 |
 |
|
||
|
Και φυσικά πλοία! Πολλά πλοία, γιατί η Ελλάδα έχει πάρα πολλές ακτές! Το συνολικό μήκος των Ελληνικών ακτών είναι 13.676 χιλιόμετρα, σχεδόν το μισό όλης της Αφρικής! Οι τεκτονικές πλάκες της Ασίας και της Αφρικής κινούνται προς την Ευρώπη και το σημείο επαφής είναι η Ελλάδα. Έτσι λοιπόν πάρα πολλοί σεισμοί την «τσαλάκωσαν» για τα καλά χαρίζοντάς της όμως τις δαντελωτές παραλίες της!
Όπως λέει και ο Πλάτων οι Έλληνες ζούνε σαν βατράχια στην λίμνη!
Αν αναρωτιέστε για το μέγεθος κίνησης των τεκτονικών πλακών συνυπολογίστε ότι στην Κρήτη στον Ψηλορείτη σε ύψος 1.800 μέτρων βρέθηκαν απολιθώματα θαλασσινών σφουγγαριών! Παρόμοια απολιθώματα εντοπίστηκαν και στα Λευκά Όρη ή Μαδάρες των Χανίων.
Οι Έλληνες ειδικεύτηκαν στην κατασκευή μικρών αλλά γρήγορων και εύκολων στην χρήση πλοίων. Έχοντας πολλά μικρά λιμάνια χρειαζόταν και μικρά ευέλικτα πλοία! Αλλά παρ' όλα αυτά μπορούσαν να ταξιδεύουν εύκολα τουλάχιστον μέχρι την Κύπρο κουβαλώντας χαλκό από το 3000 π.Χ.!
Υπάρχουν όμως ενδείξεις κατεργασμένων πετρωμάτων της Μήλου που βρέθηκαν στις Μυκήνες και μας οδηγούν να δεχόμαστε ακόμα αρχαιότερη ναυτική δραστηριότητα. Στο Μάνδαλο της Πέλλας βρέθηκαν αντικείμενα από οψιδιανό των Καρπαθίων ηλικίας 5000 ετών. Κατά συνέπεια δεν ήταν και τόσο δύσκολες οι μετακινήσεις εκείνη την εποχή!
Το πλήθος των ναυαγίων που βρέθηκαν στην Μεσόγειο σε σημεία ιδιαίτερα απομακρυσμένα απ' τις ακτές, καταρρίπτει τον μύθο ότι οι Έλληνες ταξίδευαν ακολουθώντας τις ακτές. Οι πορείες που ακολουθούσαν δείχνουν όχι μόνο τολμηρούς θαλασσοπόρους αλλά και έμπειρους ναυτικούς μιας και έτσι αποδεικνύεται η ικανότητα προσανατολισμού στην ανοιχτή θάλασσα.
 |
| κωπηλατικό - ιστιοφόρο |
Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι στο Αιγαίο κυκλοφορούσαν οι πρώτες μορφές πλοίων απ' το 7000 π.Χ. Οι πρώτοι γνωστοί που εμφανίζονται είναι οι Κυκλαδίτες (3000 - 2000 π.Χ.) οι οποίοι όμως δίνουν την θέση τους στους Κρήτες της Μινωικής περιόδου που είχαν ένα ναυτικό στην βάση του κράτος (1700-1450 π.Χ.) Στα 1470 π.Χ. έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης με ισχύ 5 φορές μεγαλύτερη απ' την έκρηξη του Κρακατόα στην Ινδονησία. Αυτό προφανώς προκάλεσε την καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού. Στην συνέχεια παρουσιάζονται οι Μυκηναίοι που και αυτοί δρούσαν σε όλη την γνωστή ανατολική Μεσόγειο. Σε αυτή την εποχή αναφέρονται η Αργοναυτική εκστρατεία αλλά και ο Τρωικός πόλεμος, αν και πολλοί θεωρούν τον Τρωικό πόλεμο αρκετά παλαιότερο. Μετά τον ένατο αιώνα παρουσιάζονται δυναμικά στον θαλάσσιο χώρο και η Κόρινθος, η Αίγινα, η Σάμος, η Κέρκυρα, οι Συρακούσες και άλλες μικρότερες πόλεις. Αρκετά αργότερα τον έκτο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι δημιουργούν στόλο και κυριαρχούν με την σειρά τους για λίγο στον χώρο.
Το Κυρήνεια ΙΙ είναι από τις πιό γνωστές και πιό επιτυχημένες ανακατασκευές αρχαίων πλοίων. Είναι πιστό αντίγραφο του πλοίου που βρέθηκε βυθισμένο έξω από την Κύπρο και σήμερα βρίσκεται στο μουσείου του βορείου κατεχόμενου τμήματος της Κύπρου. Η ανακατασκευή έγινε στο Πέραμα στο ναυπηγείου του κ. Ψαρρού. Εντύπωση προκάλεσε ότι οι μελετητές δεν βρήκαν ίχνη καλαφατίσματος πράγμα που δείχνει ότι οι ενώσεις των ξύλινων τμημάτων έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν τελειότερες χωρίς κενά ανάμεσά τους. Ακολουθήθηκε πιστά η αρχαία μέθοδος και φυσικά το αρχικό σχέδιο, παρ' όλες τις επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητά της. Όταν δοκιμάστηκε το πλοίο παρ' ότι κάποια νερά περνούσαν στο εσωτερικό του, συνέχιζε να επιπλέει κανονικά. Την δεύτερη μέρα πλεύσης, τα ξύλα φουσκώσανε από την υγρασία και σταμάτησαν να μπαίνουν νερά στο εσωτερικό. Η σχεδίαση αποδείχθηκε υδατοστεγής χωρίς καμία άλλη βοήθεια!
