[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen   

Algemeen

Back to the... Past

Timecop is de eerste van drie films die we in de komende maanden op het witte doek te zien krijgen met Jean-Claude Van Damme in de hoofdrol. Als de rest even goed is, zit dat wel snor.

Timecop begint met een politieke topontmoeting. Er wordt bekendgemaakt dat een geleerde een teletijdmachine heeft ontworpen waarmee naar het verleden gereisd kan worden. Men beseft gelukkig goed wat voor gevaren dit met zich meebrengt, en in een geheime vergadering wordt dan ook de 'Time Enforcement Police' opgericht, een organisatie die moet voorkomen dat mensen met de machine gaan sjoemelen. Van Damme, die de rol van Walker speelt, werkt bij de TEP en is er één van de 'agenten-van-de-tijd', een timecop dus.

Natuurlijk duurt het niet lang, of het loopt behoorlijk fout. Eén van de senators die in geheime commissie zit (McComb), maakt namelijk stiekem van de teletijdmachine gebruik om in het verleden wat geld bijeen te rapen om zo zijn presidentscampagne in het heden te financieren. Timecop Walker ontdekt deze wanpraktijk en krijgt vervolgens de knokploeg van senator McComb op zich afgestuurd. Het resultaat laat zich al raden: Van Damme krijgt ruimschoots de kans om zijn gevechtstechnieken bot te vieren, en dat kan hij dan ook als de beste (let vooral de spreidstand in de keuken: een acrobatisch meesterwerk!).

Het wordt Walker echter al snel duidelijk dat hij er met zijn vuisten alleen niet komt. De oplossing van het probleem bevindt zich in het verleden, waar hij de 'jongere' McComb (al dan niet met geweld) terug op het goede pad zal moeten brengen.

Als je wat verder nadenkt, ontdek je al snel het kat-en-muisspelletje dat zich ontspint: McComb kan natuurlijk ook doorheen de tijd reizen, en de acties van Walker weer ongedaan maken. Een dankbaar gegeven voor de schrijvers van het verhaal, want op deze manier kunnen ze de senator alwetend maken. Voor de bioscoopbezoeker is het zaak het noorden niet te verliezen. Timecop is dan ook een film waar je het hoofd moet bijhouden. Vooral als iedereen ook nog eens zijn 'jongere ik' naast zich heeft staan, is het even slikken.

Technisch gezien haalt de film het niveau van Terminator II net niet, maar dat kun je ook niet verwachten van een film met een kleiner budget. Wie Back to the Future, Double Impact en de net genoemde Terminator heeft gezien, weet echter ongeveer waar hij zich aan kan verwachten: harde actie, knappe geluidseffecten en futuristische special effects.

Een koekje van andere deeg is het scenario, gebaseerd op een verhaal van Mike Richardson en Mark Verheiden. Dat slaagt er prima in om ons gedurende honderd minuten in spanning te laten zitten. Als je de zaal verlaat en wat na begint te denken over wat je net hebt gezien, zakt het jammer genoeg als pudding in elkaar. Zo begint het verhaal bij de oprichting van de Time Enforcement Police en er wordt dus van uit gegaan dat de teletijdmachine pas dàn werd uitgevonden. Het lijkt misschien vergezocht, maar wie zegt dat die oprichting al geen resultaat is van het knoeien met het verleden?

Verder wordt in de film ook gesteld dat reizen in de toekomst onmogelijk is, omdat de toekomst nog gecreéerd moet worden. Dan stelt zich natuurlijk de vraag hoe men vanuit het verleden terugkeert naar het heden, want het heden is immers de toekomst van het verleden.

Duizelt het je al voor de ogen? We gaan nog even door. Van Damme wordt naar het verleden gecatapulteerd met een soort ruimteschip. Eens aangekomen, blijkt het tuig verdwenen. Als het niet mee wordt geflitst naar het verleden, waarom is het dan nodig? En als het in het heden blijft, waarom verdwijnt het dan? En hoe komt het dan dat je middels een simpele druk-op-een-knop kan terugkeren naar het heden?

Kortom: het scenario van Timecop zit vol gaten en onopgeloste mysteries. Toch zijn de makers er in geslaagd je mee te slepen in een onmogelijk avontuur. Het feit dat je pas nadien over de film begint na te denken, betekent toch dat je je er niet aan hebt gestoord. Het is en blijft puur amusement, en over Timecop denk je dus best niet teveel na. Geniet liever van de vechtkunsten van Van Damme. Aan zijn zijde zien we Mia Sara, die de rol van zijn vrouw Melissa vertolkt. De door-en-door slechte senator wordt gespeeld door Ron Silver.

Ondanks het absurde verhaal is Peter Hyams' Timecop een prent die je als Van Damme-liefhebber beslist moet gaan bekijken. En dan nog liefst op 70mm in een THX-zaal natuurlijk.