BULETIN
KEPERLUAN PENINGKATAN PROFESIONALISME
DI KALANGAN GURU-GURU
Oleh
: Puan Norhunaini Tahir
PENDAHULUAN
Guru
perlu meningkatkan profesionalisme demi mengekalkan rnartabat
mereka sendiri. Pihak Kementerian Pendidikan sentiasa berusaha
untuk mempertingkatkan martabat profesion perguruan. Banyak pihak
yang menyedari bahawa guru memainkan peranan utama dalam melahirkan
generasi yang akan merealisasikan Wawasan 2020. Untuk melaksanakan
peranan ini sudah tentu guru-guru perlu didedahkan dengan pelbagai
ilmu pengetahuan khususnya dalam profesionalisme mereka. Guru-guru
perlu memperlengkapkan diri dengan ilrnu pengetahuan sejajar dengan
pelbagai perubahan dalam bidang pendidikan, terminologi baru,
kaedah pengajaran dan pembelajaran yang terkini, penggunaan komputer
dalam pendidikan dan pelbagai Iagi.
Menurut
Warnoh (1998), penglibatan guru dalam program-program perkembangan
profesionalisme perguruan adalah penting supaya mereka dapat mengetahui
perkembangan dalam pendidikan, strategi-strategi pengaiaran dan
pembelajaran serta menyedari keperluan-keperluan pendidikan masa
kini. Santhi (1998), menyatakan bahawa guru-guru perlu mengikuti
kursus-kursus perkembangan ikhtisas supaya dapat mempertingkatkan
kemahiran dan mengemas kini pengetahuan selaras dengan keperluan
semasa.
Menurut
Shulman (1987) aspek-aspek yang perlu diketahui oleh guru profesional
ialah:
A pengetahuan tentang isi kandungan sesuatu mata pelajaran, pengetahuan tentang
pedagogi
asas iaitu prinsip dan strategi tentang pengurusan bilik darjah
darjah merentasi
semua
mata pelajaran. Ia merupakan aspek yang penting.
B. Pengetahuan
tentang kurikulum iaitu sukatan pelajaran, buku teks, bahan bantu
mengajar.
C. Gabungan
pengetahuan tentang isi kandungan sesuatu subjek dengan pedagogi
asas merupakan satu kefahaman yang profesional.
D. Pengetahuan
tentang konteks pendidikan seperti bekerja dalam kumpulan, hal-hal
pentadblran sekolah serta juga pengetahuan tentang budaya sekolah.
E. Pengetahuan
tentang tujuan, nilai, falsafah dan sejarah pendidikan.
Semua
pengetahuan ini adalah perlu kepada guru dalam usaha mereka untuk
meningkatkan Iagi kemahiran dan profesionalisme mereka. Walau
bagaimanapun pengetahuan ini meliputi satu bidang yang luas, dan
oleh itu guru-guru perlu mengenal pasti apakah keperluan mereka
yang sebenar. Menurut Mahadavan (1990), program dan latihan perkembangan
profesionalisme mesti mengambil perhatian keperluan dan proriti
guru-guru.
DAPATAN
DAN PERBINCANGAN
Kajian
ringkas ini dijalankan secara tinjauan. Sernua maklumat dalam
rencana ini dihurai berdasarkan bahagian dua soal selidik khas.
Bahagian dua ini mengandungi item keperluan pendidikan lanjutan,
kaedah pendidikan lanjutan yang ingin disertai dan sikap guru
terhadap program peningkatan profesionalisme. Sampel kajian terdiri
daripada 38 orang guru Sekolah Menengah Kehangsaan Jelai (F) yang
terdiri daripada Guru Penolong Kanan, Guru Kanan Mata Pelajaran,
Ketua Panitia, guru tugas-tugas khas dan guru biasa yang dipilih
secara rawak.
Keperluan
Pendidikan Lanjutan
Keperluan
pendidikan lanjutan telah dibahagikan kepada 3 bahagian iaitu:
1. Keperluan tentang
kandungan mata pelajaran yang diajar.
2. Keperluan
tentang pengetahuan tugas-tugas khas.
3. Keperluan
tentang kemahiran proses pengajaran dan pembelajaran dalam bilik
darjah.
Responden
dikehendaki memberi wajaran 4 jika sekiranya keperluan itu sangat
tinggi, wajaran 3 sekiranya keperluan itu tinggi, wajaran 2 untuk
keperluan yang rendah (up-dated sahaja) dan wajaran 1 sekiranya
tidak perlu langsung.
1. Keperluan
tentang kandungan mata pelajaran yang diajar.
Tinjauan
ini mendapati bahawa guru-guru yang berkhidmat kurang daripada
10 tahun 35.7% menyatakan sangat tinggi , 6% menyatakan tinggi
dan 10.7% menyatakan rendah. Bagi guru-guru yang berkhidmat lebih
daripada 10 tahun, 14.2% rnenyatakan sangat tinggi, 52.1 % menyatakan
tinggi dan 28.5% meberikan wajaran rendah. Ia menjelaskan bahawa
guru-guru yang berkhidmat kurang daripada 10 tahun Iebih memerlukan
latihan tentang kandungan mata pelajaran.
