[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

Een koffer vol ellende

Genre: Actie-thriller
Speelduur: 2u01
Regisseur: John Frankenheimer
Acteurs: Robert De Niro, Jean Reno, Jonathan Pryce, Natascha McElhone, Stellan Skarsgard, Katerina Witt

Wat voor film is Ronin eigenlijk? Een soort Mission: Impossible meets The Untouchables? Een intelligent bedoelde thriller? Een no-nonse actieprent? Helemaal duidelijk is het niet. Om eerlijk te zijn moddert regisseur John Frankenheimer maar wat aan. Ten koste van een stelletje topacteurs dan nog wel. En dat is dubbel zonde.

Een luxecast heeft de film wel: wie Robert De Niro en Jean Reno kan samenbrengen in een film mag zeker niet klagen. Twee rasacteurs die door hun uitstraling alleen al een film kunnen vullen. Jammer dat dat ook het enige positieve punt is aan de prent. Het scenario zit maar rommelig in elkaar en rammelt aan alle kanten. Vreemd genoeg was ene Richard Weisz (pseudoniem voor David Mamet) daar mee verantwoordelijk voor. Misschien is het feit dat Mamet een alias gebruikte wel een teken aan de wand.

De naam van de film verwijst naar de Japanse legende waar samourai die hun meester verloren hadden als huurlingen het land afschuimden om hun diensten aan andere mensen aan te bieden. Niet dat dit voor de film ene moer uitmaakt, maar kom. In duistere omstandigheden wordt door een zekere Deirdre toch een groep mensen opgetrommeld. De groep huurlingen bestaat uit de Amerikaanse veteraan Sam (Robert De Niro), de bestuurder Larry (Skipp Sudduth), de Fransman Vincent (Jean Reno) en Gregor (Stellan Skarsgard), een techneut uit het Oostblok.

Buiten Deirdre kent niemand hun opdrachtgever, al is er af en toe sprake van een man in een rolstoel. Hun missie is ook nogal mysterieus. Ze moeten een auto in een hinderlaag lokken en een zwaar bewaakte aktentas weten te bemachtingen. De groep reist naar Nice om hun opdracht uit te voeren, maar eens ze de aktentas hebben weten te bemachtingen, gaat alles mis. Een lid van de groep blijkt een mol en gaat er met de tas vandoor. Vanaf dat moment beseffen de huurlingen dat ze elkaar niet meer kunnen vertrouwen. Meer nog: het spelletje wordt pas echt gevaarlijk, wanneer ook de Russische zakenman Mikhi (Feodor Atkine) en de mysterieuze Seamus (Jonathan Pryce) hun zinnen op het koffertje gezet hebben.

Hoe dat juist allemaal in elkaar zit tussen de huurlingen, Deirdre, Mikhi en Seamus, is allesbehalve duidelijk. Ook over de inhoud van het koffertje tasten we een hele tijd in het duister. Je vraagt je in feite af wat uberhaupt de zin van het verhaal is. Anderzijds moet wel toegegeven worden dat veteraan John Frankenheimer oog heeft voor sfeer. De openingsscene, waarin Deirdre en Sam een afspraak hebben in een duister cafe, is een streling voor het oog. Ook de scenes met ijskoningin Katerina Witt (die haar alter ego Natacha Kirilova speelt) zijn vakkundig in beeld gebracht. Witt schaatst met de perfectie die haar destijds tot Olympisch kampioene kroonde. Na haar optreden stort het geheel als een pudding in elkaar en toont de 68-jarige regisseur zich alleen nog kundig wat ellenlange achtervolgingen betreft. Maar ook dat gaat al snel vervelen. Een jammere zaak. Zoveel talent verspild.