[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen    Speciale effecten

Algemeen

Bond uit de bocht

Genre: Actie / Spionage
Speelduur: ...
Regisseur: Roger Spottiswoode
Acteurs: Pierce Brosnan, Jonathan Pryce, Michelle Yeoh, Teri Hatcher, Gotz Otto, Judi Dench, Desmond Llewelyn, Samantha Bond, Joe Don Baker, Daphne Deckers

Met de meest poetische titel uit zijn geschiedenis en met nog meer spektakel en actie, duikt Geheim Agent James Bond zijn achttiende filmavontuur in.

Sinds de nu 45-jarige Ier Pierce Brosnan het Bond-plunje overnam van Timothy Dalton, kreeg de doodbloedende saga nieuw leven ingeblazen. GoldenEye uit 1995 was wellicht de meest frisse film van de laatste Bond-jaren, en na het zien van Tomorrow Never Dies kunnen de fans op beide oren slapen: James Bond will return. Dat is voor een groot deel te danken aan de aanwezigheid van Pierce Brosnan, die op een perfecte manier zijn alterego op het witte doek weet neer te poten: met een mengeling van droge humor, atletisch vermogen en heldhaftige uitstraling.

In Tomorrow Never Dies krijgen we nu eens geen Russisch-Amerikaans conflict voorgeschoteld. Het thema is veel actueler: de inzet van alles zijn de kijkcijfers. Slechterik van dienst is Eliot Carver (Jonathan Pryce), een aan grootheidswaanzin leidende mediamogul, die een derde wereldoorlog wil ontketenen om zijn kijk- en leescijfers de hoogte in te sturen. Zijn mediakartel omvat kranten, tijdschriften, televisie en bestaat uit achtduizend journalisten in 132 landen. Slechts een land boycot Carvers informatie: China. Om de grootmacht een lesje te leren, laat hij uitschijnen dat China door Engeland aangevallen wordt. Op die manier hoopt hij W.O. III uit te lokken en zal hij op de eerste rij zitten om verslaggeving uit te brengen. Carvers boetade is dan ook dat slecht nieuws het beste nieuws is.

James Bond wordt (nadat hij in de typische Bond-proloog een andere taak feilloos tot een goed einde wist te brengen) met de opdracht belast Carver een halt toe te roepen. Hij krijgt daarbij de hulp van Wai Lin (voormalig Miss Maleisie Michelle Yeoh), een Chinese Geheim Agente. Een andere sleutelfiguur lijkt daarbij in eerste instantie Carvers vrouw (Terri Hatcher), een ex-liefje van Bond. Haar rol blijkt echter al snel uitgespeeld.

Regisseur van deze achttiende Bond-film is Roger Spottiswoode, de man van onder meer Under Fire, Air America en And the Band Played On. Hij regisseert enkele van de meest spectaculaire actiescenes uit Bonds geschiedenis en strooit luchtig in het rond met truukjes die hij als monteur van Sam Peckinpah leerde. Vaak gaat hij echter net iets over the top en lijkt het wel of je naar een opgeblazen versie van Die Hard zit te kijken. De wapens ratelen zonder weerga in het rond, de indrukwekkendse decors staan in lichterlaaie, terwijl Wai Lin tussendoor demonstreert hoe je het woord kungfu spelt: met rake klappen. Het is net allemaal iets teveel, iets te grotesk. Na een zoveelste ontploffing weten we ook wel dat er zestig miljoen dollar tegen deze film is aangesmeerd.

Veel leuker is het om te kijken hoe Bond met zijn bekend gebrek aan fijngevoeligheid gebruik maakt van zijn nieuwe gadgets en speeltjes. Dat zijn deze keer een BMW 750 die je vanop afstand kunt besturen (zijn Aston Martin staat nu al een tijdje op stal), een sigarettenaansteker waarin een granaat zit, een Ericsson GSM die zowel vingerafdrukken simuleert als elektrische schokken uitdeelt en het nieuwste model van Bonds handwapen, de Walther PKK. Uiteraard wordt een en ander hem uitgelegd door de legendarische Q (Desmond Llewelyn) en maken ook M (Judi Dench) en Miss Moneypenny (Samantha Bond) hun traditionele opwachtingen. De rol van M op het eind zet in de context van de film overigens tot nadenken aan.

