[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

Sombere Vooruitzichten

Genre: Actie-avontuur
Speelduur: 1u31
Regisseur: Jeremiah S. Chechik
Acteurs: Ralph Fiennes, Uma Thurman, Sean Connery

Dat het kan, bewezen films als The Fugitive en Mission: Impossible reeds. De formule lijkt simpel. Een fikse portie supersterren (Tom Cruise, Jon Voight, Kristin Scott Thomas), een gevierde regisseur achter de schermen (Brian De Palma) en een top-scenarist achter de tekstverwerker (David Koepp, Jurassic Park, Men in Black) volstaan voor een succesvolle verfilming van een televisiehit van weleer.

Waarom stond Warner er dan op om zo'n breekbare formule te negeren en met minderwaardige ingredienten te gaan kokkerelen. Het resultaat, eigen schuld, dikke bult, is een borrelende heksenbrei waar zelfs geen straathond aan zou rieken. Aan supersterren geen gebrek: Ralph Fiennes en Uma Thurman als Britse geheime agenten John Steed en Emma Peel, en Sean Connery als een megalomane Armand Pien die de wereld wil veroveren met zijn machine die het globale klimaat kan beinvloeden. Minder voor de hand liggend, en dus duidelijk de schuldige partijen, zijn de regisseur en scenarioschrijver. Geen De Palma achter de teugels, dan wel Jeremiah Chechik, de man die eigenhandig de Diabolique-remake met Sharon Stone om zeep hielp. En voor het scenario moeten we het stellen met de illustere Don MacPherson, met als enige andere credit op zijn naam de afzichtelijke flop Absolute Beginners. En dan zijn de hoge pieten bij Warner verbaasd dat deze twee geestelijke vaders met een probleemkind naar huis komen. Een probleemkind dat ruwweg aan elkaar genaaid is van afgestoten ledematen tot een weerzinwekkend Brits Frankenstein-monster.

Zelden hebben we zulk een onsamenhangende, aan elkaar geplakte verzameling nonsens gezien. Scenes volgen elkaar op zonder het minste respect voor logica of rede. Een vergadering van reusachtige teddyberen, een onzichtbare archivist, metalen reuzewespen met ingebouwde machinegeweren, onploffende warmeluchtballons en klonen van Uma Thurman; subplots steken de kop op en worden onmiddellijk weer vergeten, dit is Hudson Hawk in het kwadraat. Zestig miljoen dollar kostte dit monster, voldoende om een middelgroot Afrikaans land een jaar lang mee te voeden.

Dat Warner zo zijn twijfels had over deze productie, was al een tijdje duidelijk. Wanneer eerst de releasedatum naar half augustus wordt uitgesteld (het stort van de Amerikaanse filmzomer) en later geen persvisies voor de Amerikaanse filmpers worden georganiseerd, weet je dat er stront aan de knikker is. Zelfs de laagste verwachtingen kunnen de arme, veelgeplaagde cinefiel evenwel niet voorbereiden op de mislukking die hem wacht.

Deugt er dan helemaal niets aan? Toch wel. De begingeneriek belooft veel moois, de film is Joel McNeely's enthousiaste score onwaardig, en de occasionele Magritte-geinspireerde decors tonen vage hints van inspiratie en vernuft. Maar het zijn barre tijden als een film het al moet hebben van zijn begingeneriek. Tijd om deze Engelse patient te doen inslapen. Sterker nog, dit monster had nooit mogen gewekt worden.