[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

De vogels zijn gaan vliegen!

Stel je eens voor. Je hebt net een jarenlange straf uitgezeten, onschuldig uiteraard, tussen het gemeenste schorem uit het rijk van Hades en je verlangt naar het achtjarige kind dat je nooit gekend hebt. En net op het moment dat de vrijheid lonkt, wil een stelletje snodaards jou betrekken bij een uitbraakpoging. Je zou voor minder depri worden. Tenzij je de held uit Con Air bent natuurlijk. En je ook nog lijkt op Nicolas Cage.

Wat Con Air zo spannend en spectaculair maakt is de locatie van de uitbraak: een transportvliegtuig van het Amerikaanse gevangeniswezen. Aan boord de meest stereotype verzameling criminelen voorstelbaar: psychopaten, serie-moordenaars, verkrachters en terroristen. Allen hebben hetzelfde doel, de bemanning en de bewakers overmeesteren en koers zetten naar een exotische bestemming. Ware er niet Poe (Nicholas Cage), een veteraan van de Groene Baretten en een liberale US Marshall vertolkt door John Cusack, die tot een vreemd bondgenootschap gedwongen worden. Poe wil naar huis en de Marshall wil de gangsters en, als het even kan, ook het vliegtuig terug.

Stof voor een ongemeen spannende actie-prent dus. En dat is Con Air ook. Bovendien bulkt de film van de subtiele en relativerende humor. Regisseur Simon West, een debutant, neemt het verhaal weinig au serieux en dat maakt Con Air nu net zo aantrekkelijk. Tussen de gevechten, explosies en crashes door maken zowel de boeven als de flikken er zo'n zootje van dat dit wel vroeg of laat op de lachspieren moet werken. Amusant zijn de clichématige moppen over sadistische cipiers, homo's en domme blondjes. Een must voor de filmfreak zijn de soms verdoken, soms openlijke verwijzingen naar films zoals Silence of the Lambs, Leaving Las Vegas en Honeymoon in Vegas. Dat Cage iets met Las Vegas heeft wisten we al en West vervolledigt met een knipoog dit palmares.

Deze ongeremde stijl zal bij menig kankeraar niet in de smaak vallen. Aan de ene kant heb je de die-hard actie-freaks, voor wie het allemaal niet ernstig, bloederig, geloofwaardig en geweldadig zal zijn. Zij gaan beter naar Van Damme kijken. Aan de andere kant heb je de pilaarpissers die het lachen verleerd zijn. Ach ja, even vergeten dat humor in de film niet meer staat. Beide groepen hebben ongelijk. Con Air is synoniem voor een avond onvervalste ontspanning.

De grootste troef van Con Air is tot nu toe niet aan bod gekomen. Producer Bruckheimer zorgde voor een immens aanbod aan Hollywood-sterren. De aanvoerder van de misdadigers is Cirus The Virus, niemand minder dan John Malkovich in een rol die hem nogmaals op het lijf geschreven is. Andere criminelen krijgen gestalte door Steve Buscemi (Reservoir Dogs, Fargo), Ving Rhames (Pulp Fiction) en Danny Trejo. Zelfs de Trekkies komen aan hun trekken met Colm Meany (The Van, The Snapper) als hardliner FBI-cop. Op een enkele uitzondering na vallen deze acteurs niet uit hun rol en het ontdekken van een zoveelste bekend gezicht is bij het bekijken van Con Air al een sport op zich.

Toch is er ook een serieus minpunt aan dit product. Op een enkele sequentie na met Buscemi als surrogaat Hannibal-The- Cannibal, zijn de begin- en eindscènes traag en vervelend. Ze zijn nietemin nodig om ons met het personage van Poe vertrouwd te maken. Een sequel zal aan dit euvel kunnen vermijden.