เพียงเธอผู้เดียว
เพียงเธอผู้เดียว
ตอน 4
ว้าว....
ว้าย...
กรี๊ด....
กร๊าด.... เสียงร้องของเหล่าบรรดาสาว ๆ ทั่วโรงเรียนที่กระหึ่มไปทั่วทั้งสนามกีฬาในร่มของมัธยม
คุณ ทาคาฟุเนะ...
คุณ วาเซดะ...
สองหนุ่มรูปงามที่มาประดับวงการคนใหม่ของมัธยมปลาย s แห่งนี้ ทาคาฟุเนะ
โยเซ หนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาเป็นต่อรูปหล่อเป็นรอง วาเซดะ อิมาอิ
มากับความสามารถที่เต็มเปี่ยม ใจเกินร้อยกับรูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเป็นมัดและหุ่นที่สาวหลง
คาสึสะที่เดินหาที่ยืนอยู่ด้านบนของชั้นลอย บรรดาสาวจากทั่งทั้งโรงเรียนยืนเรียงรายให้เหล่าชายหนุ่มได้เลือกกันอย่างหลากหลาย
คาสึสะ เสียงกระพือปากของอิมาอิที่เห็นร่างกลมเล็กเดินต้วมเตี้ยมหาที่ยืนอยู่
โยเซก็เห็นเช่นเดียวกัน อะไรบางอย่างสร้างความไม่พอใจให้แก่เขา
ทำไมเพื่อนตัวเล็กคนนั้นถึงเป็นที่หลงใหลของเหล่าชายหนุ่ม หน้าตาก็ไม่ได้ดีกว่าหญิงสาวเลย
หุ่นก็ไม่มีอะไรให้สัมผัส แล้วทำไมเหล่าชายหนุ่มถึงพากันอยากมาทำความรู้จักเหลือเกิน
เห็นเปล่า โยซากุมาด้วย
ข่าวลือก็ไม่ผิดน่ะสิ
ใช่....ที่เขาเข้ามาเรียนมัธยมแห่งนี้ ป่านนี้เหล่าชายหนุ่มที่อื่นคงร้องไห้กันเป็นแถว
น่ารักมาตั้งแต่ประถมแล้วนี่น่า เหล่ารุ่นพี่ทีมบาสมองร่างเล็กอยู่เหมือนกัน
รุ่นพี่รู้จักด้วยหรอครับ โยเซเดินเข้าไปถาม
อะไร...นายไม่รู้หรอ คนที่เข้าไปช่วยเด็กอื่นที่เกือบถูกรถชนแล้วถูกชนแทน
จนร่างกายกลายเป็นเช่นนั้นน่ะ รุ่นพี่คนหนึ่งกล่าว
น่ารักมากเลย นิสัยดี แถมยังมีน้ำใจ ใครไม่หลงก็เว่อร์เกินแล้ว
ใช่....สงสัยเป็นผู้ชายเปล่าก็ไม่รู้ แล้วเหล่ารุ่นพี่ก็หัวเราะ
นายต้องเห็นความจริงในตัวตนของเด็กคนนั้น แล้วนายก็จะหลงเหมือนเหล่าชายอื่น
ๆ ที่ได้เจอมาไง รุ่นพี่คนหนึ่งยังมองไปที่ร่างกลมเอ่ยออกมา โยมองไปที่ร่างนั้นเหมือนกัน
ความงามที่แท้จริงงั้นหรอ......ความงามที่มองเห็นไม่ได้ด้วยตาเปล่า
กางซ้อมจบลงด้วยดี วาเซดะเปิดฟอร์มสุดยอดรุ่นพี่ทุกคนก็เช่นเดียวกัน
ใครก็ตามที่โยนลูกลงจะหันไปสบตาร่างกลมขณะที่ชูแขนและยิ้มอย่างเต็มที่
บอกให้รู้ว่า ลูกนั้นเพื่อคุณ แต่หารู้ไม่ว่าเด็กร่างกลมคนนั้นโดนเหล่าหญิงสาวเกลียด
และมองด้วยสายตาดูถูกดูแคลน
อ้วนแล้วยังไม่เจียม เสียงดูหมิ่นกับสายตาเชิดหยิ่งที่โปรยมายังเด็กหนุ่มหน้าสิวเขรอะคนนี้
ใช่....หน้าตาพอไปวัดได้นะ พอตัดหางปล่อยวัดได้
ฮิ ๆ ๆ เสียงหัวเราะของเหล่าสาวหุ่นสะองแต่ละนางที่สนุกกับการได้นินทาว่าคนต่อหน้า
คาสึสะมองอย่างงง เหตุใดพวกเหล่าสาวสวยต้องมาว่าเขาด้วย สงสัยยืนบังละมั่ง
ขอโทษนะครับ คาสึสะก้มตัวลงเล็กน้อย สร้างความประหลาดใจแก่เหล่าบรรดาแฟน
ๆ ได้
ผมคงยืนบังคุณ ขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ คาสึสะยิ้มหวานก่อนที่จะหันหลังเดินออกจากสนามกีฬาไป
จะ....จ้ะ เหล่าสาวสวยหมวยเอ็กซ์ ต่างยิ้มงงเป็นห่านตาแตกกันทุกราย
มันเกิดอะไรขึ้นนะเมื่อกี้..........
