Il bianco e dolce cigno cantando more,
ed io piangendo giung’al fin del viver mio.
Stran’ e diversa sorte,
ch’ei more sconsolato
ed io moro beato,
morte che nel morire,
m’empie di gioa tutt’ e di desire,
se nel morir’ altro dolor non sento,
di mille mort’ il di sarei contento.

De witte, lieve zwaan sterft zingend
en ik kom treurend aan het einde van mijn leven.
O, vreemd en vermakelijk geval
dat ik ontroostbaar sterf,
rein sterf ik
in het sterven, de dood
vind ik blijdschap en verlangen
als sterven geen andere pijn meebrengt
duizend maal per dag dood gaan zal mij bevredigen.