Απ' την αρχή εντυπωσίασε η ταχύτητα ταξιδιού, σχεδόν στους 7,5 κόμβους όσο και η σταθερότητα πλεύσης. Μελετώντας τα ευρήματα του πλοίου του 4ου αιώνα π.Χ. αποδείχθηκε ότι το πλοίο χρησιμοποιούσε μόνο τέσσερις άνδρες. Το πανί του πλοίου έχει επιφάνεια 70 τ.μ. στην σημερινή του μορφή και σαν υλικό χρησιμοποιήθηκε το λινό γιατί αυτό ήταν και το συνηθέστερο αρχαίο υλικό. Αντίστοιχο υλικό σπανίζει σήμερα αλλά εξακολουθεί να κατασκευάζεται στην Σκωτία για τα ιστιοφόρα του Βρετανικού ναυτικού. Ενδιαφέρουσα η σύμπτωση.
Στα ερείπεια του παλατιού της Πύλου βρέθηκαν πολλές πήλινες επιγραφές σε γραμμική γραφή ΙΙ. Κάποιες από αυτές αναφέρουν αγροτική παραγωγή λιναριού για κατασκευή σκοινιών αλλά και υφασμάτων. Υπήρχε οργανωμένη παραγωγή από "γυναίκες της Ασίας" που δούλευαν εκεί με τα παιδιά τους.
Υπήρχαν τέσσερα κουπιά, προφανώς μόνο για μικρούς ελιγμούς, μιας και η ταχύτητα με αυτά δύσκολα υπερβαίνει τον ένα κόμβο και τιμόνι αποτελούμενο από δύο κατάλληλα διαμορφωμένα κουπιά.
Απ' το φορτίου του αρχικού πλοίου με αμφορείς κρασιών, λαδιού και μυλόπετρες αποδυκνείεται ότι το πλοίο ταξίδευε σίγουρα στην Σάμο, στην Νίσυρο, Ρόδο και Κύπρο. Σίγουρα δεν ήταν οι μοναδικοί προορισμοί του.
Στις αρχές Δεκεμβρίου του 2001 η Δημοτική Τουριστική Επιχείρηση Βόλου ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να ανακατασκευάσει μια πενηντάκοπο του 1500 π.Χ. και να προσπαθήσει να επαναλάβει το ταξίδι που έκανε η μυθική Αργώ.
Η ερευνητική ομάδα (NA-U-DO-MO), σε συνεργασία με την Δημοτική Τουριστική Επιχείρηση Βόλου (ΔΗΤΕΒ), ξεκίνησε το ερευνητικό πρόγραμμα πειραματικής αρχαιολογίας για την ανακατασκευή της "Αργούς". Εχει ολοκληρωθεί η συλλογή στοιχείων και έχει αρχίσει η κυρίως μελέτη. Ακολουθεί το κατασκευαστικό δοκίμιο του πλοίου (σε κλίμακα) -2ο εξάμηνο του 2003. Η έναρξη της ναυπήγησης είναι προγραμματισμένη για την άνοιξη του 2004
To Ναυτικό Μουσείο Κρήτης με επιστημονική ομάδα μελετά επίσης την ανακατασκευή Μινωικού πλοίου του 1500 π.Χ. με όσο το δυνατόν αυθεντικά υλικά, εργαλεία και τεχνικές. Αναμένεται να είναι ικανό να ταξιδεύει στην ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο όπου κυριαρχούσε στην αρχαιότητα και ο Μίνωας με παρόμοιο στόλο.
