[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

Bedompte beestenboel

Sommige Hollywoodwetten zijn zo vast als een huis. Verfilmingen van boeken bijvoorbeeld zijn negen op de tien keer een miserabel lot beschoren. De adaptatie van Douglas Preston en Lincoln Childs horrorroman Relic levert nog maar eens het bewijs.

Preston en Child mogen in het literaire wereldje dan wel geen potentiële Nobelprijswinnaars zijn, ze worden wel gerespecteerd voor de manier waarop ze wetenschappelijke gegevens op een betrouwbare manier in hun romans integreren. Precies op dit punt gaat The Relic (met lidwoord voor de filmversie) ontiegelijk de mist in. Het lijkt allemaal ongeloofwaardig, onwaarschijnlijk en onbegrijpelijk. Meer dan de visie van het boek volgen, wilde de makers blijkbaar inspelen op de trend om te herkauwen wat blijkbaar populair is. The Relic is dan ook niets meer dan een Alien rip-off, een Species-adept, een post-Corman-film, een Jaws-op-het-droge, een Gremlins-uitwas of een Blob-effect. The film steelt en citeert uit andere films, maar het mag niet baten: een wanordelijke en bedompte beestenboel is het resultaat.

Het verhaaltje concentreert zich rond Dr. Margo Green (Penelope Ann Miller), die als onderzoekster verbonden is aan het Field Museum of Natural History van Chicago. Op een dag arriveren er twee kisten van een collega uit Zuid-Amerika. Niet lang daarna vindt men het lijk van een veiligheidsagent, die op gruwelijke wijze onthoofd werd. Lt. D'Agosta (Tom Sizemore) werpt zich op de zaak, maar er vallen meer slachtoffers (en dit terwijl het museum zich net opmaakt voor een grootse tentoonstelling over bijgeloof, waar ook de burgemeester op uitgenodigd is).

Opvallend is dat elk slachtoffer beroofd wordt van zijn hersenen. De moordenaar blijkt in feite een horribel monsterachtig insect- en reptielachtig ding te zijn (ontwerp van Stan Winston), dat op de één of andere manier gemuteerd is. Waar het monster (dat eigenlijk Kothoga heet) vandaan komt en wat het in het museum komt zoeken en wat die kisten uit het begin daar in godsnaam mee te maken hebben, verklappen we niet. Als u dat echt wilt weten, is het uw eigen domme schuld.

The Relic valt dus uiteen in brokstukken eigen aan elke slechte B-film: gruwelijke onthoofdingen, een onderaards labyrint, leeggezogen schedels, een theorietje over uit de hand gelopen evolutieleer, een stinkend reptielachtig wezen, een detective met een gelukskogel en een mooie, jonge biologie-assistente in cocktail-jurk. Voor de rest: onschuldige jongetjes die verloren lopen in het museum en enkele pseudo-spannende 'don't look behind you'-scenes. Geen goed woord voor regisseur Peter Hyams, noch voor hoofdrolspelers Penelope Ann Miller, Tom Sizemore en Linda Hunt. En hou u vast: Lincoln Child en Douglas Preston schrijven momenteel een sequel: Reliquary. Als die ooit de zalen haalt, zal het zonder ons zijn.