อือ.... ร่างกลมบิดขี้เกียจ...... ค่อยยังชั่วหน่อยยืนนานเป็นบ้าเลยนะเนี่ย
กลับบ้านเลยดีกว่า........คิดได้คาสึสะก็กลิ้งทะยานกลับที่บ้านของตน
เฮ้....เก่งนี่น่า.... วาเซดะนักเล่นคนหนึ่งของทีมเดินมายืนข้างหน้าของโยที่กำลังดื่มน้ำจากหลอดอยู่
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามอง นายก็เก่งไม่ใช่เล่น
เห็น คาสึสะเปล่า วาเซดะกล่าวถาม โยเงียบไปสักพักอะไรมันจะถามหากันขนาดนี้
ไม่เห็น คงกลับไปแล้วล่ะมั่ง โยสั่นหัวกล่าว
งั้นหรอ วาเซดะทำท่าครุ่นคิด ก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า ไม่เป็นไร
กลับก่อนล่ะ แล้วเขาก็เดินหันหลังกลับไป ปล่อยให้โยนั่งมองตามหลังของวาเซดะ
อะไรในตัวของคาสึสะถึงอิทธิพลกับทุกคน หน้าตาก็งั้น ๆ นิสัยก็งั้น
ๆ หุ่นยิ่งงั้น ๆ เลย แต่อะไรเหล่าที่เป็นจุดรวมของคาสึสะ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งหาคำตอบไม่ได้
แล้วจะให้เขาตอบอะไรได้เหล่า เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด กับท่าทางของวาเซดะและผู้ชายอีกหลายคนที่เข้ามาใกล้
ร่างกลมมนคนนั้น ใบหน้าของคาสึสะที่ยิ้มเหมือนลูกบอลเข้าห่วงก็เป็นรอยยิ้มที่น่ารักมาก
ๆ คงเพราะรอยยิ้มมั้ง............
คุณ ทาคาฟุเนะ เสียงเรียกหวาน ชายหนุ่มหันไปมอง ครับ แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืน
คือ...วะ...ว่า ร่างบางเรียวหันหน้าที่เขินอายไปด้านข้าง อะไรอีกล่ะ...เสียเวลาชะมัด
นี่ค่ะ สองแขนเพรียวยื่นออกมาพร้อมถุงกระดาษใบหนึ่ง ชายหนุ่มมองอย่างพิจารณา
เขายิ้มออกมา ขอโทษนะครับ ผมรับไม่ได้ หญิงสาวที่ยืนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นมามองทันที
ผมขอรับแค่น้ำใจไว้ครับ ขอบคุณมาก เขากล่าวตามมารยาทที่เขาแสนจะเกลียด
ก่อนที่โปรยรอยยิ้มเขย่าใจสาว แล้วก็เดินหันหลังวิ่งป่าราบไปทันที
หญิงคนนั้นก็เคลิบเคลิ้มกับรอยยิ้มไปอย่างเต็มที่
ตอนนั้นสินะที่ได้พบคาสึสะ...............โยที่นั่งคิดเรื่องในวัยตอนสมัยมัธยมปลายที่ได้พบกับคาสึสะเป็นครั้งแรก
ความเป็นกันเองและการถ่อมตัวคงเป็นความน่ารักอย่างหนึ่ง แต่ทำไมต้องมีผู้ชายมาอยู่ใกล้มากกว่าผู้หญิงอีก.........อย่างเจ้าซาไกที่ทำตัวออกนอกหน้าอยู่เรื่อย
แต่คนเดียวที่ซาไกจะเกรงก็คาสึสะคนเดียวที่เอาอยู่ กับเจ้าชิสึมิที่ชอบไปนั่งข้าง
ๆ เดินข้าง ๆ คาสึสะเป็นประจำ ยิ่งตอนนี้ยิ่งมีโอกาสมากกว่า เจ้าซาไกก็คงอยากที่จะเลิกเป็นแล้วมั้งไอ้ดาราเนี่ย
เพราะทำให้เวลาอยู่ใกล้คาสึสะน้อยลง แต่ไม่เห็นมันทำหน้าโลกแตกเลยช่วงนี้
สองแขนวางลงกับโต๊ะม้าหินอ่อน ก่อนที่จะลดหน้าลงซบ เมื่อไหร่ที่จะได้เธอมาอยู่ข้างเพียงคนเดียว
แล้วตอนไหนล่ะที่เรารู้ว่าเขาเป็นเพื่อนบ้านของเรามาก่อน ใช่ตอนที่คาสึสะเรียกเราว่าโยเป็นครั้งแรกหลังจากที่เรียนได้สามเดือน