Η ερευνητική ομάδα NA-U-DO-MO σε συνεργασία με το Ναυτικό Μουσείο Κρήτης, υλοποιούν ερευνητικό πρόγραμμα ναυτικής αρχαιολογίας με στόχο την πλήρη ανακατασκευή ενός Μινωικού πλοίου του 1500 π.Χ. περίπου, με υλικά, εργαλεία και τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν από τους Μινωίτες για την ίδια δουλειά. Έχει ήδη ολοκληρωθεί η μελέτη. Την 1η Δεκεμβρίου 2002 άρχισε η ναυπήγηση του πλοίου στα ανατολικά ενετικά νεώρια των Χανίων. Συμφωνα με τον προγραμματισμό η επίσημη καθέλκυση του πλοίου θα γίνει την 1η Δεκεμβρίου 2003 στο ενετικό (παλιό) λιμάνι των Χανίων και το πειραματικό ταξίδι του πλοίου θα γίνειτην άνοιξη του 2004, σε διαδρομή που ακολουθούσαν οι Μινωίτες, από τα Χανιά στον Πειραιά. Οι εργασίες της ναυπήγης προχωρούν κανονικά. (16-01-1993)
 |
| πλοίο Θήρας |
Τα πρώτα διάσημα πλοία στον Ελλαδικό χώρο ήταν τα πλοία της Θήρας που παραστάσεις τους σώζονται σε αγγεία αλλά και σε τοιχογραφίες που ήρθαν πρόσφατα στην επιφάνεια στις ανασκαφές της Θήρας. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στο 1500 - 1600 π.Χ. οπότε μιλάμε για ακόμη παλιότερη χρήση. Το παράξενο είναι ότι αυτή η γνώση φθίνει μέχρι πολύ αργότερα κοντά στο 700 π.Χ. που η Κόρινθος ξανά παρουσίασε την πρώτη μορφή τριήρεως. Είχε 40 μέτρα μήκος και χρησιμοποιούσε 150 κωπηλάτες σε τρεις σειρές και 50 ακόμα άτομα για τις υπόλοιπες ανάγκες.
 |
| τριήρης |
Η Αθηναϊκή τριήρης είχε μήκος περίπου 35 μέτρων και μέγιστη ταχύτητα τα 20 (άλλοι όμως την υπολογίζουν στα 15) χιλιόμετρα την ώρα και όποιος ξέρει από θάλασσα καταλαβαίνει πόσο γρήγορο ήταν για κωπηλατικό του μεγέθους του! Συνήθως κάλυπτε 100 χιλιόμετρα ημερησίως χρησιμεύοντας τόσο σαν εμπορικό όσο και σαν πολεμικό σκάφος. Ήταν εξοπλισμένη στο μπροστινό της μέρος με έμβολο επενδυμένο με μέταλλο με το οποίο μπορούσε να εμβολίσει και να βυθίσει τα αντίπαλα πλοία. Αν και ήταν ιστιοφόρο στις ναυμαχίες βασιζόταν κυρίως στην δύναμη των 170 κωπηλατών του που ήταν καθισμένοι σε τρία προσεκτικά σχεδιασμένα επίπεδα (δύο εσωτερικά κι ένα εξωτερικό), χειριζόμενοι συγχρονισμένα τρεις σειρές κουπιών. Μεγαλύτερα διπλά κουπιά τοποθετημένα στην πρύμνη χρησιμοποιούταν σαν τιμόνι. Είχε βύθισμα μόνο 60 εκατοστά, κατά συνέπεια μπορούσε να πλέει χωρίς πρόβλημα και σε πολύ αβαθή νερά.
Αν και η τριήρης ήταν η διασημότερη υπήρξαν και πάρα πολλά άλλα πολεμικά πλοία.
Για περισσότερα: στο http://www.atm.ox.ac.uk/rowing/trireme.html μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με την σύγχρονη ανακατασκευή της τριήρεως και για το που θα την δείτε να ταξιδεύει σήμερα!
Εκτός από την ανακατασκευή της τριήρεως, έχει γίνει ανακατασκευή και του «Κυρήνεια 2» από το ελληνικό Ινστιτούτο Προστασίας Ναυτικής Παράδοσης, και η «Παπυρέλλα» που με 6 κωπηλάτες πήγε από το Λαύριο στην Μήλο επιβεβαιώνοντας τις αρχαιοελληνικές ικανότητες στην ναυσιπλοΐα.
Εξέλιξη της τριήρεως ήταν ο δρόμων. Είχε κι αυτός στην πλώρη ένα είδος εμβόλου και ήταν λίγο βαρύτερος και λίγο μεγαλύτερος από τριήρη. Αν και οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν δρόμωνες όλα τα ταχύπλοα σκάφη, πιό γνωστό με αυτό το όνομα έμεινε αυτό που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στο βυζαντινό ναυτικό σαν πλοίο μάχης. Κινούταν κυρίως με την δύναμη 50 κωπηλατών αλλά και σαν ιστιοφόρο. Είχε 2 σειρές κουπιών και οι κωπηλάτες προστατευόταν κατά τις ναυμαχίες εκτός από ελαφρύ θώρακα και με κατάλληλα προτοποθετημένες ασπίδες. Κάποιοι δρόμωνες είχαν πλήρωμα 200 ατόμων με 50 κωπηλάτες και 150 πολεμιστές. Πάνω στον δρόμωνα είτε στο κατάστρωμα είτε σε ειδικό πυργίσκο ήταν προσαρμοσμένες κατάλληλα βλητικές μηχανές (καταπέλτες, πετροβαλίστρες κ.α.). Από τον 7ο αιώνα παρουσιάζονται οι « πυροφόροι δρόμωνες» εξοπλισμένοι με βλητικές μηχανές υγρού πυρός.
