ประวัติของชมรมชายโสด

ตามที่ปรากฎเป็นหลักฐานในพงศาวดารคณิตศาสตร์ กลุ่มชายโสด ได้ถือกำเนิดขึ้น ในวันธรรมดาวันหนึ่ง ขณะที่ชาย 3 คน (ผู้ที่ยังไม่รู้ว่าจะต้องมาเกี่ยวข้องกัน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในอนาคต) กำลังนั่งขบคิด เพื่อหาทางแก้ปัญหาคณิตศาสตร์คลาสสิคปัญหาหนึ่ง อยู่หน้าภาควิชา นั่นคือการหา Recurrent Relation ของปัญหาหอคอยฮานอยอันลือลั่น โดยท้ายที่สุด ในคราวนั้นชายทั้งสามก็สามารถร่วมกันแก้ปัญหา และได้ Solution ที่ชัดเจนออกมาเป็นที่ปลื้มปิติยิ่ง ไม่เพียงเท่านั้น ปัญหานี้ยังได้เป็นส่วนหนึ่งของข้อสอบวิชา Discrete อันคลาสสิคในคราวนั้นอีกด้วย จึงถือเป็นโชคดีแก่ชายทั้งสามอย่างมาก อย่างไรก็ดี ชาย 2 ใน 3 คนก็ยังคงต้องจำฝังใจ มิลืมเลือนเมื่อพบกับปัญหาคลาสสิคกว่านามว่า Halminton Cycle ที่ทั้งสองต่างนั่งพิสูจน์ ในห้องสอบอย่างขมักเขม้น แต่แล้วเมื่อออกจากห้องสอบ จึงได้รู้ความจริงอัน โหดร้าย เมื่อผลเฉลยที่แท้จริงกับเป็นตรงข้าม และง่ายดายจนลืมคิด...

ในสมัยนั้นเอง ชายทั้งสามยังไม่ถือว่าแตกต่างจากบุคคลทั่วไปเท่าไหร่นัก เนื่องมาจากบุคคลส่วนใหญ่ ต่างยังครองความโสดกันอยู่ ที่จับคู่ไปก็จะมีเพียงไม่กี่คู่เท่านั้น ต่างคนก็ต่างยังไม่มีทีท่าว่าจะรีบสละโสด ชายทั้งสามคนก็เช่นเดียวกัน (ถึงแม้ว่าความจริงในตอนนั้น มีชายคนหนึ่งในสามคนนั้นกำลังพยายาม ที่จะสละโสดอยู่ลึก ๆ ก็ตาม แต่โชคก็ยังไม่เข้าข้าง ให้เขาทำสำเร็จได้ ซึ่งปัจจุบันเค้าก็คือเจ้าของไร่แห้ว ที่ใหญ่ที่สุดในภาควิชานั่นเอง) ยังคงใช้เวลาไปกับการนั่งร้องเพลง โดยมีชายผู้อาวุโสสุดในกลุ่ม เป็นผู้บรรเลงกีตาร์ และร่วมกันแหกปากโดยชายสองคนที่เหลือ (บวกนักร้องสาวกิตติมศักดิ์อีกสองสามนาง)

วันเวลาผ่านไป ชายทั้งสามยังคงมีเรื่องราวให้ต้องพบปะ และร่วมงานกันอยู่เสมอเสมอ เช่นเมื่อครั้ง ในสมัยที่เถ้าแก่ดิงค์ และอาซ้ออี่ร่วมกันเปิดบริษัท Hardware แอลฟี่ป๊อกกี้จำกัด ชายสองในสามคน ก็ได้ถูกชักชวนให้เข้าร่วมทำงานในบริษัทแห่งนี้ด้วย ซึ่ง ณ ที่แห่งนี้ ชายทั้งสองก็มีโอกาสได้ร่วมงานกับ ชายอีกกลุ่มหนึ่ง ที่หนึ่งในนั้นกำลังจะมาเป็นสมาชิกคนสำคัญของชมรมชายโสดในอนาคตอันใกล้

