Los trobadors de l'edat mejana en Itàlia
Fòrça trobadors, ja abans mas mai que mai après la crosada contra los Albigeses, arubèron dins las còrts de l'Itàlia del Nòrd, mai que mai en Piemont, e portèron amb eles sa lenga e lo sieu biais de poetar, que influencèt la literatura italiana d'aquela edat. Un exèmple important es lo trobador Raimbaut de Vaqueiras, que visquèt longtemps dins lo Marquesat del Monfèrrat en Piemont, mas cal pas doblidar trobadors coma Aimeric de Peguilhan, Peire Vidal, Uc de Sant Circ, Guilhem Figuiera....
La lenga occitana s'espandiguèt aisidament coma lenga litèraria, e fòrça poetas italians comencèron escriure en occitan. Son da remarcar Ranberti Buvalel, Lanfranc Cigala, Bartolome Zorzi, Bonifaci Calvo...mas lo mai important foguèt segurament Sordel de Mantoa .
Situacion particulara foguèt aquela del Piemont, ont, coma ja en Catalonha, la lenga occitana venguèt causida coma la lenga litèraria del pais, ensem al latin, en essent que se parlava ja una lenga fòrça prèp de l'occitan. Se pòdon remarcar aqui Nicolet de Turrin, Peire Guilhem de Luserna, Peire Milon de Turrin.
Per tornar a la pagina principala