Texto extraído dunha entrevista que lle fixeron ó meu
avó en Rne (Lugo):
O que mais me chama
atención del, é a súa cara delgada, o seu tipo esbelto e uns
ollos vivarachos, negros e profundos. Xosé non é un personaxe
famoso, non é alguén conocido, si non que é unha persona
sinxela.. traballadora..(..)
Un día, estaba cunha navalla nunha
ahí, que deramas a porta!!. |
Estaba por alí miña nai, e díxolle: "este había que aprendelo a tallista".
E despois deuse o caso que,
claro, como moitos, tamén emigrei a Venezuela, estuven alí,
enconces alí si..
- ¿Cantos anos estivo alí?
- Estiven doce.
alí tiña algún tempo, pero non muito.
Agora si, que aqui teño mais tempo porque agora, como xubilado, xa non me dedico tanto ó campo e teño mais tempo para atender a estas cousas, o cual me encanta por que eu paso o tempo de maravilla. |
(...)
Había 22 anos que morrera cando o fixen.. eu polo que tiña na mente de como era, pois así o saquei. E xa o tiña medio terminado, e subía á casa.. que hai unha fotografía del e da mai, pra ver.. e encontrei con un cuñado, ensineillo e dice : ¡pero este é o teu pai!. |
(...) A sementeira das patacas: un home arando.. a señora detrás con unha cesta sembrando as patacas, e despois está un carro,
e o lado está un crío, por que antes, cando ían traballar, pois levábannos ó campo con eles.. Un está acariciando o perro, sentado no cabezallo do carro, o outro viu un paxaros, alá, no alto dun |
árbol, e
subiuse polo árbol arriba.. pero claro, os paxaros xa saíron
voando, menos un deles, pero está emprendendo o voo..
(...)
LA VOZ DE GALICIA
VIERNES, 17 DE ABRIL DE
1992 El artista reproduce en el
lugar de Sampaio imágenes religiosas, motivos capestres
y personajes "de toda la vida", trabajando la
madera con un pulso envidiable a sus 75 años.
José González, un artista
"enxebre"
José González descubrió su capacidad para trabajar la madera en Venezuela. Ahora mismo. José es capaz de describir con detalle su primera talla: una tabla que representaba una escena rural con un pastor, dos ovejas, un árbol y dos pájaros posados en sus ramas.
el ayuntamiento luce en la
flamante casa consistorial. Un particular le encargó
|