"Vrienden,

Het ritueel van straks is een initiatief van de schrijver en filosoof Marcel Messing. Zijn laatste boek heet Een zaaier ging uit, een fantastisch geïllustreerde uitgave over de parabels. Hij reikte op 18 december 1994 op een grootse vredesmanifestatie in de Amsterdamse RAI de Gandhi Vredesduif uit aan Wim Robben, met de opdracht ze jaarlijks door te geven aan een ander.Marcel is een creatief mens. We konden moeilijk anders dan hem volgen, zij het dat in overleg met hem is besloten dat de nominatie voor de volgende prijs niet de keuze van een individu, maar van een collectief zou zijn. Dat collectief is de Stichting voor Actieve Geweldloosheid (SVAG), die zo’n keuze overigens doet aan de hand van voorstellen vanuit de vredesbeweging en voorts op basis van de drie criteria:

1. dat hij of zij een geweldloos standpunt inneemt;
2. dat hij of zij geweldloze activiteiten ontplooit of heeft ontplooid;
3. dat hij of zij in zijn of haar leven een min of meer geweldloze levenstijl voert.

Anderhalf jaar terug is op basis van de voorstellen en van deze criteria de vredesduif uitgereikt aan Hans Wiebenga, die hem straks zal doorgeven aan degenen op wie dit keer de keus is gevallen: Magda van der Ende en Abel Hertzberger.

Mag ik jullie uitnodigen naar voren te komen?

Magda en Abel, jullie hebben ons laten weten eerst wel enige aarzeling te hebben gehad de vredesduif in ontvangst te nemen, ook in de zin of het wel bij jullie levenstijl past zoiets te aanvaarden. Anderzijds begrepen jullie ook dat we er tevens waardering voor jullie werk voor willen uitdrukken, en dat is gemakkelijker te innen dan een persoonlijke loftrompet. Dat laatste past overigens ook niet zozeer bij geweldloosheid.

Bemiddeling en training in binnen- en buitenland zijn de twee trefwoorden van jullie werk van jullie centrum in Amersfoort: de Expeditie. Ik heb zelf ook eens een training bij jullie ondergaan, toen we met 250 mensen afkomstig uit alle delen van de wereld ons voorbereiden op een voettocht door Israël en de Palestijnse gebieden, onder de leuzen ‘Twee volken, twee staten’ en ‘Doe het geweldloos’. Ik weet niet of we dat in die training van jullie hebben geleerd, maar toen bij de Groene Lijn Israëlische politiepaarden op ons afstormden, gingen we hand in hand op de grond zitten, waardoor de paarden stopten. We haalden daardoor het journaal, maar jullie training voorkwam niet dat we twee dagen in de gevangenis van Tiberias door moesten brengen. Jullie begrijpen dat dat laatste een grapje is, want die gevangenis was een eer – of hoort er bij als je ergens voor staat –, en in dit geval een belevenis met meerdere mensen in één cel, terwijl we de Canadese en Amerikaanse consul op bezoek kregen, lachend, maar ook boos op Israël.

Hoe dan ook, jullie centrum is en was naast training en andere activiteiten voor velen een trefpunt, en jullie recente werkgroep Nederland-Srebrenica (gericht op begeleiding van de terugkeer van de Moslimbevolking naar Srebernica) spreekt tot de verbeelding en krijgt dan ook niet voor niets publiciteit. En wat jullie levenstijl aangaat: die wordt gekenmerkt door eenvoud en is dus anders dan een slaafs navolgen van de huidige consumptiemaatschappij.