จนเมื่อเวลาล่วงมาถึงยุคแห่งการจัดตั้งบริษัท Software แนะนำสถานที่ท่องเที่ยว ทุกอย่างเสมือนกำลัง ดำเนินไปตามปกติ แต่ทว่าในตอนนี้ แนวโน้มของการครองความโสด ได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ไปเสียแล้ว คนส่วนใหญ่ได้กลับกลายเป็นคนที่มีเจ้าของแล้ว หรือเป็นเจ้าของคนอื่นไปเกือบหมด บริษัท Software ที่เกิดขึ้นก็ต่างล้วนมีคู่ตุนาหงันอย่างน้อย 1 คู่ประกอบอยู่ในบริษัทแทบทั้งสิ้น ทำให้คงเหลืออยู่เพียงชายกลุ่มหนึ่ง ที่ซึ่งไม่มีบริษัทไหนต้องการ บุคลากรที่เป็นชายโสดอีกต่อไป...

ด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับเช่นนี้ ชายกลุ่มนี้จึงหนีไม่พ้นที่จะต้องหันหน้าเข้าหากัน และร่วมมือกัน เปิดเป็นบริษัท Software เมืองตากในที่สุด สมาชิกของกลุ่ม ในขณะนั้นประกอบไปด้วยชาย 3 คน ผู้ที่แยกทางกันไม่พ้น รวมกับชายอีกสองคนผู้ที่ชะตา กำหนดให้ต้องร่วมทางกัน และบวกที่ปรึกษาผู้ใหญ่ คนสำคัญอีกหนึ่งท่าน ซึ่งก็คือท่านประธานชมรมบัณฑิตอาวุโสคนปัจจุบันนั่นเอง

การจัดสรรตำแหน่งให้กับสมาชิกบริษัทในช่วงนั้นได้ทำการแบ่งตำแหน่งออกเป็น ประธานบริษัท โดยมี ผู้อาวุโสสุดในกลุ่ม(ไม่รวมที่ปรึกษาผู้ใหญ่) ขึ้นดำรงตำแหน่งสำคัญนี้ ตามมาด้วยตำแหน่งเลขาที่พิจารณา จากความสามารถในการใช้ปากได้ไม่มีขีดจำกัด หน้าที่นี้จึงตกเป็นของชายคนนั้นแต่เพียงผู้เดียว สมาชิกที่เหลือก็เข้าทำงานในตำแหน่ง Programmer และ Graphic Designer ไปตามความสามารถ ของบุคลากรแต่ละคน ในคราวนั้น สมาชิกต่างร่วมแรงทุ่มเทความสามารถกันอย่างเต็มที่ เพื่อผลิตโปรแกรม ที่มีคุณภาพ ให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตากลุ่มอื่น ๆ ถึงศักยภาพในการทำงานของเหล่าชายโสด จนท้ายที่สุด ผลงานชิ้นโบว์แดงที่น่าภาคภูมิใจก็ได้ออกมาสู่สายตาประชาชน กับโปรแกรมแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวเมืองตาก ที่มาพร้อมฟังก์ชันการทำงานพิเศษสุด ที่ทำการ Return ค่า C หรือ C+ Print ออกทาง CR60 ของ เพื่อน ๆ สมาชิกหลายคนในกลุ่ม เป็นการปิดฉากยุคบริษัท Software อันมีศักยภาพลงอย่างสวยงาม (เศร้า...)

ภายหลังจากที่บริษัท Software ได้ปิดกิจการลงไป เหล่าสมาชิกต่างก็แยกย้ายไปอย่างไร้จุดหมาย เมื่อเดินไปทางใดก็จักพบแต่คนที่มีคู่แล้วทั้งสิ้น จำท้ายสุดท่านอดีตประธานบริษัท Software ของคนโสดจึง มองเห็นว่าคงไม่เป็นการดีแน่ ที่จะปล่อยเหล่าชายโสดอดีตสมาชิก Software ร่อนเร่ไปอย่างไม่มีกลุ่มที่แท้ แน่นอน และขาดกลุ่มคนที่เข้าใจในหัวอกคนโสดอย่างแท้จริง จึงได้ทำการประกาศจัดตั้งชมรมชายโสดขึ้น โดยฉับพลันอย่างไม่เป็นทางการ และนำเอาสมาชิกเมื่อครั้นทำงานกับท่านในบริษัท Software เข้ามาบริหาร ชมรมโดยครบครัน พร้อมกับตั้งตนขึ้นดำรงตำแหน่งประธานชมรมชายโสดตั้งแต่บัดนั้นมา โดยมีชายผู้ที่ เคยร่วมแก้ปัญหาคณิตศาสตร์กับท่านอีกสองคน เข้านั่งแท่นตำแหน่งเลขา (จากความสามารถในฐานะที่เคย ดำรงตำแหน่งเลขาในบริษัท Software มาก่อน) และที่ปรึกษาชมรมไปตามลำดับ