ช่วงนั้นหน้าฝน คาสึสะมักจะหยุดเป็นประจำในช่วงหน้านั้น
เพราะเป็นหวัดบ้างร่างกายไม่แข็งแรงบ้าง เพื่อนในห้องเรียนหลายคนจัดเวรกันไปเยี่ยม
เพราะ ทุกคนต้องการที่จะไปเยี่ยมเพื่อนคนนี้ ซึ่งทำเอาเหล่าบรรดาสาว
ๆ เสียหน้าตาม ๆ กัน แม้แต่วาเซดะยังไปเยี่ยมติดต่อกันทุกวัน เพราะบ้านของวาเซดะเป็นทางผ่านบ้านของคาสึสะ
ขอบคุณนะ เสียงแหบพร่าของคาสึสะที่เดินมาส่งเพื่อนที่หน้าบ้านของตนเอง
ไม่เป็นไรครับ ชายหนุ่มคนนั้นหน้าแดงกล่ำกล่าว ฝ่ามือนุ่มยื่นมาสัมผัสที่หน้าผากของร่างสูงตรงหน้า
หน้าแดง ๆ นะครับ เสียงนุ่มกล่าวถามพลางเหลือบขึ้นมามอง ชายหนุ่มเซถลาไปด้านหลัง
มะ....ไม่เป็นไรครับ ชายหนุ่มก้มหน้าตนเองลงเล็กน้อย
งั้นหรอครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ คาสึสะยิ้มก่อนที่จะโบกมือลาอีกครั้ง
อะ......คืนนี้ฝันดีแน่เลย ชายหนุ่มยิ้มแล้วโบกมือตอบ ก่อนที่จะวิ่งไปยิ้มไปจนแก้มปริ
หวัดดี เสียงทักเรียกของหนุ่มร่างสูงที่เดินเข้ามายืนที่หน้าประตู
อะ.....โย....อรุณสวัสดิ์ครับ คาสึสะยิ้มตอบ
เป็นไงบ้าง โยหลบหน้าลง
ไม่เป็นไรมากกว่าครับ คาสึสะพูดแล้วยิ้มตอบ
คาสึ......เข้ามาในบ้านได้แล้ว เสียงหวานของมารดาของคาสึสะเรียกให้เจ้าลูกชายของตนเข้ามาในบ้าน
เพราะ มั่วแต่ตากลมเนี่ยแหละหวัดถึงไม่หายสักที มารดาเดินออกมาดูว่าลูกชายของตนทำอะไรอยู่
อะ.....นั่นโย ใช่ไหม
ใช่ครับแม่ คาสึสะหันหน้าไปตอบ
สวัสดีครับ โยโค้งตัว เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่แม่ของคาสึสะรู้จักเขา
รู้จักผมหรอครับ
แน่นอนสิ เคยอยู่บ้านข้าง ๆ กันมา หญิงสูงอายุกล่าวแล้วกอดอกตนเอง
ตอนนั้นโยอายุแค่ สิบขวบเองล่ะนะ ตอนนี้เป็นหนุ่มแล้วหล่อจริง ๆ
ถ้าคาสึสะได้สักครึ่งของโย น้าจะดีใจมาก ๆ เลย
มารดากล่าวแซวบุตรชายของตน
แม่ครับ.....ผมก็หล่อนะครับ
จ้า.... ๆ ๆ ไปคอกหมูเท่านั้น แม่มองหน้าลูกชายของตน ก่อนที่จะลูบหัวปลอบ
งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ โยไม่รู้ว่าเขาจะกล่าวอะไร จำหน้าของคาสึสะตอนเด็กไม่ได้เลย
หน้าตาอย่างไร นิสัยเป็นแบบไหน
เขารู้สึกอย่างไรกับคาสึสะตอนนั้น
อย่าเพิ่งสิจ้ะ อยู่ทานข้าวก่อนก็ได้ มารดายิ้มหวานให้
โย....อยู่ก่อนเถอะ คาสึสะมองหน้าด้วยสายตาวิงวอน ใครจะปฏิเสธสายตาคู่นี้ของคาสึสะได้
แต่ทำไมเขาจำดวงตานี้ไม่ได้เลย
อะ...ครับ งั้นรบกวนด้วยนะครับ โยกล่าวแล้วโค้งตัวเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านของร่างกลมที่น่ารักผู้นี้
ความรู้สึกที่ได้รู้ว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่รู้จักเจ้าตัวสมบูรณ์ผู้นี้ก่อนคนอื่นถึงจะไม่นานก็เถอะ......แต่ทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ........