Αργότερα οι κωπηλάτες αντικαταστάθηκαν από αποτελεσματικότερα σχεδιασμένα πανιά και οι ιστιοφόροι πιά δρόμωνες με τρία κατάρτια και τετράγωνα ιστία αλλά και τριγωνικά πανιά μεταξύ προβόλου και πρώτου καταρτιού, έγιναν πιό γνωστοί σαν «κορβέττες».
Οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου χρησιμοποιούσαν μια μικρότερη παραλλαγή του δρόμωνα για τις ταχύτερες θαλάσσιες μετακινήσεις τους σε μικρές αποστάσεις. Το πολυτελές ταχύπλοο βασιλικό δρομώνιο ήταν πάντα στην διάθεση του αυτοκράτορα και συνήθως τον περίμενε στο λιμάνι του Βουκολέοντος.
Τα πλοία αυτά με βασική ύλη το ξύλο κατασκευαζόταν με μεθόδους αρκετά διαφορετικές απ' τις σημερινές. Αρχικά φτιαχνόταν το εξωτερικό κέλυφος και στην συνέχεια τοποθετούταν εσωτερικά οι ενισχύσεις. Σε κάποια απ' αυτά μάλιστα έχουν βρεθεί μέχρι και ενώσεις που γινόταν με ένα είδος ραφής. Τα συνηθέστερα μεγέθη ήταν μέχρι 6 μέτρα πλάτος και μέχρι 40 μήκος.
Για να αποφύγουν την διάβρωση του ξύλου απ' τους μικροοργανισμούς του νερού, αν το πλοίο δεν χρησιμοποιούταν για κάποιο χρονικό διάστημα (όπως τα πολεμικά πλοία) ανελκυόταν στην ξηρά. Οι εγκαταστάσεις στέγασης και συντήρησης των ανελκυόμενων πλοίων ονομαζόταν νεώσοικοι και υπολείμματα τους βρίσκουμε σε πολλά αρχαία λιμάνια. Στο λιμάνι του Πειραιά λέγεται ότι υπήρχαν 372 νεώσοικοι.
 |
| πενηντάκοπος, τυπικό πλοίο της εποχής του Ομήρου |
Η πρώτη οργανωμένη ναυτική κίνηση περιγράφεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα. Αναφέρεται ότι 1186 πλοία από διάφορες περιοχές της Ελλάδος μαζί με τους στρατούς των διαφόρων Ελληνικών φυλών συγκεντρώθηκαν στην Αυλίδα και όλοι μαζί πήγαν στην Τροία! Ο Όμηρος επίσης περιγράφει πολλές λεπτομέρειες τόσο για την ναυπήγηση όσο και για την πλοήγηση των πλοίων.
Η Οδύσσεια του Ομήρου έχει πλήθος αναφορών στις ναυτικές ικανότητες και γνώσεις του Οδυσσέα και των συντρόφων του. Κάποιοι πιστεύουν ότι η ραψωδία Κ της Οδύσσειας περιγράφει με ακρίβεια το πέρασμα του Οδυσσέα από τα Νορβηγικά φιόρδ! Το αιώνιο ηλιόφως της χώρας των Λαιστρυγόνων ταιριάζει με το καλοκαίρι κοντά στον βόρειο αρκτικό κύκλο, το τεράστιο μέγεθος των Λαιστρυγόνων θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί εν μέρη από ασυνήθιστα μεγάλους ανθρώπινους σκελετούς που βρέθηκαν σε σπηλιές αυτών των περιοχών.
Κάποιες ενδείξεις υποδηλώνουν ότι Ελληνικά πλοία ταξίδευαν μέχρι την Αγγλία να αγοράζουν μέταλλα, όπως κασσίτερο, που δύσκολα βρισκόταν στην Ελλάδα. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για επίσκεψη στα Αγγλικά νησιά είναι απ' τον Πυθέα τον Μασσαλιώτη τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Κατ' εντολή του δήμου της Μασσαλίας διέπλευσε το Γιβραλτάρ και ακολουθώντας τις Ιβηρικές και Γαλλικές ακτές έφτασε στο Βελέριον (Κορνουάλη) και στο Κάντιον (Κεντ). Διέσχισε όλη την ανατολική πλευρά της Βρετανίας χαρτογραφόντας την και κατέληξε στο Ντόβερ. Από εκεί ταξίδεψε στην Βαλτική κι έκανε τον περίπλου των Βαλτικών και Σκανδιναβικών παράλιων. Σε δύο συγγράμματα, «περί Ωκεανού» και «Γης περίοδος», περιέγραψε τις ταξιδιωτικές εμπειρίες του, παραθέτοντας φυσικά και τους σχετικούς χάρτες.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις ότι οι Ηράκλειες στήλες στο Γιβραλτάρ αποτελούσαν από αρκετά παλιότερα πέρασμα ανάμεσα στην Μεσόγειο θάλασσα και στον Ατλαντικό ωκεανό και όχι όριο όπως νομίζαμε. Στην Ισπανία κοντά στο Γιβραλτάρ υπάρχει ένας πύργος που οι περίοικοι αναφέρουν ότι σύμφωνα με τις παραδόσεις τους χτίστηκε από τον Ηρακλή. Η ιστορία τους λέει ότι υπήρχαν δύο πύργοι εκατέρωθεν των στενών του Γιβραλτάρ με σκοπό λειτουργώντας σαν φάροι (πολύ παλιώτερα από τον διάσημο φάρο της Αλεξάνδρειας) να διευκολύνουν τα πλοία να προσεγγίζουν ευκολότερα το πέρασμα από και προς τον Ατλαντικό ωκεανό.
