|
AlgemeenGrumpy Old MenGenre: Actie Voor Warner Bros. was het wel even schrikken toen duidelijk werd dat hun blockbuster Superman Reborn de zomer van 1998 niet zou halen. Om de meubelen te redden, werd in een-twee-drie een vierde Lethal Weapon in elkaar geflanst. Het werd een gok die wonderwel uitdraaide. De vierde Lethal Weapon is misschien niet de beste, dan wel de grappigste, spectaculairste en warmste van de hele reeks. De Lethal Weapon-franchise is wellicht de meest solide reeks buddy movies die er bestaat. Veel heeft te maken met de ijzeren hand van regisseur Richard Donner. Eerder dan zijn geesteskind voor veel geld aan anderen over te laten, blijft hij de reeks zelf regisseren met de hem eigen kunde en vakmanschap. Maar voor Lethal Weapon 4 moet zelfs hij nogal wat angstzweet doorstaan hebben. Naar verluidt had de film toen de opnames begonnen nauwelijks een werkbaar scenario en om superster Mel Gibson te strikken, nam Warner Bros een budgetverhogend risico: twintig miljoen dollar ging naar Mel Gibson. Voor dat bedrag alleen al draait men tegenwoordig nog een middelgrote film. Lethal Weapon 4 opent met een heerlijke proloog, waarin veteranen Martin Riggs (Mel Gibson) en Roger Murtaugh (Danny Glover) op uiterst spectaculaire wijze een letterlijk vuurspuwende terrorist klissen. Omdat ze bij dat werk weer zoveel brokken maken, worden ze bevorderd tot kapitein. Op die manier hoopt men het onuitgegeven duo van de straat te houden. Dat vinden Riggs en Murtaugh nog niet eens zo erg, want nu ze een dagje ouder worden hebben ze andere zorgen. Murtaugh staat op het punt grootvader te worden, hoewel zijn dochter niet getrouwd is en Riggs verwacht samen met Lorna Cole (Rene Russo) een kindje. Maar, tegen wil en dank, rollen ze natuurlijk weer in een zaak. Die concentreert zich rond enkele illegale vluchtelingen, die door een corrupte zakenman, Uncle Benny, voor slavenarbeid gebruikt worden. Door het snel in elkaar puzzelen van het script (met de hulp van Shane Black, de vader van de serie) is die immigratie-plot zeker de zwakste uit de reeks. Maar tegelijkertijd wordt er bijzonder veel ruimte opengelaten voor de subplots. Ruggs en Murtaugh lopen als volleerde grumpy old men de hele film door te sakkeren en te kniezen dat ze in feite te oud voor dit werk zijn. Zeker in contrast met hun nieuwe sidekick Lee Butters, geniaal gespeeld door Saturday Night Live-komiek Chris Rock. Hij is een beginneling die er alles aan doet om vooral bij Murtaugh indruk te maken. Waarom hij dat doet, is een van de vele running gags uit de film. Ook Leo Gatz (Joe Pesci) is terug van de partij. De hypernerveuze dwerg heeft het inmiddels tot prive-detective geschopt. Zijn scenes samen met Butters (onder andere over een GSM) behoren tot de grappigste en meest hilarische uit de reeks. De humor is samen met de familiariteit van de karakters de grootste troef van de film. We kennen de personages en we geven om hen, ondanks alles. Dat Richard Donner een vakman van het robuuste soort is, bewees hij al eerder met onder meer Superman, The Omen en Conspiracy Theory. Er zitten enkele opvallend sterkte actiescenes in deze film en de gevechtscenes (vooral met de Aziatische superster Jet Li) toppen zijn vorig werk. Naast actie en humor, smokkelt hij ook enkele rustpunten in de film. Door de nakende geboorte van een baby, komt bij Riggs de gedachte aan zijn vrouw (omgekomen tijdens een autocrash) weer boven. Murtaugh is zoals steeds de zorgzame familievader, die nog altijd zijn pensioen aan het overwegen is. Met Lethal Weapon 4 heeft de franchise wellicht zijn dak bereikt. Met nu al drie companen (Russo, Pesci en Rock) staat het verhaal op springen. Veel meer kan er niet aan toegevoegd worden. Riggs kan zich eindelijk terugtrekken in zijn fabelachtige trailer aan de zee en Murtaugh kan rustig op zijn boot ronddobberen. Tenzij er misschien nog eens met twintig miljoen gezwaaid wordt. |
|