[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

Ontploft uit verveling

Genre: Actie
Speelduur: 1u30
Regisseur: Dean Semler
Acteurs: Howie Long, Scott Glenn, William Forsythe, Suzy Amis

Zo hebben we ze graag: films die je tot nadenken aanzetten. Maar wanneer je na het bekijken van The Final Cut urenlang zit te mijmeren over je beweegreden om twee uren van je kostbaar leven op te offeren voor een dergelijke miskleun, dan is er toch iets fundamenteel fout.

Een film over een bommenlegger doet het altijd goed moeten de producenten gedacht hebben, en onder het motto 'minder is meer' lieten ze dan maar een idee van Crash Leyland in een script omzetten (let hierbij op de profetische voornaam). En dit is, het moet gezegd, zeer deskundig gebeurd, vermits het script zodanig in de film verweven zit dat er geen spoor meer van te bekennen valt.

Een bommenlegger poogt door middel van uiterst ingewikkelde springtuigen een ontmijningsdienst geleidelijk aan uit te dunnen. De bommen zijn volgepropt met valkuilen zodat elke ontmijningspoging resulteert in een reusachtige vuurbal: weg gebouw, weg ontmijners. Nadat men het leger reeds heeft ingeschakeld, vist men als laatste wanhoopsdaad John Pierce, een ex-ontmijner, uit de mottenballen. En vermits hij natuurlijk als geen ander de knepen van het vak kent valt na een tijdje de verdenking op hem. Is hij het, of is hij het niet? Redt hij het, of redt hij het niet? (geeuw)

Om de karakters wat uit te diepen (sic) zadelden de schrijvers Pierce op met een trauma: bij zijn laatste ontmijningsklus negeerde hij zijn instinct wat resulteerde in de dood van zijn partner. En omdat een vleugje sex het ook altijd goed doet mag hij ook even de erotische (sic) toer op door met een journaliste de sofa in diverse (welgeteld 1) posities te verkennen. Had leuk kunnen worden vermits de deerne zich al zelf in de handboeien had gekluisterd. Het mocht echter niet zijn, want juist op dit ogenblik meende de regisseur het verhaal wat op dreef te moeten brengen. Een gemiste kans!

Maar goed, zonder verhaal en sex zijn nog wel meerdere leuke en spannende films gemaakt, maar dan moet je natuurlijk wel iets te bieden hebben. De eerste vijf minuten zijn nog te pruimen (Amanda Plummer laat zich even snel opblazen om daarna wijselijk hat hazenpad te kiezen), maar daarna gaat het van slecht tot (veel) erger. Over karakters durven we al niet te spreken, laat staan over interessante conflictsituaties en akteerprestaties. Spanning en emotionele inleving in de personages is dan ook ver te zoeken.

Blijkbaar hadden de makers dat ook zelf door, en besloten ze om een groot aantal explosies door de film te weven om het publiek wakker te schudden en wat leven in de brouwerij te brengen. Maar hoeveel van die stunts kan je in een post-Lethal Weapon tijdperk interessant in beeld brengen? (tip: het antwoord ligt dichter bij 0 dan bij 1) Zelfs die actiescènes (sic) zijn zo oninteressant en vermoeiend in beeld gebracht worden dat je het na de eerste ontploffing wel gezien hebt.

Regisseur Roger Christian heeft blijkbaar ooit in een FX handboek gelezen dat een vertraagd beeld alles grootser maakt. Ook de verveling Roger, ook de verveling.