และภายหลังจากที่ชมรมชายโสดถือกำเนิดขึ้นมา ไม่ว่าสมาชิกจะพยายามที่จะทำลายความโสดของตนเท่าไร ก็ไม่สามารถที่จะปลูกดอกรักให้เป็นดอกรักได้ จักต้องเป็นสมาชิกของชมรมต่อไปอย่างเหนียวแน่น (อาถรรพณ์จริง จริ๊ง)

เวลาล่วงเลยผ่านไป วิสัยทัศน์ของท่านประธานไม่ได้หยุดลงแค่การก่อตั้ง ชมรมชายโสดให้เป็นที่รู้จัก ภายในภาควิชาคณิตศาสตร์เท่านั้น หากแต่ยังมีส่วนสำคัญ ในการผลักดันชมรมชายโสดให้เป็นที่รู้จัก มากยิ่งขึ้นแก่บุคคลทั่วไป โดยได้เริ่มดำเนินการ จัดสร้างเว็บของชมรมชายโสดขึ้นมาอย่างเป็นทางการ เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 2000 มีการจัดตั้งกระดานข่าว เพื่อเป็นศูนย์กลางการแลกเปลี่ยนข่าวสารระหว่าง สมาชิกในกลุ่ม และรับความคิดเห็นจากบุคคลภายนอก รวมถึง Voice Chat เพื่อพูดคุยสดสดกับเพื่อน สมาชิกที่อยู่แดนไกลอีกด้วย (จนบัดนี้ Counter พุ่งขึ้นไปถึง 500 กว่าคนแล้ว และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง แม้จะมีคนที่เข้าแวะเวียนบ่อย ๆ ประเภทขาประจำไม่ถึงสิบคนก็ตาม)

จนถึงเวลานี้ก็ล่วงเลยมากว่า 3 ปีแล้ว (เมื่อไหร่มันจะยุบวะ) ที่ชมรมชายโสดรุ่นรหัส 38 ได้ยืดหยัดเคียงข้าง ภาควิชาคณิตศาสตร์เป็นอย่างแห้วเสมอมา และยังไม่มีใครที่จะรู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไร...

แต่แล้วทว่าเมื่อกลางปี ก็ได้เกิดข่าวคาวอันเป็นที่น่าใจหายแก่สมาชิกในชมรมยิ่ง หลังจากสมาชิกทราบข่าวว่า ท่านประธานชมรมเกิดอาการเป็นลมล้มพับไปอย่างกระทันหัน ขณะกำลังปีนเขาลูกที่สองระหว่างกำลัง เดินทางไปพักผ่อนกับคณะทัวร์ชื่อดัง โชติมาทัวร์ โดยมีเลขาชมรมเป็นผู้อยู่ในเหตุการณ์ และเป็นผู้ ตะโกนประกาศทั่วเขา อย่างไรก็ดี เหตุการณ์ในคราวนั้นก็ได้สิ้นสุดลงด้วยดี โดยผู้อยู่ในเหตุการณ์เล่าว่า ท่านประธานได้ยาดีเป็นสายเส้นเล็ก ๆ (เอ๊ะ หรือไร้สาย) จากสาว ๆ ฝรั่ง ที่ทำให้กำลังกลับมาจนเป็นปรกติ ในที่สุด และกลับมาเป็นมิ่งขวัญแก่เหล่าชายโสดอีกครั้ง จนปัจจุบันท่านประธานก็ยังคงเป็นหลักสำคัญของ เหล่าสมาชิกชมรมชายโสดเสมอมา

และทั้งหมดนี่ก็คือประวัติความเป็นมาอันยาวนาน และยิ่งใหญ่จนถึงปัจจุบันของชมรมชายโสดครับ

ขอขอบคุณนายปิง ที่อุตสาห์สละเวลาเขียนประวัติชมรมให้