[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Speciale effecten

Speciale effecten

Prachtige rampeffecten

Dat in Hollywood zelfs de realiteit niet echt genoeg is weten we onderhand wel. We zijn dan ook niet echt verwonderd dat men voor het historisch epos Apollo 13 geen enkel beroep deed op bestaande beelden van de rampvlucht, maar dat men alles overliet aan de FX-specialisten van Digital Domain.

Toen Ron Howard aan zijn Apollo 13 begon nam hij op effecten-vlak toch wel een zeker risico. Hij schakelde het redelijk jonge FX-bedrijf Digital Domain in dat nog maar twee langspeelfilms (True Lies en Interview With The Vampire) achter de kiezen had. Daarenboven was het voor special effects supervisor Rob Legato na Interview slechts zijn tweede film. Iets wat natuurlijk wel zeer relatief is als we erbij zeggen dat hij de man is achter de effecten van Star Trek: The Next Generation.

Na massa's origineel beeldmateriaal te hebben bekeken kwam de produktieploeg tot de conclusie dat men alles zou moeten reconstrueren door middel van speciale effecten. Het origineel materiaal was niet compleet en niet goed genoeg om gebruikt te kunnen worden. Daarenboven besloten ze om de grootsheid van het ruimteprogramma ook visueel in beeld te brengen. Dit hield in dat men de (uitgestrekte) echte lokaties (Cape Canaveral) met miniaturen en computermodellen zou combineren.

Met behulp van ter plaatse gefilmd beeldmateriaal maakte men in de computer één grote achtergrond waarover men dan met behulp van de computer in om het even welke richting kon bewegen. De hierin geplaatste ruimtetuigen waren miniaturen in verschillende schalen. De lancering zelf nam een vijfde van alle effecten uit Apollo 13 voor zijn rekening, en werd met behulp van een energieke montage (gebaseerd op de biljardscènes in The Color Of Money) dramatisch en toch wel anders dan de historische beelden op het scherm gebracht.

Joe Viskocil, de man achter de vele explosies in Star Wars, zorgde nog voor extra vuurwerk, terwijl ijs, gascondensatie en water door een legertje digitale artiesten werd toegevoegd.

Om de raket in de ruimte zelf voor te stellen gebruikte men opnieuw modellen. Men plaatste ze zelfs in een sterrenhemel die gebaseerd was op echte NASA gegevens! De explosie, waar alles dus in feite om draait, werd dan weer met een levensgroot ruimtetuig gefilmd. Buiten dat ene model is alles wat er bij de explosie gebeurt met de computer gerealiseerd! Het vuur bij de terugkeer in de dampkring is dan weer wel echt.

Apollo 13 bewijst nog maar eens dat de doorbraak van computers zeker nog niet het einde betekent van de traditionele speciale effecten. We zien hier een geslaagde combinatie waarbij de verschillende technieken elkaar niet de loef proberen af te steken, maar juist elkaar proberen te verstevigen. Maar we gaan wel langzaam naar de digitale wereld toe. Wie goed kijkt kan zelfs al computergegenereerde urine zien...