ชายหนุ่มหลับตาของตนลงแล้วเข้าสู่ธรรมชาติที่ว่างเปล่า
สายลมที่หยอกล้อกับแสงรำไรของพระอาทิตย์ หญิงสาวที่แอบนั่งข้าง ๆ
หรือหลบอยู่ที่พุ่มไม้ก็ต่างทยอยกันมาถ่ายภาพยามหลับของนายแบบเสน่ห์แรงผู้นี้
Take 03
อากาศยามเช้าที่สดใส กับคนเดิม ๆ ที่มารับมาส่ง
มาอีกแล้วหรอครับ เสียงทุ้มนุ่มกล่าวปนไม่พอใจเล็ก ๆ
จะขึ้นมาเปล่าล่ะ ชายหนุ่มร่างสูงสวมแว่นดำไร้กรอบยืนตั้งท่าอย่างสง่าผ่าเผย
ชิสึมิหนุ่มร่างเพรียวที่ไม่บางแต่สูงโปร่งยืนทองจ้องตากลับใส่ผู้ที่มารับ
ชายหนุ่มเจ้าของรถมองกลับพลางกวาดมอเรียกคนงามขึ้นมาบนรถของตน
จะไปรับคาสึสะด้วยใช่ไหม ชิสึมิปรายตาถาม
แน่นอน ขึ้นเร็ว ๆ เดี๋ยวไปสาย
เจ้าของรถไม่รีรอผลักชิสึมิเข้าไปนั่งข้างคนขับทันที
อะ...
ปัง.....ประตูปิดสนิท ชายหนุ่มวิ่งมาขึ้นที่นั่งคนขับ
คุณ อิชิทานิ เสียงทุ้มใสเรียก
เงียบเถอะน่า รู้ว่าต้องไปรับเจ้าหมูหนุ่มนั่นด้วย
กรุณาเก็บสัตว์เลี้ยงของคุณไว้แค่ในปากด้วยนะครับ ชิสึมิเมื่อโกรธเมื่อใดเขาร้ายยิ่งกว่าเสืออีก
คุณไม่ควรจะว่าใครโดยที่คุณยังไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริง อิชิทานิที่ขับรถอยู่ก็หันหน้ามา
มันก็จริง
เพราะงั้นถึงเลือกนายไง
คุณเลือกผมเพราะคิดว่าดีกว่าคาสึสะสินะครับ ชิสึมิผู้มีประสาทไวกว่าปรอท
อิชิทานิเงียบทันตาเห็น
มันอาจจะจริงและไม่จริงก็ได้เพราะตอนนี้หัวใจของเขามอบให้กับชายคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นที่งานถ่ายครั้งล่าสุดของซาไกและโย
รถถูกจอดเรียบตรงที่เด็กหนุ่มร่างกลมยืนอยู่แต่คงต้องตรงหลังรถคันงามร่วมล้านจอดอยู่ตรงหน้า
โดยที่เจ้าหนุ่มอ้วนกำลังคุยโต้กับคนขับรถคันนั้น
เกิดอะไรขึ้นน่ะ ชิสึมิกล่าวขึ้นลอย ๆ
สงสัยไปเหยียบหางเข้ามั่ง อิชิทานิกล่าวอย่างทีเล่นทีจริง แต่แล้วฝ่ามือที่กำอย่างดีก็กระแทกเข้าที่หน้าอย่างจัง
เล่นอะไรของนาย....
