[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen

Algemeen

Gebroken pijl, gebroken film

Het is erg gesteld met de hedendaagse actiefilm. Wat hebben we de afgelopen maanden al niet over onze kop gekregen: Under Siege 2, Judge Dredd, Assassins en andere Money Trains. En nu nog maar eens van hetzelfde laken een broek? We houden ons hart vast.

Ondertussen na de vertoning kunnen we u al geruststellen: dat hart zit nog steeds goed en wel op zijn plaats. Maar om daarmee te zeggen dat Broken Arrow een keigoede film is geworden, dat is dan ook weer van het goede teveel. Daarvoor heb je als kijker teveel het déjà vu-gevoel. We maken dan maar eventjes de vergelijking met Under Siege 2 omdat bepaalde sequenties uit Broken Arrow wel heel veel gelijkenis vertonen met de Steven Seagal-prent. Die trouwens zelf al weinig origineel was, maar dit terzijde. Maar waar Seagal zich zonder acteertalent, zonder hersenen en zonder tegenspelers uit de slag moest trekken, ligt de situatie nu toch iets of wat anders. We zien het verhaal van straaljagerpiloot Vic Deakins (John Travolta) die samen met collega Riley Hale (Christian Slater) voor het Amerikaanse leger een nachtelijke testvlucht moet maken boven de Utah-woestijn. Niets bijzonders eigenlijk, maar beide heren zijn wel met een technologisch vliegwonder op weg en een koppel kernwapens aan boord. Helaas voor Amerika en voor de kijkers wil Deakins er zelf met de speledingetjes vandoor om ze later voor grof geld terug te verkopen aan zijn oversten.

Natuurlijk loopt dit alles niet van een leien dakje: zo overleeft Hale zijn crash met zijn schietstoel en naarmate de hele ellende langer duurt worden de companen van Deakins ook nog eens met de minuut zenuwachtiger. Maar het is nog niet gedaan, want terwijl ieder zinnig mens het nog niet eens een volle dag kan uithouden in een woestijn slaagt Hale daar natuurlijk wel in. Meer zelfs: hij voelt zich geroepen om het hele zootje dan maar zelf op te lossen en krijgt daarbij de hulp van de mooie parkwachtster Terry (Samantha Mathis als een werkelijk vreselijke zeeptrut).

Onnodig allicht te zeggen dat het verhaaltje van Broken Arrow een opeenvolging is van absurde gebeurtenissen en onlogische plotwendingen. Al brengt regisseur John Woo (John who? De man was al eerder verantwoordelijk voor het Jean-Claude Van Damme vehikel Hard Target) het geheel (lees: het duwen, trekken en schieten) wel stijlvol in beeld. En geschoten wordt er: volgens onze informatie een slordige zestigduizend keer. Het zou kunnen, we hebben het niet geteld.

Om af te ronden tenslotte nog een woordje over de acteerprestaties, maar dat die ook al niet veel soeps waren had u uit het bovenstaande allicht al begrepen. Enkel John Travolta komt als pure slechterik - we hebben er lang op moeten wachten - verrassend goed uit de hoek. Christian Slater, op dit moment veel beter op dreef in Murder In The First, drijft nog net boven de grijze middenmoot. En Samantha Mathis? Die staat anderhalfuur mooi te wezen, maar van acteren heeft ze duidelijk geen kaas gegeten.