Απ' αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε ότι κάποιοι τολμούσαν να ταξιδέψουν και στον Ατλαντικό αψηφώντας τις φήμες της επίπεδης γης και του τέλους του κόσμου στο Γιβραλτάρ. Πόσο μακριά όμως τόλμησαν να πάνε;
Στην Πορτογαλία οι κάτοικοι της Λισσαβόνας υποστηρίζουν ότι η πόλη τους ιδρύθηκε από τον Οδυσσέα!
Η ναυτική τέχνη των Ελλήνων τους οδήγησε σύντομα σε όλο και πιο ενδιαφέροντες τόπους όπου δεν δίστασαν να εγκατασταθούν και να ιδρύσουν αποικίες. Σχετικά σύντομα Ελληνικές πόλεις δημιουργήθηκαν σε όλα τα μεσογειακά παράλια. Κάποιες όμως αναφορές δείχνουν ότι οι Έλληνες είχαν καταφέρει να φτάσουν σε εντυπωσιακά μακρινότερα σημεία. Κάποια από αυτά δείχνουν σήμερα να έρχονται από τον κόσμο του μύθου διαφόρων λαών.
Ο καθηγητής Lonko Kilapan από την Χιλή έχει πολλά στοιχεία που δείχνουν σημαντικότατη πολιτισμική συγγένεια των Αρακουανών της Χιλής με τους Αρχαίους Σπαρτιάτες! Αυτό είναι ιδιαίτερα περίεργο μιας και οι Σπαρτιάτες των ιστορικών τουλάχιστον χρόνων δεν φημιζόταν ιδιαίτερα για τις ναυτικές τους προτιμήσεις, αλλά οι Αρακουάνοι και οι αποδείξεις τους παραμένουν! Έχουν διατηρήσει σε μεγάλο ποσοστό το λευκό τους χρώμα διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη Αμερικανική φυλή, το μεγαλύτερο ανάστημα, αρκετές θρησκευτικές παραδόσεις, γλώσσα που έχει ομοιότητες πολλών λέξεων αλλά κυρίως κοινή γραμματική με την αρχαία ελληνική και πολυπλοκότητα που ελάχιστες γλώσσες διαθέτουν μέχρι σήμερα (Ελληνική, Γερμανική, Ρωσική και Λατινική). Η πολεμική τους οργάνωση ήταν τέτοια που εντυπωσίασε και τελικά απέτρεψε τους Ισπανούς απ' την κατάκτησή τους. Όχι μόνο απέκρουαν τις επιθέσεις των Ισπανών αλλά σύντομα μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις Ισπανικές πολεμικές τακτικές αποκτώντας ακόμη αποτελεσματικότερη άμυνα, όσο και εντυπωσιακή επίθεση!
Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η λογοτεχνική τους έφεση και η ρητορική τους άνεση που ήταν τμήμα της παιδείας τους και της ευρύτερης κουλτούρας τους. Αυτή η φυλή στην Χιλή, στο χείλος της οροσειράς των 'Ανδεων επέλεξε γεωγραφικό πλάτος αντίστοιχο με της Ελλάδας. Η πολιτισμική τους ιδιαιτερότητα στον χώρο αξίζει σίγουρα μία προσεκτική μελέτη. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι έφτασαν εκεί ταξιδεύοντας μέσα απ' την Ασία στην οποία και σκόρπισαν Ελληνικά ονόματα, όπως Λάος, Ινδονησία, Μελανησία, Πολυνησία και αρκετά άλλα. Τα ονόματα παρέμειναν αλλά η προέλευση πια ξεχάστηκε...
για περισσότερα: «Η Ελληνική καταγωγή των Αραουκανών της Χιλής» του Λόνκο Κιλαπάν από τις εκδόσεις Ηλιοδρόμιον
«Οι Σπαρτιάτες της Χιλής» από τις εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις
Στην Νότιο Ανατολική Κίνα υπάρχει η επαρχία Γιουνάν η οποία έχει διατηρήσει κάποιες διαφορές απ' τα υπόλοιπα τμήματα παρ' όλες τις επιμειξίες αιώνων. Το όνομα Γιουνάν χρησιμοποιείται σαν προσδιορισμός για τους Έλληνες από όλο σχεδόν τον Αραβικό κόσμο. Αν σας φαίνεται άσχετο σαν όνομα ή δεν σας λέει τίποτε θυμηθείτε ότι η ρίζα του παραφθαρμένου «Γιουνάν» είναι η Ελληνική λέξη «Ίωνας»! Ωνάσης στην Τουρκική γλώσσα εξακολουθεί να σημαίνει Ίωνας, Μικράσιατης, ο κάτοικος των Ιωνικών παραλίων.