2. Keperluan
pengetahuan tentang tugas-tugas khas.
Ia
meliputi pengetahuan tentang bimbingan dan kaunseling, psikologi
pendidikan, sosiologi pendidikan, pedagogi, teknologi pendidikan,
kurikulum., penilaian pendidikan, pentadbiran pendidikan, pendidikan
khas dan komputer dalam pendidikan. Bagi guru-guru yang berkhidmat
kurang daripada 10 tahun, 20.0% memberikan wajaran sangat tinggi.
60 % memberikan wajaran tinggi dan 20.0% lagi memberikan wajaran
rendah. Bagi guru-guru yang berkhidmat lebih daripada 10 tahun,12.5
% memberikan wajaran sangat tinggi. 62.5% memberikan wajaran 3
dan 25.0% memberikan waaran rendah atau 2. Ini menunjukkan bahawa
guru-guru yang berkhidmat lebih daripada 10 tahun memerlukan pengetahuan
tentang tugas-tugas khas di sekolah.
3. Keperluan
tentang kemahiran proses pengajaran dan pendidikan dalam bilik
darjah.
Bahagian
ini meliputi aspek perancangan mengajar, rnereka bentuk BBM, menggunakan
pelbagai
BBM, pemilihan kandungan mata pelajaran, pengurusan dan pengawalan
kelas, penilaian pelajar, penerapan nilai-nilai murni, menangani
masalah disiplin, mengenali perbezaan individu, perancangan dan
perlaksanaan kerja-kerja pemulihan dan permilihan kaedah pengajaran
dan pembelajaran yang sesuai. Bagi guru-guru yang berkhidmat kurang
daripada 10 tahun 17.9% rnemilih wajaran sangat tinggi. 35.7%
memilih wajaran 3 dan 46.4 % memiih wajaran rendah. Bagi guru-guru
yang berkhidmat lebih 10 tahun, 12.5% memberi wajaran sangat tinggi, 37.5%
memberikan wajaran tinggi dan 50% memberikan wajaran rendah. Wajaran-wajaran
yang diberi untuk keperluan ini adalah rendah bagi guru-guru tidak
mengira berapa lama ía telah berkhidmat. Hasil tinjauan
ini menunjukkan bahawa guru~guru sedar tentang kepentingan peningkatan
profesionalisme. Sebagaimana dapatan Shanthi (1993) bahawa guru-guru
menunjukkan mereka sedar, peka dan prihatin dengan perkembangan
mutakhir. Petersen (1992), pula berpendapat bahawa sesebuah organisasi
menjadi cemerlang disebabkan oleh sumber manusia di dalam organisasi
tersebut yang sentiasa meningkat profesionalisme mereka. Ahmad
Atory Hussain (1996) juga menyatakan latihan sehagai satu pendekatan
yang mampu melengkapkan para pekerja dengan kemahiran pengetahuan
dan sikap positif untuk meningkatkan Iagi keupayaan menghasilkan
kerja.
Mahadavan
(1990) pula berpendapat bahawa program dan isi kandungan latihan
perkembangan profesionalisme mesti mengambil perhatian keperluan
dan prioriti guru-guru. Ini jelas kerana hasil tinjauan mendapati
perbezaan daripada segi keperluan guru-guru muda dengan guru berpengalaman.
Guru-guru yang berkhidmat kurang daripada 10 tahun lebih mengutamakan
kursus peningkatan tentang isi kandungan mata pelajaran yang diajar.
Garmston (1991) juga herpendapat bahawa latihan dalam perkhidmatan
perlu berpusatkan kepada pembaharuan, menekankan keperluan dan
berterusan.
Satu
lagi aspek yang perlu diberi perhatian ialah rintangan dalarn
bentuk beban tugas di sekolah banyak merupakan rintangan yang
paling kuat untuk guru-guru melanjutkan pelajaran. Menurut Mogana
(1996) ada guru-guru yang tidak mahu mengikuti kursus kerana menganggap
ia akan menambahkan beban tugas di sekolah yang sedia ada. Mereka
juga dikatakan tidak sanggup menanggung sendiri sebarang program
pendidikan lanjutan.
CADANGAN
PELAKSANAAN
Berdasarkan
daripada perbincangan tadi adalah dicadangkan supaya pihak Pengetua
dan Pentadbiran sekolah mengkaji sejauh mana keberkesanan program-program
peningkatan profesionalisme peringkat dalaman yang telah dijalankan
. Adakah program-program itu mencukupi atau memenuhi keperluan
guru-guru atau sebaliknya. Seterusnya pihak pengurusan perlu merancang
dan melaksanakan program-program yang lebih menepati keperluan
majoriti guru-guru supaya program itu dapat dilaksanakan dengan
lebih bermakna. Di samping itu, perlu juga menyemak senarai tugas
guru-guru dan memastikan mereka tidak menanggung beban tugas yang
terlalu banyak hingga menjejaskan keinginan mereka melanjutkan
pelajaran.