[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

De job van je leven

Genre: Horror/Thriller
Speelduur: 1u41
Regisseur: Ole Bornedal
Acteurs: Ewan McGregor, Nick Nolte, Josh Brolin, Patricia Arquette, Brad Dourif, Lonny Chapman

Zo gaat dat met remakes: ze zijn gedoemd om voor eeuwig in de schaduw van hun origineel te blijven. Ook dit jaar, met bijvoorbeeld Dr. Dolittle, Godzilla, Les Miserables en The Parent Trap. Nightwatch is een buitenbeentje in de rij. Niet alleen omdat de prent nauwelijks hoeft onder te doen voor de originele versie, maar ook omdat hij gemaakt werd door dezelfde regisseur.

Weinig Europese filmmakers krijgen de kans om hun werk naar Hollywoodnormen te herfilmen. En als ze dan al eens die gelegenheid krijgen (zoals de Nederlander George Sluizer met Spoorloos alias The Vanishing), dan is het resultaat gewoonweg hopeloos. Dat viel ook te verwachten voor Nattevagten, de sublieme en bevreemdende Deense lijkenhuisthriller uit 1994. De film blonk uit door zijn zonderling en bizar decor en de geschifte acteerprestaties van onder meer Nikolaj Waldau en Kim Bodnia. Toen Ole Bornedal de kans kreeg om Denemarken te verlaten in ruil voor Hollywood, twijfelde hij geen moment. In 1997 bepaalde hij als producer al mee de vreemde look en sfeer van de interessante horrorthriller Mimic, en vorig jaar kreeg hij van Dimension de kans om Nattevagten te hermaken. Niet dat Dimensions doel enkel en alleen nobel en onzelfzuchtig was: om zoveel mogelijk geld uit het product te persen kochten ze ook de rechten van Nattevagten op om hem meteen in de ban te slaan. Kwestie van zoveel mogelijk mensen naar Nightwatch, de remake, te lokken.

Daarin neemt Martin Bells (Ewan McGregor), een student in de rechten, een job als nachtwaker in een lijkenhuis aan. Om de zoveel uur moet hij zijn ronde maken om te kijken of alles nog in orde is. Martin heeft een beste vriend James (Josh Brolin), die kennis maakt met een hoertje (Alix Koromzay), die een klant heeft met necrofiele neigingen. Verder heeft Martin ook een liefje (Patricia Arquette) en lopen in en rond de morgue enkele vreemde figuren rond, waaronder een geschifte dokter (Brad Dourif) en een al even rare politie-inspecteur (Nick Nolte), die een moordzaak aan het oplossen is. Al deze elementen en figuren staan met elkaar in verband en als er zich in het mortuarium vreemde dingen beginnen af te spelen, wordt Martin het middelpunt van een angstaanjagende puzzel.

In Nightwatch bewijst Ole Bornedal vooral dat hij een visueel stilist is. Het decor van de morgue is bijzonder griezelig en baadt voortdurend in een onheilspellende sfeer. Bornedal speelt met kleur en licht en heeft oog voor details. De spannendste momenten zijn vaak die waar niets gebeurt. Bornedal rekt een stilte dan zo lang dat je wel weet dat er iets te gebeuren staat. Heel effectief en angstaanjagend. In goed anderhalf uur film balanceert hij voortdurend tussen spanning en horror. We krijgen necrofilie, lijken met hun oogbollen uitgesneden, een man die zijn eigen duim afzaagt en nog veel meer griezelige dingen te verwerken. Het is opvallend hoe sterk Bornedal bij zijn eigen origineel aanleunt. De meeste scenes heeft hij identiek overgenomen, hoewel af en toe een beetje opgeblazen en opgepoetst. Alle acteurs leveren in dit groteske decor goeie prestaties af, Ewan McGregor en Nick Nolte voorop.

Nightwatch is het soort film dat die vreemde behoefte aan dodelijke angst perfect weet in te vullen. Griezelen hoewel je eigenlijk niet wilt; huiveren tegen beter weten in. Dicht bij elkaar in het onheilspellende donker. Heerlijk.