Στην Νότια Κίνα βρέθηκαν κάποιες μούμιες των οποίων τα χαρακτηριστικά είναι μάλλον Ευρωπαϊκά. Ξανθό μαλλί, μεγάλο ύψος κλπ. Κανείς δεν γνωρίζει πώς βρέθηκαν εκεί.
Οι αρχαίοι κάτοικοι της Ιαπωνίας, πριν την επικράτηση της σύγχρονης Ιαπωνικής φυλής πάνω στην παλιά, ονομαζόταν Αϊνού. Η προφορική και γραπτή γλώσσα που φαίνεται να χρησιμοποιούσαν είναι η συλλαβικής δομής «κατακάνα» μια μορφή της γιαπωνέζικης γραφής που χρησιμοποιείται λόγω της ακρίβειας και ευελιξίας της για περιγραφή επιστημονικών όρων μέχρι και σήμερα. Πριν το 600 μ.Χ. θεωρούταν η γλώσσα κάποιου μικρού κύκλου λογίων και αργότερα βρήκε ευρύτερη εφαρμογή παράλληλα με την κινεζικής προέλευσης γραφή «κάνζι».
Οι Αϊνού λοιπόν σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους δεν είναι Ιάπωνες αλλά μάλλον Καυκάσιοι. Η γραφή «κατακάνα» έχει πολύ ενδιαφέρουσες ομοιότητες με την αρχαία Κρητική συλλαβική γραφή. Η γλώσσα τους και τα έθιμά τους έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα της αρχαίας Ελλάδας, και το όνομά τους θυμίζει και πάλι παραφθορά του «Ίωνας»!
Ξέρουμε ότι μέχρι σήμερα κάποιες φυλές στα Ιμαλάια όπως οι Καλάς, έχουν διατηρήσει πολλά στοιχεία στην γλώσσα στα ήθη και έθιμά τους από την αρχαιοελληνική επιρροή στην Ινδία μετά την κατάκτησή της από τον Μ.Αλέξανδρο. Οι Καλάς υποστηρίζουν ότι είναι απόγονοι των στρατιωτών του Μ.Αλεξάνδρου. Αυτό δεν προκαλεί τόσο μεγάλη εντύπωση βέβαια μιας και η ελληνιστική περίοδος στην Ινδία είναι επαρκώς ιστορικά τεκμηριωμένη.
Εντυπωσιακό όμως είναι ότι όταν ο Μ.Αλέξανδρός έφτασε στην Ινδία, οι Ινδοί τον πήγαν να συναντήσει κάποιες Ελληνικές φυλές που βρισκόταν εγκατεστημένες ήδη εκεί άγνωστο από πόσα χρόνια πριν!
Σήμερα παρ' όλες τις διαρκείς εκκλήσεις καμία κρατική βοήθεια δεν δίνεται ούτε στους ''Καλάς'' τους Έλληνες των Ιμαλαΐων, ούτε και στους Έλληνες των Σοβιετικών δημοκρατιών που προσπαθούν να λειτουργήσουν εκεί ελληνικά σχολεία.
Οι «γιοι του ήλιου», όπως αυτοαποκαλούταν οι Μάγια, έχουν τόσες λέξεις αρκαδικής, αιολικής και δωρικής διαλέκτου στην γλώσσα τους αλλά και τόσα πολιτισμικά στοιχεία που μοιάζουν Ελληνικά, ώστε να αναρωτιόμαστε αν όχι για την καταγωγή τους, τουλάχιστον για τον τρόπο που απέκτησαν όλα αυτά τα στοιχεία. Ίσως βέβαια οι όχι και τόσο κοντινοί γείτονές τους οι Αρακουάνοι της Χιλής να έχουν το κλειδί του μυστηρίου.
Ο Γάλλος καθηγητής αρχαιολογίας Λε Πλονζόν ερευνώντας το λεξιλόγιο των Μάγιας βρήκε αρχαιοελληνικές αντιστοιχίες στο 1/3 των λέξεων. Αναφέρει ότι αν και αρχικά οι Μάγιας χρησιμοποιούσαν φωνητικό αλφάβητο, αργότερα εισήγαγαν στην γραφή του 13 ιερογλυφικά στοιχεία που έχουν εντυπωσιακή ομοιότητα με αρχαία Αιγυπτιακά.
για περισσότερα: «Οι Ίνκα μιλούσαν Ελληνικά» από τις εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις
Ο καθηγητής V.F.Lopez στα τέλη του 19ου αιώνα, μελετώντας την επίσημη 'βασιλική' γλώσσα των Ίνκας διαπίστωσε εντυπωσιακές ομοιότητες με την Μυκηναϊκή γλώσσα. Στο έργο του 'Les Races Aryenes du Perou' Αναφέρεται λεπτομερώς στα στοιχεία που συγκέντρωσε.
