Hans Feddema
15 juli 2008

Half Nederland loopt leeg. Ieder viert vakantie in verre of nabije streken. En dus wij ook, is het parool. Op zich is niets mis met vakantie. Het is zeker goed in deze hectische tijd, waarin vermoeidheid en burn-out schering en inslag zijn. Maar er zijn ook mensen die niet meedoen met de trend om met z’n allen eropuit te gaan naar volle stranden en populaire oorden. Niet eens zozeer omdat zoiets de symptomen van vermoeidheid zou kunnen verergeren, maar vooral omdat de zogenaamde thuisvakantie ook aantrekkelijke aspecten kan hebben. Te denken valt aan extra ‘thee-op-bed’, ‘zelf-echt-koken’ of ‘poes-langdurig-op-schoot’. Het zijn suggesties van NRC-columniste Louise O.Fresco.

Zelf denk ik daarnaast ook aan de grotere gelegenheid tot reflectie die de thuisvakantie me geeft. Als in de zomer iedereen uitvliegt en de media ook minder opgewonden binnenkomen, word ik als het ware op mezelf teruggeworpen. Ik vind dat niet erg. Bij mezelf te kunnen zijn, vind ik van belang. Om in mijn kracht te komen en ook om me daardoor meer bewust te zijn van mijn gedragingen en al of niet vastgeroeste gewoonten. Die bewustwording kan geen kwaad, want het leven is veranderen. Op mezelf teruggeworpen maakt het me bovendien gemakkelijker  perioden van stilte in te lassen, waardoor ik mijn innerlijke Stem beter hoor. Ik krijg daardoor meer kans mijn ego wat bij te sturen. Ik zie het leven niet alleen als spel, maar vooral ook als leerschool om innerlijk en in bewustzijn te groeien. En dan is het goed kunnen luisteren naar die Stem niet zonder belang.

Lang heb ik het antwoord op mijn levensvragen vaak buiten me gezocht, terwijl ik nu zie dat ik die in mezelf moet vinden. Voor de weg naar binnen is een rustige thuisvakantie in de zomer niet gek. Kosmisch gezien misschien vreemd, omdat het naar binnen gaan meer bij de winter past. Alles in de natuur is ritme. Niets is daar onafgestemd, er is een tijd en reden voor alles. De natuur treedt in de zomer naar buiten en in de winter naar binnen. Maar in onze mensenwereld lijkt het andersom. Behalve wellicht in de kersttijd is juist de winter druk en hectisch, met ook volop mediageweld. Niet dat ik tegen de media ben. Integendeel. Zij moeten weergeven wat er in de wereld gebeurt. Maar het lijkt wel of we daar meer ontspannen op reageren in de drie (vier) zomermaanden waarin zeer veel mensen op vakantie zijn. Wat mij dus de kans geeft meer naar binnen te keren en me ook te bezinnen op de tijd als iets ongrijpbaars en als het eeuwige nu. Tijd waarin veel geweld vanuit macht, belang en uitsluiting plaats vindt en waarin een nieuwe niet ongevaarlijke oorlog dreigt, namelijk die van Israel en/of de VS met Iran. Althans van de zijde der haviken, zij het dat die door de gematigden in die landen voorlopig nog in toom schijnen te worden gehouden. Maar ik ga me er geen zorgen over maken. Met bezorgd-zijn kun je immers niets veranderen. En we vergeten weleens dat de tijd ook een cyclische dimensie heeft.

Inmiddels ga ik me afvragen of ik kosmisch wel afgestemd ben. Ik doe immers in plaats van in de winter vreemd genoeg juist in de zomermaanden (meditatief) aan zelfreflectie. Komt dat door mezelf of ligt het aan de hectische mensenwereld die me daartoe dwingt?
-----
Dr. Hans Feddema is antropoloog en publicist