[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen    Speciale effecten

Algemeen

Twee keer niks

Genre: Fantasy-martial arts
Speelduur: 1u31
Regisseur: John R. Leonetti
Acteurs: Robin Shou, Talisa Soto, James Remar

Hollywood-axioma nummer een: sequels zijn veelal slecht. Dat wisten we al. Maar Mortal Kombat: Annihilation breekt nieuwe records in waardeloosheid en is alleen daarom het vermelden waard.

Het had nochtans beter kunnen aflopen. New Lines Mortal Kombat werd de enige videogame-adaptatie die uit de rode cijfers geraakte, en zelfs 'nog niet eens zo slecht' werd bevonden door de meeste critici. Wat ontbrak aan plot en acteerprestaties werd goedgemaakt door een wervelende combinatie van techno en CGI-effecten, die toen nog voldoende nieuw waren om anderhalf uur lang te boeien.

Mortal Kombat: Annihiliation doet meer van hetzelfde. Op die manier is de film een uitstekend voorbeeld van het verschil tussen waardeloos materiaal dat terecht komt bij een relatief sterke regisseur (Paul Anderson) en waardeloos materiaal dat terecht komt bij een waardeloze regisseur (John R. Leonetti, een voormalige cinematographer die hier debuteert).

Plotgewijs zijn er geen verrassingen: de boosaardige keizer Shao Kahn breekt de regels van Mortal Kombat (zo simpel is dat) en zal de aarde doen versmelten met zijn rijk Outworld. Alleen de vechtersbazen Liu Kang, Sonya Blade, Jax en prinses Kitana kunnen onder leiding van de God van de bliksem Rayden het kwaad afwenden en daarvoor hebben ze precies zes dagen tijd. Cue tweederangs techno-gedreun, halfbakken karate-gehak en veelal afzichtelijk slechte CGI.

Waar Paul Anderson nog een minimum aan kaas had gegeten van choreografie en een zeker ritme aan zijn film meegaf, daar gooit Leonetti alle elementen bij elkaar in de hoop de kijker suf te meppen met lawaai en licht. Zo herken je een vakman van een kwakzalver, een James Cameron van een Peter Hyams.

Bovendien hadden de scenaristen van dit misbaksel toch wel een klein beetje originaliteit aan de dag kunnen leggen. Een tweede Mortal Kombat had best gemogen, als het verhaal dat tikkeltje meer aandacht kreeg, als de personages misschien dat kleine beetje interessanter werden. In plaats krijgen we dezelfde bordkartonnen Power Rangers, vertolkt door de zelfde bende nobody's. Zelfs het personage Rayden wordt in deze film door een andere acteur neergezet. Ons advies: hoedt u voor een film die zelfs voor Christophe Lambert te min is.

Speciale effecten

De computer vecht mee

Het gebeurt steeds vaker dat de speciale effecten van een film verdeeld worden over een groot aantal fx-huizen. In het geval van Mortal Kombat 2: Annihilation zijn dat er meer dan tien, waarvan Kleiser-Walczak Construction Company (Judge Dredd) de meest bekende is.

Alison Savitch, die ook meewerkte aan de effecten van Terminator 2 en Bram Stoker's Dracula overzag samen met Chuck Comisky de effecten van dit vervolg op Mortal Kombat. In de film maken een aantal computergegenereerde karakters hun opwachting. Normaal worden deze karakters tot leven gewekt door animatoren die de bewegingen vastleggen aan de hand van key frames. Om de paar beelden geeft de animator aan de computer aan hoe het karakter er op dat ogenblik moet uitziet. De tussenliggende beelden worden dan door de computer uitgerekend.

Voor een aantal scenes waarin een computerkarakter moet interageren met een acteur deed men voor deze film echter een beroep op motion capture. Op de set was een stuntman aanwezig die een speciaal pak aan had met daarop sensoren. Zo konden zijn bewegingen ogenblikkelijk door de computer geregistreerd worden. Die bewegingen werden op het computerkarakter toegepast zodat de regisseur meteen zag of de interactie met de acteur geloofwaardig was. Heel wat blitse effecten kregen ook de computerbehandeling, net als het luchtruim in het begin van de film.