ชาวดง
คำร้อง-ทำนอง วิมล จงวิไล
* กลางดงพงป่าเขาลำเนาไพรไกลสังคม
มีแดนรื่นรมย์แสนชื่นชมมีเสรี
ไร้ทุกข์สนุกสนานสำราญกันได้เต็มที่
พวกเราชาวถิ่นนี้ล้วนมีไมตรีต่อกัน
.... อาชีพป่าดงพงไพรเลี้ยงโคทำไร่ไถนาเป็นพราน
หน้าแล้งเราพากันเผาถ่านหาฟืนกลับบ้านเป็นทุน
เงินทองหามาได้อดออมเอาไว้พออุ่น
เจ็บไข้ได้เกื้อหนุนเจือจุนการุณย์ผูกพัน (ซ้ำ*)
.... เย็นย่ำตะวันรอนๆ เราได้พักผ่อนสำราญอุรา
ค่ำลงเราพบกันพร้อมหน้า แล้วมาสนุกด้วยกัน
ยามงานนั้นเราทำตรากตรำเพียงไหนไม่หวั่น
เสร็จงานเราสุขสันต์ร้องบรรเลงเพลงกล่อมไพร (ซ้ำ*)
.... จนยากก็ยังภูมิใจหากินกลางไพรแม้ไม่รุ่งเรือง
ไม่คิดจะเฟ้อจะฟุ้งเฟื่องถึงเมืองแดนศิวิไลซ์
กลางคืนเราชื่นบานเรื่องงานเอาไว้วันใหม่
ป่าดงดำรงไว้ทรัพย์ในดินไทยมากมี (ซ้ำ*)