บอกแล้วว่าอย่าเอาสัตว์เลี้ยงคุณออกมา
ขอโทษครับ ผมรอเพื่อนอยู่ เสียงหวานใสกระจ่างกล่าวปฏิเสธ
ขึ้นมาเหอะน่า.....ไงก็ทางเดียวกัน
แต่ว่า.....
โยซากุ นายไม่เคยปฏิเสธนี่น่า
แค่ไปโรงเรียนด้วยกันแค่นี้ไม่ได้หรอ ทุกคนรู้นิสัยของคาสึสะที่ปฏิเสธคนไม่ค่อยเก่งยิ่งถูกตื้อหรืออ้อนวอนก็จะยิ่งปฏิเสธไม่ออกเข้าไปอีก
หนุ่มร่างเตี้ยอ้วนยืนคิดสักครู่ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นเพื่อนรักนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถอยู่
เพื่อนของผมมาแล้วขอตัวก่อนนะครับ
คาสึสะ เสียงเรียกรั้งร่างกลมไว้
แค่ไปรถของฉันไปไม่ได้ นายไม่อยากไปรบกวนคู่รักเขาหรอกนะ ชายหนุ่มคนขับกล่าวประโยคที่คนอย่างคาสึสะไม่เคยคิดมาก่อน
อ.....จริงแหะ....งั้นไปกับนายก็ได้ ขอไปบอกเพื่อนก่อนนะ คาสึสะยิ้มรับ
ถึงเวลาที่เขาจะต้องออกห่างจากเพื่อนบ้างแล้ว เมื่อเขามีคนที่รักเพื่อนก็ต้องสนับสนุนอย่างเต็มที่
ถ้าเขาไม่เริ่มที่จะปล่อยบ้างเดี๋ยวต่อไปก็จะปล่อยไม่ได้ ร่างกลมดิกเดินต้วมเตี้ยม
เข้าไปหารถที่อยู่ด้านหลัง ฝ่ามือหนานุ่มเคาะกระจกเบา ๆ
เกิดอะไรขึ้นครับ คาสึสะ ชิสึมิผู้สุภาพเสมอกล่าว
ไม่มีอะไร ฉันจะไปโรงเรียนโดยรถของเขา คาสึสะชี้ไปที่รถคันข้างหน้า
ทำไมล่ะ อิชิทานิหันหน้ามาถาม
เขามาก่อนน่ะ เอาเป็นว่าไปเจอกันที่มหาวิทยาลัยเลยก็แล้วกัน คาสึสะยิ้มก่อนที่จะหันหลังเดินไปที่รถคันข้างหน้า
เปิดประตูข้างคนขับแล้วสอดร่างอวบ ๆ เข้าไปในรถ สองหนุ่มที่นั่งเหลืออยู่บนรถมองรถคันข้างหน้าขับเคลื่อนออกไป
เกิดอะไรขึ้นน่ะ ชิสึมิกล่าวอย่างงง ๆ
นายที่เป็นเพื่อนสนิทยังไม่รู้แล้วคิดว่าฉันจะรู้หรอ อิชิทานิกล่าวแล้วออกรถของตนทันที
คาสึสะ วันหลังขอไปรับอีกได้ไหม ถ้าจะให้ไปส่งด้วยก็ได้นะ
ชายหนุ่มที่ขับรถราคาเหยียบล้านกล่าว
ไม่เป็นไรครับ ทุกทีนั่งรถเมล์มาครับแต่ช่วงนี้เพื่อนชวนเลยไปด้วยกัน
แต่ต้องขอบคุณมากนะครับที่เตือนสติ คาสึสะโค้งหน้าลง
เจอกันที่ห้องเรียนนะครับ คาสึสะเปิดประตูออกแล้วเดินลงจากรถ
ไม่เป็นไรครับ เย็นนี้ให้ไปส่งไหมผมอยากคุยกับคุณเรื่องงานด้วย
ชายหนุ่มรู้ดีว่าถ้าเอาเรื่องงานมาอ้างคาสึสะมักจะใจอ่อน
อะ....ก็ได้ครับ ขอรบกวนด้วยนะครับ คาสึสะยิ้มก่อนที่จะโบกมือลาเดินเข้าตึกของตนไป
เฮ้....ใครกันนะครับ ซาไกกล่าวด้วยเสียงเรียบมากที่สุด
เจอกันตรงกลางทางแล้วเขาก็เสนอจะมาส่งให้
คาสึสะกล่าวอย่างเรียบและให้ดูดี อย่าคิดมากน่า...ซาไก นายเป็นเพื่อนเราเสมอน่า......
