-¡Mecachis en Rusia! ¿Quen foi o lapón que lle segóu a cabeza á miña besta?
Ie, agarrado ao rabo da besta, decía que había pouco tempo que lla cortaran, que aínda a besta estaba quente.
A xente que alí estaba revolvéuno, púxolle as bridas na man, e encamiñóuno pra súa casa.
Indo camiño da casa, caíulle a zamarra, e tuvo que baixarse a recollela, e pensóu que atopara unha zamarra no camiño. Caíulle varias veces, ie iba na creenza de que eran zamarras que ía atopando, e íbaas poñendo encima da albarda da besta, hasta que, en chegando á casa, volvéulle a caír, e xa non quixo collela, i, na casa, díxolle aos netos que traía unha partida de zamarras que atopara no camiño, e que a última que xa xiquera a collera, que quedara cerca da casa.
O que sexa...