Στην κεντρική Αμερική κοντά στο Μπίμινι αλλά και αλλού έχουν βρεθεί αγγεία που έχουν ολόιδιο σχήμα αλλά και παραστάσεις με αντίστοιχα Κρητικά της ίδιας ηλικίας. Το ίδιο συμβαίνει και με σύμβολα όπως ο διπλός πέλεκυς. Ακόμα και κάποια αρχαιοελληνικά νομίσματα βρίσκονται κατά καιρούς διάσπαρτα στην Αμερική. Τι δοσοληψίες του αρχαίου κόσμου συνεχίζουμε να αγνοούμε άραγε;
Η επίσημη αρχαιολογική άποψη είναι ότι κάποιος σύγχρονος απρόσεκτος συλλέκτης έχασε κάποια αρχαιοελληνικά νομίσματα σε αυτές τις περιοχές...
Η Ελληνική καταγωγή των Βάσκων είναι κοινώς παραδεκτή τόσο από τους ίδιους όσο και από τους σχετικούς μελετητές. Η διατήρηση γλωσσικών και πολιτισμικών στοιχείων παραμένει κι εδώ σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, σχεδόν στον ίδιο βαθμό με τα ελληνόφωνα χωριά της Νότιας Ιταλίας.
Οι δύο Ισπανοί - Βάσκοι ευρωβουλευτές κατέθεσαν πρόταση - μελέτη στο ευρωκοινοβούλιο από το 1991 για την καθιέρωση της Ελληνικής γλώσσας σαν δεύτερη κοινή ευρωπαϊκή γλώσσα. Δύο φορές η πρόταση χάθηκε (!) ενώ την τρίτη το ευρωκοινοβούλιο δήλωσε αναρμόδιο. Η προσπάθεια απέτυχε αλλά το μεγάλο τους παράπονο παραμένει ότι οι Έλληνες ευρωβουλευτές δεν στήριξαν ποτέ την πρόταση. (οι ψηφοφόροι τους το ξέρουμε;) Στην Βασκονία λειτουργεί ακαδημία εκπαίδευσης στην αρχαιοελληνική γλώσσα χωρίς την παραμικρή βοήθεια από το επίσημο ελληνικό κράτος.
Τον Μάιο του '99 ετοιμάστηκε για τέταρτη φορά και πάλι μόνο απ' τους Βάσκους η τεκμηριωμένη τους πρόταση που εξηγεί γιατί η καθιέρωση της ελληνικής σαν κοινή ευρωπαϊκή γλώσσα είναι συμφέρουσα για όλους λύση. Ξέρει κανείς τι απέγινε;
Στα ελληνόφωνα χωριά της νότιας Ιταλίας στέλνουν απ' το ελληνικό υπουργείο παιδείας σε σχολείο με 90 παιδιά, δάσκαλο που να μην ξέρει καν Ιταλικά! Φυσικά τα παιδιά σχεδόν αδυνατούν να συνεννοηθούν με τον δάσκαλο...
Ας μην επεκταθώ άλλο γιατί θα πω πολλά και πικρά...
Τον 2ο αιώνα π.Χ. αναφέρεται απ' τον Καλλίξενο τον Ρόδιο στην Αλεξάνδρεια η ύπαρξη πλοίων των 1000 τόνων με 130 μέτρα μήκος που μπορούσαν να μεταφέρουν μερικές χιλιάδες ανθρώπων. Διατηρώντας όμως την κίνηση με κουπιά, παρέμειναν τόσο δυσκίνητα που δεν είχαν και μεγάλο μέλλον...
Διάσημες έμειναν στην ιστορία και οι Ρωμαϊκές γαλέρες όχι τόσο για τις επιδόσεις τους αλλά για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των κωπηλατών τους. Χρησιμοποιούσαν μέχρι και 1800 κωπηλάτες για κάθε γαλέρα. Αυτοί ήταν δούλοι, αιχμάλωτοι ή κατάδικοι.
Νοτιοανατολικά της Αλοννήσου βρέθηκε αρχαίο ναυάγιο του 5ου αιώνα π.Χ. με εκτόπισμα πάνω από 100 τόνους και φορτίο σχεδόν 4.000 αγγείων.
Λέγεται ότι ο μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε μια πρώτη μορφή υποβρυχίου για να παρατηρήσει από κοντά τα παράξενα ψάρια στον βυθό του Ινδικού ωκεανού (332 π.Χ.).
Χρειάστηκε να φτάσουμε στα 1620 για να μας δώσει ο Κ.Ντρέμπελ στην Ολλανδία ένα σύγχρονο υποβρύχιο.
Όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος, ο Αιγύπτιος βασιλιάς Νεχώ ο 2ος κατασκεύασε ένα στόλο στην Ερυθρά θάλασσα και τον έστειλε για εξερεύνηση. Μετά από δύο χρόνια επέστρεψαν «έχοντας την ξηρά αλλά και την ανατολή στο δεξί τους χέρι» μέσω των στενών του Γιβραλτάρ. Ακολουθώντας την Αφρικανική παραλία κατάφεραν να την περιπλεύσουν.
