Sevgisiz insan mutlu olamaz. Istedigimiz kadar basarili olalim, bunu paylasacak sevdiklerimiz yoksa mutlu olamayiz.
Sevgiyi biliyorsun, kalbinde yasiyorsun. Onlarin bunu haketmediklerine inansan da sevdiklerinle paylas. Onlar sevgiyi bilmiyor olabilirler, onlari suçlayamazsin ama sevgini paylasabilirsin. Dedim ya, haketmiyor olabilirler ama ögretirsen hakederler. Emin ol!
Ilk basta zor olacak sevgiyi ögretmek. Anlamadiklarini, haketmediklerini düsünebilirsin. Ama sakin vazgeçme... Sevgide gurur olmaz, önce sen basla.
Isin ilginç yani, dünya yüzeyinde her canli sevgiye muhtaç. Iyi ya da kötü olsunlar, bilinçli ya da bilinçsizce sevgiyi isterler. Bulamadiklari da bir gerçek. Öyleyse!... Benim için sorundan çok neden önemlidir. Hiç düsündün mü? Niçin sevgiyi bulamayiz? Yalniz sen, ben veya bir tekil sahis degil hepimiz. Çok istisna belki birileri... Oradan yola cikalim. Sevgiyi kimler bulur?
Eger benim çevrem beni anlayip, bana özen gösterebilseydi onlari sevebilecek, dolayisiyla sevgiyi bulmus olacaktim. Ayni sey karsi cins icin de geçerli. Anlayacagin bu benim de elimde degil.
Bunun elimde olmadigini, yani kimseye zorla istedigim hareketleri yaptiramayacagimi anladigim zaman, her yeni olayda oldugu gibi oturup düsündüm. Bu benim elimde degildi. Onlardan; sevgi, anlayis, tatli dil ve olgunluk bekliyordum. Ama, onlar bunu vermiyordu. Yani beklentilerim karsiliksiz kaliyor, üzülüyordum. Peki ya benden beklentisi olanlar? Ben hakeden (veya etmeyen) herkese bu anlayisi gösteriyorum.
Içimizdeki en büyük güzellik sevgidir. Sevmekten korkmayin, sevdikce dünyaniz renklenecek, yalnizlik nedir bilmeyeceksiniz. Sadece aile bireylerini ve arkadaslarini sevmek yetmez. Sevginin bir baska islevi de, mutlulugun birinci kosulu olmasidir. Peki hic kötü günler, hüzünlü anlar olmayacak mi? Elbette olacak! Aglayacaksin, aci cekeceksin, ince bir hüzünle düsüncelere dalacaksin. Bir sarkida da belirtildigi gibi, herseyin bir zamani vardir. Aglama zamani, gülme zamani, aci cekme zamani, yasama zamani, ölme zamani...
Zaten yasami ilginç, özgün ve vazgeçilmez kilan bu tür duygulari, böylesi anlari yasamak degil midir?