Acordárono así e pasou un día, e pasaron dous, e pasaron tres.. máis, ¿quen se contiña? A sede tiñaos secos, e un día que estaban xantando os tres tiñan unhas caras moi tristes.
Un dos canteiros, principiou a se laiar e dicía:
-¡Ai dil, ai dil!
E o segundo, comprendéndolle a intención, apoiaba:
- ¡E que non se pode pasar sen el!
Entón o terceiro, vendo que todos estaban conformes e sen rompe-la consgina, dixo:
-¡Pois coller a xarra, e ir por el!
E botando man da xarra foron polo viño, máis como ninguén o nomeara, pagárono entre os tres.
O que sexa...