In zijn achttiende avontuur slingert Bond dus op de rand, en dreigt hij af en toe uit de bocht te glijden. Het is ironisch dat een Bond met dit thema nu net het kind van zijn tijd is. Wat zou Bond immers zijn zonder zijn eigen schare blinde fans en zonder de aandacht van media en reclame?

Speciale effecten

Kaboum

Het is algemeen geweten: James Bond is een genre op zich. Een genre met eigen conventies: de vrouwen zijn mooier dan mooi, de slechterikken slechter dan slecht, en de effecten, onploffingen en stunts groter en luidruchtiger dan... de vorige keer.

Naar een Bond-film ga je nu niet bepaald omwille van het realisme en de waaghalzerij van 007 mag dan ook zwaar over de top gaan vooraleer iemand er aanstoot aan neemt. Zo zijn er in Tomorrow Never Dies een aantal spectaculaire scenes met een nieuwe moto van BWM (de BMW R 1200). Gewoontegetrouw werd voor close-ups uitgebreid gebruik gemaakt van een aanhangwagen waarop de helden (in dit geval Pierce Brosnan en Michelle Yeoh) op een namaak-moto zitten, maar op het ogenblik dat de 250 kg zware machine het luchtruim kiest, liet Brosnan zich maar al te graag vervangen door een stuntman.

De man in kwestie (de Fransman Jean-Pierre Goy) kreeg de taak om met dit vehikel een sprong te maken tussen twee daken, over een helikopter heen. Om de afstand van 18 meter te overbruggen (het tweede dak lag 3.5 meter onder het eerste) werd de ideale snelheid van 72 km per uur uitgerekend. Oorspronkelijk dacht men er aan om de moto aan een kabel te hangen en deze dan later met de computer uit te wissen. Een truc die men reeds in Terminator 2 succesvol toepaste. De testen waren echter niet geloofwaardig, zodat men dan maar besliste om de stunt ook daadwerkelijk uit te voeren (weliswaar met een pop als stand-in voor Yeoh). Om de schok te breken werd in het decor een tapijt van zo'n tienduizend lege dozen aangelegd. Zorgvuldig opgestapeld vormt dit een ideaal luchtkussen. Voor valstunts wordt meestal een opblaasbaar kussen gebruikt, maar in dit geval was de kans zeer reeel dat de warme motor onmiddellijk een gat zou branden in het kussen, met desastreuze gevolgen.

In totaal werden voor Tomorrow Never Dies meer dan 100 stuntmannen aangeworven, die onder leiding van Dickey Beer en veteraan Vic Armstrong hun nek riskeerden. Maar naast de vele stunts werd ook heel wat klassiek effectenwerk afgeleverd. Zo werd voor de 'zeeslag' uitgebreid gebruik gemaakt van miniaturen die men te water liet in de enorme watertank die speciaal voor James Cameron's Titanic werd gegraven in Mexico.

De digitale effecten kwamen dan weer van het Engelse effectenhuis Cinesite (Europe) Ltd. Voor de typische Bond-openingssequentie simuleerden ze in de computer de vele schoten, en ook de Chineese Migs zijn gedeeltelijk digitaal, net als de rotorbladen van de helikopter die later in een achtervolgingsscene wordt gebruikt.

Hollywood droomt reeds lang van digitale sets en ook Tomorrow Never Dies doet een stap in de goede richting. Zo werd het gebouw van de slechterik digitaal in hoogte verdubbeld en dat terwijl de beelden vaak vanuit een helikopter werden gefilmd. En dat allemaal onder de slogan: groot, groter, grootst.