครื่องปราการสุดท้ายของท่านหญิง ที่หาว่าผมเป็นพวกประเภทสาม
หน้าตานวลแบบอาบแดดกับร่างกายที่ถูกใช้งานต่างเหงื่อมันมีส่วนใดน่าที่ทำให้พวกนั้นคิดว่าผมเป็นประเภทพิเศษได้
ทำงานได้หนึ่งชั่วโมงก็โดนท่านลูกค้าที่เคารพมองหน้ากันเป็นเกลียวแล้วก็ต่างหัวเราะกันอย่างสนุกคอ
ผมล่ะถ้ามีกระด้งอยู่แถว ๆ นั้น ผมคงเอาคลุมหัวอย่างแน่นอน อายแทบแทรกแผ่นดินได้
แต่หลังจากสองชั่วโมงผมก็กลายเป็นคนหน้าด้านเรียกลูกค้าหญิงสาวด้วยรอยยิ้มพิฆาต
ผมพยายามทำงานให้พนักงานสตรีหลายท่านมองด้วยสายอิจฉา และแล้วเรื่องใหญ่ก็เกิดขึ้น
มีลูกค้าท่านหนึ่งหน้าตาแต่ทำไมหลงมาชั้นนี้ได้
เขาทำสายตาส่ายไปมา คงอยากให้ใครสักคนเข้ามาช่วยในตอนนี้
โอ้โห้ เด็กโรงเรียนชื่อดัง หน้าตาดี รูปหล่อที่สาวขึ้นคานทองนิเวศน์หันมามองกันเป็นเกลียวแทบจะเหลียวหลังบิดเป็น
โดนัทได้อย่างสวยงาม จะปล่อยให้ยืนเก้ออยู่อย่างนั้นคงจะไม่ดีอย่างเป็นแน่แท้
ขอโทษครับ
ไม่ทราบว่ากำลังหาอะไรอยู่หรอครับนี่คือสิ่งแรกที่ผมคิดได้ในตอนนั้นเพราะลูกค้าต้องมาก่อน
ผมมาหาซื้อ
ขนาดนี้นะครับ จะซื้อไปเป็นของขวัญวันเกิดเพื่อน เขาทำมือให้ผมดู
ผมแทบจะหัวเราะออกมาตรงนั้น เอาเถอะ ลูกค้ามาก่อน พอผมมองสักพักผมก็มั่นใจในความสามารถของสายตาของผม
ผมให้ลูกค้ารอสักครู่ก่อนเดินไปหยิบลายตามขนาดมือมาให้ท่านลูกค้าเลือก
เขาเลือกแบบเข้าชุดทั้งบนและร่าง
ผมสบสายตาของเขาเพราะเขาเล่นจ้องที่แผ่นป้ายชื่อพนักงานของผมจะรู้ไหมว่าผมไม่ได้ชื่อนั้นแต่มาทำงานแทนคน
ๆ นั้น
ผมก็มองเขากลับเพราะเด็กนักเรียนดังย่านปทุมวันมาซื้อของแบบนี้ผมก็ใคร่อยากที่จะรู้ว่าชื่อเสียงเรียงนามใด
และผมก็ได้รู้จากที่เขาเซ็นชื่อในสคริิปบัตรเครดิต
แล้วเขาก็เอ่ยกล่าวออกมา
ไม่รังเกียจ
คราวหน้าเจอกันข้างนอกได้ไหมครับ
ผมตกใจอย่างมากแต่ก็ยิ้มอย่างหวานออกไป
ได้ครับผมเล่นด้วย เพราะผมอยากได้ใครสักคนที่จริงใจที่จะมาพูดคุยกับผม
และเป็นครั้งแรกที่โดนจีบอย่างซึ่ง ๆ หน้า ถึงผมจะไม่ใช่คนชอบเพศเดียวกันแต่ก็ว่าล่ะ
ผมก็อยากได้เพื่อนล่ะครับ เขาดีใจอย่างมากแน่นอนผมก็ดีใจด้วย เราทั้งสองนัดเจอกันอีกในอาทิตย์หน้า
ผมจะมาพบเขาในฐานะของเด็กชาย ไอศูรย์ ไม่ใช่ นาย พายัพ