 |
| πλοίο των Βίκινγκς |
Οι Βίκινγκς έγιναν διάσημοι τόσο για τις πολεμικές όσο και για τις ναυτικές τους ικανότητες. Έχοντας να αντιμετωπίσουν δύσκολες συνθήκες στα ταξίδια τους απέκτησαν μεγάλη πείρα τόσο στην κατασκευή των πλοίων τους όσο και στην πλοήγησή τους. Η ιστορία των Βίκινγκς αναφέρει ότι κοντά στο 1000 μ.Χ. ο Λέιφ Έρικσον κατέφερε με ένα πλοίο και το πλήρωμά του να περάσει τον Ατλαντικό και να φτάσει στις ακτές του σημερινού Καναδά. Οι Βίκινγκς ονόμασαν την νέα χώρα Βίνλαντ. Όταν γύρισαν στην πατρίδα με τα ευχάριστα νέα, ο αδελφός του Λέιφ ο Θάρβαλντ με πλήρωμα 35 ανδρών πήγε το 1004 ξανά στην Βίνλαντ. Έφτιαξαν εκεί στρατόπεδο και συνάντησαν και τοπικούς κατοίκους που ονόμασαν Σκράελινγκς.
Ένα πλοίο της εποχής του Θάρβαλντ βρέθηκε σε σχετικά καλή κατάσταση, θαμμένο στην λάσπη κοντά στο Όσλο το 1880. Κατασκευάστηκε ομοίωμα το οποίο κατάφερε και πάλι να κάνει το ταξίδι από την Νορβηγία μέχρι την Νέα Υόρκη σε 27 μέρες.
 |
| το ανακατασκευασμένο αρχαίο Μαροκινό πλοίο Ρα |
Αλλά και οι κάτοικοι του Μαρόκου πιστεύουν ότι οι πρόγονοί τους κατάφεραν να φτάσουν στην Αμερική και μάλιστα 4500 χρόνια πριν. Για να το αποδείξουν, το 1969 ο Νορβηγός Θόρ Χάιερνταλ (Thor Heyerdahl) με την ομάδα του, κατασκεύασαν ένα πλοίο με την αρχαία μέθοδο και ανάλογα υλικά, δηλαδή ένα πλοιάριο από μπαμπού, καλάμια και πάπυρο, όπως κατασκευάζονταν και τα «μαντιά» τα παραδοσιακά πλοιάρια που χρησιμοποιούνταν ακόμα στο Μαρόκο μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Αρχικά φτιάχτηκε το «Ρα 1» με 15 μέτρα μήκος που ξεκινώντας απ' το αρχαίο λιμάνι των Φοινίκων Safi στο Μαρόκο, με πλήρωμα 7 ατόμων από 7 χώρες, διέσχισε 5.000 χιλιόμετρα σε 56 μέρες αλλά οι πολλές δυσκολίες τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Αργότερα κατασκεύασε το «Ρα 2» με 12 μέτρα μήκος. Τα πλοιάρια ονομάστηκαν «Ρα» σε ανάμνηση του αρχαίου θεού ήλιου. 10 μήνες μετά την πρώτη προσπάθεια, με το «Ρα 2» μικρότερο απ' το «Ρα 1» και με την προηγούμενη πείρα για πολύτιμο εφόδιο, σε πενήντα επτά μέρες διασχίζοντας τον Ατλαντικό και με την βοήθεια ρευμάτων, οι ναύτες του κατάφεραν να φτάσουν στα νησιά Μπαρμπάντος στις Αντίλες προσεγγίζοντας την Αμερική και διανύοντας απόσταση 6.100 χιλιομέτρων, δηλαδή διασχίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό στην διαδρομή με το μεγαλύτερο πλάτος του!
Μια προηγούμενη διάσημη προσπάθεια του Θόρ Χάιερνταλ ήταν το 1947, όταν κατασκεύασε με ξύλο μπάλσα το «Κον-Τίκι», (αρκετά απλό σχεδόν σαν μια σχεδία με πανί) και με αυτό διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό από το Callio του Περού μέχρι το Raroia atoll, στο αρχιπέλαγος Tuamotu της Πολυνησίας προσπαθώντας να αποδείξει ότι η Πολυνησία μπορούσε να έχει αποικισθεί και από νοτιοαμερικανούς. Κατάφερε να κάνει το ταξίδι των 8.000 χιλιομέτρων σε 101 μέρες μαζί με τους 5 συντρόφους του.
Σήμερα οι Έλληνες ακολουθώντας τις ναυτικές τους παραδόσεις έχουν πολύ μεγαλύτερο εμπορικό στόλο απ' ότι θα υπέθετε κανείς βλέποντας το μέγεθος της Ελλάδας, σχεδόν το 1/6 των εμπορικών πλοίων παγκοσμίως. Δυστυχώς όμως οι Έλληνες εφοπλιστές δεν προτιμούν πια Ελληνικά πληρώματα και όλο λιγότερο και την ελληνική σημαία. Το 1980 υπήρχαν 120.000 Έλληνες ναυτικοί και το 1997 μόλις 25.000. Σύντομα αν και θα έχουμε τεράστιο εμπορικό στόλο αλλά δεν θα έχουμε καθόλου ναυτικούς. 'Αλλη μία ενδιαφέρουσα Ελληνική ιδιαιτερότητα!
 |
 |