คาสึสะยิ้มให้พลางตบหลังเพื่อนของตน
รู้แต่..... ซาไกพูด คำที่อยากกล่าวมากที่สุดกลับถูกเก็บให้อยู่ในส่วนที่ลึกที่สุด
อย่าคิดมาก.....เราสัญญากับพวกนายแล้วจะไม่มีแฟนก่อนที่พวกนายจะมีกันทุกคน
คาสึสะหัวเราะเล็ก ๆ
ถ้าฉันมีแฟนคาสึสะจะเสียใจเปล่า ซาไกเหลือบมามองหน้าเล็กที่เดินมาเคียงข้าง
อาจจะนะ......เพราะนายเป็นเพื่อนเรา แม้ว่าจะเหงาแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเสมอ
คาสึสะหันหน้ามามองซาไก
ก็จริง ซาไกพูด
อรุณสวัสดิ์ ชายหนุ่มที่เดินมาโอบไหล่ของคาสึสะพูด
อรุณสวัสดิ์ครับ เมื่อวานทำพอได้ไหมครับ คาสึสะหันไปคุยด้วย
พอได้ ขอบใจมากนะคาสึสะ เมื่อคืนนอนดึกไหม ชายหนุ่มกล่าวถาม สายตาของซาไกเข้าทิ่มแทง
ไม่ครับ หลังจากนั้นผมก็เข้านอนทันทีครับ คาสึสะยิ้มกล่าว
แล้วเรื่องวันเสาร์นี้ล่ะ ว่าไง ซาไกถลึงตาทันที
แน่นอนครับ ต้องขอรบกวนด้วยนะครับ คาสึสะก้มหน้าลงเป็นเชิง
คาสึสะวันเสาร์นี้อะไรหรอ ซาไกที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เกิดอาการทนไม่ได้
ผมมีนัดครับ กับริชูครับ คาสึสะยังคงยิ้มหวานให้กับซาไก
ผมมีเรื่องต้องทำครับ
แล้วรู้ไหมว่าเสาร์นี้เป็นวันอะไร ซาไกตะโกนเสียงดัง หญิงสาวต่างหันมามองเมื่อรู้ว่าเสียงที่กล่าวออกมานั่นคือนายแบบหน้าใหม่ใจร้อน
ซาไกคนหล่อ........
ใจเย็น ๆ สิซาไก วันสำคัญอะไรล่ะ ผมคิดว่าวันเกิดของพวกคุณก็เลยมาแล้วนะครับ
เหลือแต่จะเวียนครบอีกที่ก็อีกนานนี้ครับ คาสึสะตอบอย่างซื่อ ๆ
จำไม่ได้จริงหรอ ซาไกถามด้วยเสียงกร้าว
ครับ คำสั้น ๆ แต่ได้ใจความ ผมขอโทษ ถ้ามันมีความสำคัญมากกว่าเรื่องที่ผมกำลังจะไปวันเสาร์นี้ผมถึงยอมที่จะยกเลิกครับ
คาสึสะกล่าวด้วยสีหน้าที่จริงจัง
ซาไกเงียบลง ทำไมร่างที่อยู่ตรงหน้าถึงไม่เคยเข้าใจอะไรเขาบ้างเลย
คาสึสะ อย่างไรเดี๋ยวผมโทรไปบอกอีกทีแล้วกัน ริชูชายหนุ่มร่างโปร่งสูงกล่าวก่อนที่จะเดินไป
ครับ
คาสึสะ ฉันเคยคิดว่าเธอเข้าใจฉันมาตลอด ซาไกกล่าวพลางกำมือให้แน่น
ไม่เคยคิดจะหาใครมาแทนแต่นี่.....มันมากเกินไปแล้ว
ซาไกเดินสาวเท้าเร็วผ่านร่างบางไปทันที แล้วจะให้พูดว่าอย่างไรล่ะ
เรื่องบางเรื่องไม่ต้องพูดก็น่าจะได้
ขอโทษนะซาไก นายควรจะหาคนที่ดีกว่าฉันได้ ผู้หญิงหลายล้านคนกำลังจับจ้องนายอยู่
หนึ่งในนั้นต้องมีคนที่ดีเหมาะกับนายอย่างแน่นอน เหมาะมากกว่าคนอย่างฉัน............เสียงสะท้อนที่ก้องดังอยู่ในหัวใจของหนุ่มร่างเล็กแต่หัวใจใหญ่ผู้นี้
TCB ขอบคุณมากครับ กว่าจะแต่งต่อได้ แทบคลั่ง
