[ A ] [ B ] [ C ] [ D ] [ E ] [ F ] [ G ] [ H ] [ I ] [ J ] [ K ] [ L ] [ M ] [ N ] [ O ] [ P ] [ Q ] [ R ] [ S ] [ T ] [ U ] [ V ] [ W ] [ X ] [ Y ] [ Z ]

Algemeen    Speciale effecten

Algemeen

The Coast is Toast

Genre: Rampenfilm
Speelduur: 1u42
Regisseur: Mick Jackson
Acteurs: Tommy Lee Jones, Anne Heche, Gaby Hoffmann, Don Cheadle

Met wervelende slogans als 'It's Hotter than Hell' en 'The Coast is Toast,' probeerden de makers van Volcano ons warm te maken voor hun film. Toen ze ook nog bekend maakten dat hun productiekosten die van succesvolle broertje Dante's Peak overstegen, begon bij velen de sfeer van het verlangen al helemaal op te laaien. Velen lieten zich vangen aan de mooie woorden en kwamen gedesillusioneerd buiten.

Laten we beginnen met te stellen dat gedurende de film geen enkele vulcaan te zien is. Je zult je moeten tevreden stellen met slechts lava - heel veel lava. Al van bij de eerste minuten zie je hoe het gevaar begint te kolken in de vredige stadsparkjes van L.A. Na een kwartier bereikt de hete brei de oppervlakte en stroomt rijkelijk door de straten. Dat er nergens een berg in de buurt is om het goedje te produceren, is voor scenaristen Jerome Armstrong en Billy Ray blijkbaar van ondergeschikt belang.

Ook vonden de makers (Mick Jackson regisseert het ding) het niet nodig om de lava er min of meer realistisch (of toch tenminste indrukwekkend) uit te laten zien. Het ding zweeft als een omvergegoten pot oranje plakaatverf over het scherm, meer lijkend op een schilderij van Van Gogh dan op gevaarlijke blubber.

Om het geheel nog wat grotesker te maken, is ook de actieheld van de partij, ditmaal geincarneerd in de huid van Tommy Lee Jones. Jones slingert met een uitgesproken professionele houding boven het vuur en maakt zich met groot gemak alle tarzankwaliteiten eigen. Dat hij met zijn vertrouwde pokergezicht echter niet past binnen de setting van de film, is opnieuw iets wat de makers over het hoofd hebben gezien.

Desondanks is dit wel een prent met een uitgangspunt. The city is finally paying for its arrogance, een quote uit de film, vat eigenlijk heel goed samen waar Volcano over gaat. Alles wat L.A. zijn stereotypie verschaft, komt aan bod: van racisme tot mensen die boekjes lezen als Screenwriting Made Easy. Maar de enkele goede ideeen lopen verloren in de chaos en komen nooit op hun eindbestemming terecht.

Wat je van Volcano onthoudt als je buiten komt, is enkel het slappe verhaal, de slechte effecten en de verstarde kop van Tommy Lee Jones.

Speciale effecten

Tot stof en as zult gij....

Volcano, de film die de geschiedenis zal ingaan als die rampenfilm die de wedloop met Dante's Peak verloor, probeert op z'n beurt oerkrachten op het steeds meer spektakel eisende publiek los te laten.

Lava is zo een van die krachten waaraan menig effectenhuis zich al lelijk heeft verbrand. Voor Congo bijvoorbeeld slaagde Industrial Light and Magic er niet in om iets geloofwaardig op het grote doek te brengen, en ook Digital Domain kon met Dante's Peak niet helemaal overtuigen. Het is dan ook ironisch dat een aantal kleinere fx-huizen het er met Volcano beter vanaf brengen.

Onder leiding van Visual Effects Supervisor Mat Beck, die trouwens drie seizoenen lang instond voor het illusie-werk in The X-Files, zorgde Light Matters voor computergegenereerde en miniatuurlava. Net zoals de tornado's de hoofrolspelers waren in Twister, was lava de grote antagonist in Volcano. Geloofwaardigheid was van cruciaal belang, en daarom besloot Beck de sterke punten van beide technieken te combineren.

De computergegeneerde lava werd gebruikt voor intense scenes met veel bewegende beelden en luchtopnames. De miniatuurlava werd dan weer uitgestrooid over 1/8e schaal miniaturen van enkele straten in Los Angeles. Om beide technieken perfect met elkaar de laten overeenkomen gebruikte men foto's van de miniatuurlava om op de computerelementen te plaatsen, het zogenaamde texture mapping. VIFX (The Relic) stelde later de verschillende beelden samen.

Beck bestudeerde heel wat beeldmateriaal van echte vulkaanuitbastingen om de lava zo waarheidsgetrouw mogelijk te krijgen, en zijn conclusie was dan ook dat deze 'vloeistof' veel sneller stroomt dan de meeste mensen aannemen. Het is dan ook ironisch dat zijn realistisch resultaat door veel mensen als nep wordt ervaren, omdat veel te veel films hem voor zijn geweest.

Het 48 op 36 meter groot schaalmodel van een van de kruispunten van Wilshire Boulevard werd door John Stirber en zijn ploeg bijeen gebouwd. Omwille van praktische overwegingen werd het geheel (op schalen 1/8 en 1/10) op een 1.20 meter hoog platform geplaatst. Ook de wolkenkrabber, die op het einde van de film een belangrijke rol speelt, werd door ditzelfde team opgetrokken. Explosie-expert Joe Viskocil (Star Wars) kreeg dan de eer om het 7.50 meter hoge gevaarte neer te halen.

De reeds vermelde Wilshire Boulevard werd ook nog op een veel indrukwekkendere schaal nagebootst. De straat werd immers op 80 procent van de ware grootte op de parking van een McDonnell Douglas fabriek opgetrokken. Omdat de set voor heel veel opnames was geboekt gebruikte de 400 man sterke constructieploeg enkel niet-brandbaar materiaal. Een beslissing die zo te zien van pas kwam.